Blue Collar (Θανάσιμη απειλή)

Δύο χρόνια μετά τον Ταξιτζή, ο Paul Schrader γράφει ένα νέο έργο και σκηνοθετεί για πρώτη φορά. Full spoilers ahead.

Σε πρώτο ρόλο ο Harvey Keitel και ο Richard Pryor, φίλοι και εργάτες σε βιομηχανία στο Ντιτρόιτ, δεν βγάζουν άκρη ούτε από τα αφεντικά, ούτε έχουν κάποια βοήθεια της προκοπής από το συνδικάτο. Τα χρέη και οι υποχρεώσεις τρέχουν (και κάποια "γούστα" που είναι λίγο πιο ακριβά) οπότε σκοπεύουν να ληστέψουν και να πάρουν τα λεφτά από το συνδικάτο. Καταφέρνουν να διαρρήξουν το χρηματοκιβώτιο, αλλά ανακαλύπτουν ελάχιστα χρήματα. Ανακαλύπτουν όμως και αποδείξεις για παράνομες συναλλαγές του συνδικάτου. Έτσι, αποφασίζουν να εκβιάσουν το σωματείο. Μετά από αυτό τα πράματα θα παρεκτραπούν: ο τρίτος συνεργός θα βρει θανάσιμο ατύχημα στο εργοστάσιο προς το τέλος, οι άλλοι δύο θα αντιμετώπισουν απειλές από μπράβους, και η κλιμακούμενη ένταση θα φέρει ρίξη στη φιλία τους. Το Blue Collar είναι μία δυναμική κριτική στις όχι τόσο ρόδινες πρακτικές των συνδικάτων (τι μου λες;) και των αφεντικών. Τι'χες Γιάννη, τι'χα πάντα. Μία χαρακτηριστικότατη ταινία της δεκαετίας του '70.

The Shout (Η κραυγή που σκοτώνει)

Λίγο θρίλερ, περισσότερο όμως μία ατμοσφαιρική ταινία χαρακτήρων, βγαλμένη από το κινηματογραφικό σύμπαν της δεκαετίας του ’70, με χρήση φλάσπμακ και σεκάνς που μπερδεύεσαι αν είναι όνειρο ή αλήθεια. Τα συζυγικά προβλήματα του ζευγαριού John Hurt & Susannah York, γίνονται πιο έντονα με την έλευση ενός περίεργου χαρακτήρα που ερμηνεύει ο Alan Bates, ο οποίος έχει μία μυστικιστική αύρα και μία ικανότητα που...σκοτώνει. Σε δεύτερους ρόλους, μεταξύ άλλων, βρίσκουμε τους νεαρότατους Tim Curry, Jim Broadbent.

Η ταινία The Shout κυκλοφόρησε το 1978, σκηνοθετήθηκε από τον Πολωνό Jerzy Skolimowski, που είχε κερδίσει Χρυσή Άρκτο για την βελγικής παραγωγής ταινία του Le depart, και είχε συμμετάσχει και στη συγγραφή του σεναρίου Το μαχαίρι στο νερό του συμπατριώτη του Ρόμαν Πολάνσκι. Το έργο απευθύνεται αποκλειστικά σε σινεφίλ και να πούμε ότι δεν είναι ταινία τρόμου.

Pretty Baby (Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης)

Καταγραφή της ζωής σε "κυριλέ" οίκο ανοχής (με υπηρέτες, μαγείρισσες κλπ) στη Νέα Ορλεάνη των αρχών του 20ου αιώνα. Η Susan Sarandon θα γεννήσει το δεύτερο παιδί της μέσα στον οίκο, και λίγο μετά θα καπαρώσει γαμπρό και θα φύγει από το επάγγελμα. Θα παρατήσει και τη 12χρονη κόρη της (που υποδύεται η επίσης 12χρονη τότε Brooke Shields), μεγαλωμένη μέσα στον οίκο μαζί με τις άλλες πόρνες. Ο νεαρός φωτογράφος Keith Carradine, μόνιμος θαμώνας (αλλά όχι... πελάτης) θα θελήσει να πάρει υπό την προστασία του τη μικρή. Μετά τον πλειστηριασμό από τους πελάτες για το "λουλούδι" της μικρής, φυσικά! Επειδή αυτή είναι η Pretty Baby του τίτλου.

Υπάρχει περίπτωση να γυριζόταν ταινία με τέτοιο θέμα τη σήμερον εποχή;! Κατά τ' άλλα, εξαιρετική αναπαράσταση εποχής (κουστούμια/σκηνικά) παρόλο που οι περισσότερες σκηνές είναι εσωτερικές, με την υπογραφή του Louis Malle (την εποχή που γύριζε ταινίες στην Αμερική). Δεν μου άφησε όμως και τις καλύτερες εντυπώσεις, οπότε το θεωρώ από τα μέτρια έργα του κ. Malle.

The Silent Partner (Ένας δολοφόνος πέρασε)

Καναδέζικο έργο, ένα μίγμα νεο-νουάρ και χιτσκοκικού θρίλερ, ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού ανάμεσα στον βαριεστημένο από τη ζωή ταμία Elliot Gould και τον αδίστακτο ληστή Christopher Plummer. Ο πρώτος αντιλαμβάνεται ότι ο δεύτερος θα επιχειρήσει ληστεία στην τράπεζά του και καταφέρνει να ξεγελάσει και τον ληστή και την τράπεζα, κρατώντας αυτός τα λεφτά. Ο Plummer θα του γινεί στενός κορσές για να πάρει τα λεφτά. Ουσιαστικά, έχει γίνει ο συνεργός του, εξ ου και ο τίτλος The Silent Partner.
Πρωτότυπο σενάριο από τον Curtis Hanson, που θα ασχοληθεί αργότερα και με άλλα θρίλερ (βλέπε The bedroom window, The river wild, The hand that rocks the cradle, LA Confidential). Μία βίαιη δολοφονία προς το τέλος του έργου θα οδηγήσει τους πρωταγωνιστές στην τελική αναμέτρηση. Σκηνοθεσία από τον Daryl Duke, που ασχολήθηκε περισσότερο με τηλεοπτικές δουλειές. Αποτέλεσε την ταινία της χρονιάς του 1978 στον Καναδά. Ένα άγνωστο πλέον έργο που αξίζει να ανακαλύψετε.

Coming Home (Ο γυρισμός)

Ο αντίκτυπος του πολέμου του Βιετνάμ και η αντιμετώπιση των τραυματισμένων βετεράνων. Και όχι μόνο σωματικά τραυματισμένων, αλλά κυρίως πνευματικά. Μακριά από τα πεδία των μαχών, στην καρδιά των ΗΠΑ, παρατηρούμε την αδιαφορία του κόσμου προς τους βετεράνους του πολέμου, παρατηρούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Η Jane Fonda θα παραμερίσει τις κοινωνικές παρωπίδες και θα αποφασίσει να έρθει σε επαφή με το θέμα, δουλεύοντας εθελοντικά σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο, την ώρα που ο σύζυγός της έχει μετατεθεί στο Βιετνάμ. Η ιδιόμορφη ερωτική σχέση που θα έχει με τον παραπληγικό Jon Voight θα περιπλακεί ακόμα περισσότερο με την επιστροφή του συζύγου.

Το Coming Home είναι μια από τις τελευταίες κινηματογραφικές αναλαμπές του Voight. Βραβείο ερμηνείας στις Κάννες και όσκαρ α' ανδρικού ρόλου. Ακόμα ένα όσκαρ για τη Φόντα και για το σενάριο. Με τη σκηνοθετική σφραγίδα του φοβερού Hal Ashby, πρόκειται για μία από τις ταινίες της χρονιάς του 1978, όντας υποψήφιο σε άλλες πέντε κατηγορίες άλλα έχασε από τον (παραπλήσιας κάπως θεματολογίας) Ελαφοκυνηγό. Πρώτη και τελευταία υποψηφιότητα στα όσκαρ για τον Bruce Dern.

Who'll Stop the Rain (Σκυλίσια καταδίωξη)

Ο Νικ Νόλτε, μηχανικός του στρατού, επιστρέφει από το Βιετνάμ στο Σαν Φρανσίσκο με δύο κιλά καθαρής ηρωίνης. Του τα φόρτωσε ένας φίλος του ανταποκριτής με σκοπό να τα παραδώσει στη γυναίκα του. Αυτή θα τον ξεπληρώσει στην παραλαβή. Μόνο που η σύζυγος δεν έχει ιδέα, κάτι διεφθαρμένοι αστυνομικοί είναι ενήμεροι και τους παρακολουθούν κι όλη η υπόθεση πάει κατά διαόλου.

Περίεργη επιλογή για να σκηνοθετήσει έργο στο αμέρικα ο βρετανός Karel Reisz. Βρισκόμαστε στα 1978 και οι ταινίες με θέμα τον πόλεμο του Βιετνάμ είχαν την τιμητική τους. Και έτσι, ένα μεγαλούτσικο κομμάτι αφορά το Βιετνάμ. Αλλά από κει και έπειτα ασχολείται μόνο με την περιπέτεια και το κυνηγητό. Σκέφτομαι «ποιος ο λόγος που γυρίστηκε το έργο». Βασίστηκε στο βιβλίο "Dog Soldiers" του Robert Stone που κέρδισε το '75 το αμερικανικό βραβείο National Book Award. Στο Χόλιγουντ, δυστυχώς, όποιο βιβλίο κερδίζει βραβεία, πρέπει μετά να μεταφερθεί στον κινηματογράφο*. Και ο τίτλος άλλαξε σε Who'll Stop The Rain από το τραγούδι των Creedence Clearwater Revival που ακούγεται συχνά-πυκνά κατά τη διάρκεια του έργου. Αποτέλεσε μια καλή επιλογή για τον νεαρό και ανερχόμενο σταρ (τότε) Νόλτε, αλλά σήμερα δύσκολα μπορούμε να ταυτιστούμε ή να συγκινηθούμε με τους πρωταγωνιστές. Αξίζει να τη δείτε για τη καλή σκιαγράφηση των χαρακτήρων (καλών και κακών), για τη ρεαλιστική κινηματογράφηση αλλά και για κοινωνικο-ιστορικούς λόγους, να δούμε δηλαδή τον απόηχο της χίπικης κουλτούρας (σε ορισμένες σεκάνς). Καταλήγοντας, νομίζω ότι το έργο έχει πρόβλημα ταυτότητας.

^* Κάποια από τα βιβλία που κέρδισαν το National Book Award και μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο:
→ The Man with the Golden Arm
→ From Here to Eternity
→ The Fixer
→ Sophie's Choice
→ The Color Purple
→ All the Pretty Horses
→ The Shipping News
→ Cold Mountain
→ In America

Capricorn One

Η μανία των αμερικανών (και όχι μόνο) με τις θεωρίες συνωμοσίας είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλη. Έτσι ο Peter Hyams βρήκε ευκαιρία να «παίξει» με την θεωρία ότι η προσελήνωση δεν έγινε ποτέ και όλα έγιναν σε ένα στούντιο του Χόλιγουντ, αλλάζοντας απλά τον... στόχο. Ο οποίος είναι ο πλανήτης Άρης. Η πρώτη επανδρωμένη πτήση έχει το όνομα Capricorn One και το τριμελές πλήρωμα φυγαδέται λίγα λεπτά πριν την εκτόξευση. Αυτό που ακολουθεί είναι σενάριο (όχι τόσο) επιστημονικής φαντασίας. Υπό την απειλή ότι θα σκοτώσουν τις οικογένειες τους, συμμετέχουν στο μεγαλύτερο ψέμα, κινηματογραφόντας τις σκηνές από την προσεδάφιση στον Άρη και άλλα σκηνικά από τη δήθεν αποστολή σε μια εγκαταλειμένη στρατιωτική βάση. Όλα θα πάνε στραβά στο τέλος και για να επιβιώσουν τρέχουν στην έρημο να ξεφύγουν. Παράλληλα, ένας δημοσιογράφος (Elliott Gould) συνθέτει κάποια περίεργα στοιχεία και με τις επίσης περίεργες ερωτήσεις που κάνει, θα θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο. Αυτό το μεγάλο εύρος της διαπλοκής θα μας θυμήσει λίγο την Υπόθεση Πάραλλαξ, αλλά το σχετικά ευτυχές τέλος δεν θα μας αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων. Κατά τα άλλα, παρακολουθείται ευχάριστα. Συμμετέχουν επίσης οι χαρακτηριστικές φιγούρες του Hal Halbrook και του διάσημου αθλητή O.J. Simpson, πολλά χρόνια πριν την πασίγνωστη δίκη του για φόνο. Γκεστ εμφανίσεις από αρκετούς ηθοποιούς, όπως ο Τέλι Σαβάλας και η Κάρεν Μπλακ. Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας ήταν αρχικά «Ακρωτήριο Κένεντι, πτήση Αιγόκερως 1» αλλά στο βίντεο κυκλοφόρησε ως «Νάσα - Επιχείρηση Άρης».

The Driver (Ο ασύλληπτος οδηγός του Σαν Φρανσίσκο)

Είμαστε στην εποχή που ο Ryan O'Neal είναι μεγάλο όνομα (να 'ναι καλά και ο Κιούμπρικ), η γαλλίδα Isabelle Adjani εντυπωσιάζει με την ομορφιά της και ο Bruce Dern θεωρείται (ακόμα) υπολογίσιμος ηθοποιός. Τι κάνει τότε το Χόλιγουντ; Τους μαζεύει όλους σε μια ταινία δράσης. Όλα αυτά έγιναν στο 1978, κάτι που γινόταν από παλιά και δεν σταμάτησε ποτέ να συμβαίνει, δηλαδή, μέχρι και σήμερα. Ο Driver του τίτλου είναι ο O'Neal, λιγομίλητος επαγγελματίας οδηγός διαφυγής που κάνει δουλειές με όλον τον υπόκοσμο και παραμένει ασύλληπτος. Ο Bruce Dern ως αστυνομικός το έχει βάλει σκοπό να τον συλλάβει και βρίσκει τον τρόπο οργανώνοντας αυτός μία ληστεία τραπέζης για να τον παγιδεύσει. Η Adjani θα είναι αυτή που θα δείνει άλλοθι στον οδηγό με χρηματικό αντάλλαγμα. Κανένα όνομα από κανένα χαρακτήρα δεν ακούμε στο έργο· ο ένας είναι ο "the driver", η άλλη είναι "the player", ο άλλος "the detective" κ.ο.κ.. Ο Walter Hill θα ενορχηστρώσει μια πολύ καλή ταινία δράσης, στη δεύτερη κιόλας σκηνοθετική του δουλειά, στην οποία υπογράφει και το σενάριο. Η προσέγγιση των χαρακτήρων είναι πολύ καλή και οι σκηνές καταδίωξης φοβερές (για τα αμάξια της εποχής). Η ταινία λέγεται ότι προοριζόταν για τον Steve McQueen, οπότε κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζει πολύ με το Μπούλιτ.

Long Weekend (Το γουίκεντ του τρόμου)

Ένα ζευγάρι με το σκύλο τους, σε ερημική τοποθεσία... Αυτοί είναι όλοι κι όλοι οι χαρακτήρες του έργου. Το ζευγάρι έχει προβλήματα στο γάμο του και αποφασίζει να πάει στη φύση για κάμπινγκ για επανασύνδεση και σύσφιξη των σχέσεων τους. Η ίδια η φύση όμως θα έχει άλλη γνώμη! Αν και είναι περισσότερο απόφαση του αντρός, καθώς η γυναίκα προτιμά να μείνει σε κυριλλέ ξενοδοχείο, καταλήγουν τελικά σε μια πανέμορφη αλλά απομονωμένη παραλία για να περάσουν το Σαββατοκύριακό τους, το οποίο τελικά θα αποδειχθεί ένα πολύ μεγάλο Σαββατοκύριακο. Επειδή σιγά-σιγά οι περίεργοι ήχοι, η «παράλογη» συμπεριφορά ζώων και εντόμων θα αρχίσουν να τους τσιτώνουν τα νεύρα και θα τους φέρνουν συνεχώς σε κόντρα μεταξύ τους.

Αυτό είναι το Long Weekend, ένα μικρό διαμαντάκι από την Αυστραλία, μια άγνωστη πλέον και εξαφανισμένη ταινία υπαινικτικού τρόμου και απαισιόδοξου φινάλε, μέσα από τη χρονιά του 1978. Μετά τη θέασή της, θα δείτε με άλλο μάτι το θέμα του ελεύθερου κάμπινγκ. Γυρίστηκε και σε ριμέικ (που δεν έχουμε δει) το 2008 με πρωταγωνιστή τον James Caviezel.

Comes a Horseman (Ελεύθερος καβαλάρης)

Ο σκηνοθέτης Alan J. Pakula μάς έδωσε μερικές από τις καλύτερες ταινίες του τη δεκαετία του '70. Μια από αυτές είναι και η παραγωγή του 1978 που λεγόταν Comes a Horseman. Η Jane Fonda προσπαθεί να διατηρήσει ένα ολάκερο ράντσο μόνη της, παρά τις πιέσεις από τους πλούσιους της περιοχής που θέλουν να το αγοράσουν για να τρυπήσουν τη γη ώστε να βγάλουν πετρέλαιο. Ένας από αυτούς είναι ο Jason Robards, ο οποίος θέλει να την κάνει «δικιά» του, με γλοιώδεις όμως απόπειρες προσέγγισης. Αυτή δεν θα ενδώσει. Κάποια στιγμή θα περιθάλψει τον James Caan που δουλεύει στο διπλανό κτήμα, αλλά ως ξένος στην περιοχή θα δεχτεί επίθεση από έναν τραμπούκο του Robards. Το ζευγάρι θα αποφασίσει να δουλέψουν μαζί και θα τα βγάλουν πέρα, κόντρα στο νέο ρεύμα που κυνηγάει το εύκολο χρήμα του πετρελαίου. Το τελευταίο χαρτί του Robards θα είναι η βία και τα όπλα. Ελεγειακό, θα λέγαμε, γουέστερν που αποτύει φόρο τιμής στο τέλος της άγριας δύσης και στον ερχομό του «πολιτισμού». Η Fonda ξανασυνεργάζεται με το σκηνοθέτη μετά το Klute που της έδωσε το πρώτο της όσκαρ. Θα κερδίσει και αυτή τη χρονιά το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου, αλλά για την άλλη ταινία που γύρισε, το Coming Home/Ο γυρισμός. Μια υποψηφιότητα θα κερδίσει τελικά η ταινία μας, κι αυτή θα είναι για β' ανδρικό ρόλο για την ερμηνεία του Richard Farnsworth. Για όσους δεν θυμούνται, πρόκειται για τον γέρο που πρωταγωνίστησε στο The Straight Story του David Lynch.

California Suite (Καλιφόρνια Οτέλ)

Τέσσερις ομάδες διαφορετικών επισκεπτών καταφθάνουν στο Καλιφόρνια οτέλ! Η πρώτη είναι από το Λονδίνο και πρόκειται για τους Maggie Smith και Michael Caine, ένα τυπικό ζευγάρι Βρετανών, που έρχονται στο Λος Άντζελες για την απονομή των βραβείων όσκαρ, καθώτι η ίδια η Smith είναι υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ερμηνείας. Η Jane Fonda έρχεται στην Καλιφόρνια από τη Νέα Υόρκη για να επισκεφθεί τον πρώην σύζυγό της Alan Alda ύστερα από 9 χρόνια, για να αποφασίσουν σχετικά με την επιμέλεια της κόρης τους. Οι συνάδελφοι γιατροί από το Σικάγο Bill Cosby και Richard Pryor καταφθάνουν στο ίδιο ξενοδοχείο με τις συζύγους τους για να ολοκληρώσουν τις διακοπές στην Καλιφόρνια. Εκεί μαθαίνουν πως μόνο ένα δωμάτιο υπάρχει διαθέσιμο, ενώ ο Walter Matthau προσπαθεί να κρύψει από τη γυναίκα του το αναπάντεχο δώρο του αδερφού του: μια πόρνη πολυτελείας στο δωμάτιο του!

Ο Neil Simon γράφει το σενάριο από το δικό του θεατρικό έργο και ο Herbert Ross αναλαμβάνει για άλλη μια φορά (από τις πέντε συνολικά) τη σκηνοθεσία. Ο πρώην χορογράφος και νυν σκηνοθέτης σχολιάζει τις σχέσεις μεταξύ παντρεμένων και χωρισμένων ζευγαριών καθώς και ενός παντρεμένου στην πρώτη του απιστία! Πρόκειται για μια ταινία με τέσσερα ξεχωριστά επεισόδια, όμορφα ανακατεμένα αλλά όχι της ίδιας δυναμικότητας. Ξεχωρίζει φυσικά το κομμάτι με το ζευγάρι των Caine-Smith, με τον σκηνοθέτη να βρίσκει την αφορμή να καυτηριάσει ολόκληρη τη χολιγουντιανή βιομηχανία, βγάζοντας τη δικιά του πίκρα για το χαμό των όσκαρ την προηγούμενη χρονιά με την (καλύτερη;) ταινία του Η κρίσιμη καμπή. Το επεισόδιο με την Fonda περιέχει ατάκες-δηλητήριο, αυτό με τον Matthau είναι ψιλοαδιάφορο, ενώ αυτό με τα δύο μαύρα ζευγάρια των Cosby και Pryor είναι το πιο καθαρά κωμικό. Αξίζει τη θέασή της η ταινία και, μιας και πλησιάζουν τα όσκαρ, μπορείτε να τη δείτε επειδή γι'αυτήν κέρδισε το δεύτερο όσκαρ στην καριέρα της η Maggie Smith, υποδυόμενη μία ηθοποιό που το χάνει!

Animal House (Ένα τρελό... τρελό θηριοτροφείο)

Έργα και ημέρες της χειρότερης αδελφότητας στο κολλέγιο της πολής Φέιμπερ. Με αρκετές ιστορίες βγαλμένες μέσα από τις σελίδες του περιοδικού National Lampoon, η ταινία National Lampoon's Animal House (όπως ήταν ο ολοκληρωμένος τίτλος της) αποτέλεσε (δυστυχώς;) την αφετηρία για ολόκληρο κινηματογραφικό είδος: λέγε με και gross-out! Αυτές δηλαδή με το χοντροκομμένο χιούμορ που κατέκλεισαν τις κινηματογραφικές οθόνες τις επόμενες δεκαετίες και φυσικά με πολύ λιγότερη επιτυχία. Η επιτυχία της συγκεκριμένης όμως κάνει τη διαφορά. Κι αυτό ίσως οφείλεται στο πανκ πνεύμα των ημερών (καθώτι η ταινία κυκλοφόρησε το 1978), το οποίο μπολιάστηκε εμπνευσμένα στις περιπέτειες των ουκ ολίγων πρωταγωνιστών μας, με το ανατρεπτικό της χιούμορ να ισοπεδώνει τα πάντα. Όπως επίσης και ο John Belushi με τον όγκο του, ο οποίος είναι «όλα τα λεφτά». Η συνεργασία του με τον σκηνοθέτη John Landis τούς έφερε... πιο κοντά και μαζί, ύστερα από δύο χρόνια, άγγιξαν πάλι την κορυφή με τους Blues Brothers. Εδώ πάντως οι προσδοκίες ήταν χαμηλές: ξεκινήσανε με μπάτζετ μόλις $3 εκατ. (άγνωστοι οι περισσότεροι συντελεστές εξάλλου) και μαζέψανε στο τέλος πάνω από $140 εκατ.!

Days of Heaven (Μέρες ευτυχίας)

Θα μπορούσε και να λέγεται «περί αλωνισμού και θερισμού - μάθημα 1ου εξαμήνου»! Οι Μέρες ευτυχίας όμως είναι η δεύτερη ταινία (από τις τέσσερις συνολικά σε διάρκεια 35 σχεδόν χρόνων!) του μεγάλου αμερικανού σκηνοθέτη και φυσιολάτρη Terrence Malick, γυρισμένη το 1978 και έχοντας για πρωταγωνιστές τους νεαρούς τότε Richard Gere και τον (πρωτοεμφανιζόμενο) Sam Shepard. Με τον πρώτο να είναι ένας ατίθασος νέος που αλλάζει συνεχώς δουλειές και κουβαλάει μαζί του τη μικρή του αδερφή και τη γκόμενά του (που την παρουσιάζει ως αδερφή του επίσης), μέχρι που καταλήγουν για δουλειά στο κτήμα του δεύτερου, ο οποίος έχει μια σπάνια ασθένεια και θα πεθάνει όπου να'ναι και ερωτεύεται τη γκομενίτσα και αποφασίζουν οι άλλοι να μείνουν εκεί και να παντρευτεί αυτή αυτόν, μήπως δουν καμιά άσπρη μέρα και βγουν από τη μιζέρια τους αλλά στο τέλος θα μπλέξουν χειρότερα τα πράματα με τις αντρικές αντιζηλίες.
Απλή, σε γενικές γραμμές, η ιστορία μας αλλά όπως μπορείτε να υποθέσετε, η ταινία είναι καθ' όλα ατμοσφαιρική (σε κάθε πλάνο της, θα λέγαμε) με τους γνωστούς αφηγηματικούς ρυθμούς του Malick, με εικόνες απίστευτης ομορφιάς, φανταστική φωτογραφία και καταπληκτική μουσική από τον μέγιστο Ennio Morricone. Φαίνεται επίσης ότι ο Malick είχε εκείνη την εποχή μια ιδιαίτερη σχέση με κατατρεγμένους και καταφρονημένους ήρωες που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα όπως μπορούν αλλά βρίσκονται κυνηγημένοι στο τέλος. Αν θυμηθείτε και το Badlands, θα με θυμηθείτε. Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ των Καννών το 1979 και βραβείο όσκαρ καλύτερης φωτογραφίας (αυτό έλειπε). Μετά την ταινία, ο Malick την "έκανε" για το Παρίσι και δεν ακούσαμε τίποτα γι'αυτόν για 20 χρόνια. Να σημειώσουμε, τέλος, ότι ετοιμάζει νέα ταινία για το 2009 με τους Sean Penn και Brad Pitt που θα λέγεται Tree of Life. Εν αναμονή, λοιπόν...