Οι δολοφόνοι είναι όντως μια φοβερή film-noir ταινία. Παρόλο που η ιστορία είναι πολύ απλή, η κινηματογράφησή της είναι σαγηνευτικά φοβερή. Ξεκινάμε με την επαγγελματική δολοφονία του Burt Lancaster (εδώ στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο). Ένας ασφαλιστής αποφασίζει να διερευνήσει την κατάσταση και να μάθει τα γεγονότα που έφεραν τα πράματα σ' αυτό το σημείο. Το ένα στοιχείο οδηγεί στο άλλο και ο ασφαλιστής μας (μέσα από συνεχή φλας-μπακ) ξετυλίγει το νήμα της ζωής του Lancaster προσπαθώντας να φτάσει στην ουσία της ιστορίας της δολοφονίας (γιατί μου θυμίζει λίγο Πολίτη Κέιν;). Και φυσικά θα καταλήξει στη μοιραία γυναίκα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην υπόθεση.Από ένα διηγηματάκι του Ernest Hemingway προέκυψε η εν λόγω ταινία, η ιστορία της οποίας πειράχτηκε λίγο προξενώντας τη δυσφορία του Hemingway. Αγχωμένοι οι παραγωγοί επειδή είχανε κατά κύριο λόγο πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς στους κεντρικούς ρόλους, για να σώσουν την παρτίδα επιστράτευσαν τον γερμανικής καταγωγής σκηνοθέτη Robert Siodmak, ο οποίος είχε στο βιογραφικό του μια καλή noir ταινία, την Phantom Lady. Το αποτέλεσμα τελικά τους δικαίωσε και με το παραπάνω. Μην μπερδευτείτε όμως με το ριμέικ που γύρισε ο Don Siegel το 1964. Άλλη ταινία αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου