Περίεργοι χαρακτήρες (αφού ταινία του Λιντς έβαλες να δεις), σε ένα ιδιαίτερο road-movie, κάποιους θα τους χαρακτήριζες και "παρανοϊκούς" (κύριε Dafoe, πάλι βρήκες ρόλο να "κεντίσεις"), σεξ και βία, Sex and Death, όπως λένε οι Motorhead σε ένα τραγούδι τους.
Μια "μικρή" ταινία για την άνοδο και την πτώση, τα χαμένα όνειρα και το συμβιβασμό με την πραγματικότητα. Ο πρωταγωνιστής δεν μπορεί να βάλει σε τάξη τις προσωπικές, ερωτικές και επαγγελματικές του σχέσεις, η έπαρση του για το ταλέντο του είναι μεγάλη, ο μάνατζερ και φίλος του δεν μπορεί να κόψει το τζόγο και χρωστάει πολλά. Όλα τα προβλήματα θα ευθυγραμμιστούν και θα διογκοθούν τη χειρότερη στιγμή. Και στο τέλος, ο κ. Λι θα παραδόσει τη σεκάνς του φινάλε που θα μας συγκινήσει και θα κλείσει τον κύκλο της ζωής. 
Μέσα από την οπτική γωνία του μικρού πρωταγωνιστή, παρακολουθούμε μία «περίεργη» ιστορία με επίκεντρο μία προβληματική οικογένεια που ζει στην αμερικανική ενδοχώρα αρχές της δεκαετίας του ’50. Οι εξαφανίσεις μικρών παιδιών στην περιοχή θα πυροδοτήσουν τις όλο και πιο δυσάρεστες εξελίξεις στην ταινία μας. Και το κόλλημα του μικρού με το ότι η χήρα γειτόνισσα τους είναι «βαμπίρ» θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο πολύπλοκα. Θαυμάσια φωτογραφία και πανέμορφα πλάνα από τον ανεξάρτητο Philip Ridley, σε μία δραματική ταινία παιδικής φαντασίωσης με στοιχεία θρίλερ. Στο έργο εμφανίζεται και ο μεγάλος αδερφός του παιδιού με τη μορφή του Viggo Mortensen, πολλά χρόνια πριν γίνει ο Άραγκορν, την εποχή που επέλεγε και εμφανιζόταν σε ανεξάρτητα καλτ εργάκια. Ridley και Viggo συνεργάστηκαν μαζί και στην επόμενη ταινία του πρώτου, στο The Passion of Darkly Moon. Σημειώστε, τέλος, ότι το The Reflecting Skin ήταν στη λίστα του περιοδικού Σινεμά με τις 100 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '90. 
Η πώληση ενός χωραφιού θα γίνει η αφορμή για δραματικές εξελίξεις σε ένα ιρλανδέζικο χωριό. Το χωράφι αξιοποιείται από την οικογένεια του Richard Harris για χρόνια. Η χήρα ιδιοκτήτρια θέλει να το πουλήσει. Ο Αμερικανός Tom Berenger, με αφορμή την ιρλανδική του καταγωγή, θέλει να φτιάξει ένα φράγμα στο ποτάμι δίπλα από το χωράφι, ένα εργοστάσιο και δρόμους. Το πείσμα του πατέρα είναι στενομυαλιά ή απλά εμμονή στις παραδοσιακές αξίες; Ο αμερικανός εκφράζει την ανάπτυξη εναντίον της στασιμότητας; Όπως και να'χει, αυτό που παρατηρούμε είναι η κόντρα των γενεών και η κόντρα ηθικών αξιών, όπως επίσης και τα ψυχολογικά βάρη της οικογένειας από τον πρόωρο θάνατο του πρώτου τους παιδιού. Όλα τα βάρη και τις έγνοιες τις εναπόθεσαν στο δεύτερο γιο, αλλά αυτή η καταπίεση στο γιο θα εκτονωθεί με δραματικό τρόπο. 
Το ιδιόμορφο αλλά υπέρ-γοητευτικό κινηματογραφικό σύμπαν του ανεξάρτητου δημιουργού Hal Hartley είναι εδώ. Με τον μόνιμο ηθοποιό/συνεργάτη του, τον Μάρτιν Ντόνοβαν και όλη την 90's αισθητική, ή καλύτερα, τη μετάβαση από τα 80's! Οι οικογενειακές σχέσεις, τα ζευγάρια, ο έρωτας, η ζωή και ο θάνατος, αλλά και η επίδραση της τηλεόρασης είναι λίγα από τα θέματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη, έτσι όπως δεν τα έχετε δει πουθενά αλλού, σίγουρα! Μήπως το Trust έγινε η αγαπημένη μου ταινία του Hartley; Κορυφαία φατσούλα η πρωταγωνίστρια Adrienne Shelly, που δολοφονήθηκε δυστυχώς πριν 5 χρόνια, 40 χρονών, από διαρρήκτη που είχε μπει στο σπίτι της. 
Ένας σκηνοθέτης, που θα μπορούσε να είναι ο John Huston. Ένας παραγωγός, που θα μπορούσε να είναι ο Sam Spiegel. Γυρίσματα στην Αφρική, για μια ταινία που θα μπορούσε να είναι η Βασίλισσα της Αφρικής. Ο λευκός κυνηγός με τη μαύρη καρδιά είναι ο Clint Eastwood, που υποδύεται τον δύστροπο (πες και αχώνευτο) σκηνοθέτη που ετοιμάζεται για τα γυρίσματα της νέας του ταινίας στην Αφρική. Αυτό για το οποίο αποσκοπεί όμως είναι να σκοτώσει σε σαφάρι έναν μεγαλοπρεπή ελέφαντα. Και όσο περνάει ο καιρός, παραμερεί τα πάντα και τους πάντες, και ο σκοπός γίνεται μανία. Βασίστηκε στο βιβλίο του Peter Viertel, ο οποίος συνέγραψε το σενάριο της ταινίας White Hunter, Black Heart μαζί με τους παλαίμαχους James Bridges και Burt Kennedy. Η ταινία αποτέλεσε έναν φόρο τιμής στον Huston, αλλά τη χρονιά που κυκλοφόρησε πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ήταν λίγο δύσκολο να δουν οι οπαδοί του τον Eastwood σε έργο που δεν έχει πιστολίδια, κυνηγητά και φονικά. Εσείς δείτε αυτό το πιο προσωπικό έργο του κυρίου Clint (με την εμβάθυνση στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης ύπαρξης) για να δείτε πώς μας «κλείνει το μάτι» και μας δείχνει το σκηνοθετικό του μέλλον· ένα μέλλον που έφερε μερικές από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων είκοσι χρόνων. 
Ο σκηνοθέτης μερικών από τις καλύτερες ταινίες του Jack Nicholson, ο Bob Rafelson, γύρισε το 1990 την εξωτική περιπέτεια Mountains of the Moon που αφορούσε έργα και ημέραι των δύο βρετανών εξερευνητών Burton και Speke. Εξερευνητές στην αφιλόξενη και άγνωστη Αφρική στα τέλη του 19ου αιώνα που σκοπό είχαν την ανακάλυψη των πηγών του Νείλου. Πανέμορφη εικαστικά ταινία με φοβερή φωτογραφία και εικόνες από έναν άλλο κόσμο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το δυτικό πολιτισμό. Αυτό το κομμάτι είναι και το πιο ενδιαφέρον, γιατί οι σκηνές με την επιστροφή στην Αγγλία (στην αρχή της ταινίας και στο τέλος της) κουράζουν, για να μην πω ότι με έκαναν να βαρεθώ. Περίεργο πάντως είναι το θέμα ότι ο σκηνοθέτης των χαμηλότονων ταινιών γύρισε αυτή την ιστορία. 
Το θεατρικό του μεγάλου Tom Stoppard ανέβηκε για πρώτη φορά στο σανίδι το 1966 αλλά έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να γυριστεί σε ταινία. Ύστερα από τη συγγραφή κάποιων σεναρίων και την απόκτηση της... κατάλληλης προϋπηρεσίας —με αποκορύφωμα φυσικά το Brazil του Terry Gilliam—, αποφάσισε να σκηνοθετήσει ο ίδιος το έργο του το 1990. Για όσους δεν γνωρίζουν, να πούμε ότι ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντερστερν είναι δύο από τους λιγότερους σημαντικούς χαρακτήρες μέσα από το διάσημο έργο του Shakespear, τον Άμλετ. Ο Stoppard λοιπόν τους βάζει πρωταγωνιστές και βάζει εμάς τους θεατές να παρακολουθούμε την (φανταστική) πορεία τους μέσα από διάφορα κομμάτια του Άμλετ, μέχρι την τραγική τους κατάληξη όπως υποδηλώνει και ο τίτλος της ταινίας. Η... ποιητική αδεία δίνει και παίρνει με τον Stoppard να κινεί τους χαρακτήρες στο έργο του σαν μαριονέτες. Κορυφαία η σκηνή όπου οι ηθοποιοί που υποδύονται τους ηθοποιούς παντομίμας παρακαλουθούν το κουκλοθέατρο, οι... μελλοθάνατοι παρακολουθούν το θέατρο και εμείς... την ταινία. Όπως επίσης και οι σκηνές με τις ξαφνικές εκλάμψεις επιστημονικής ευφυίας του Ρόζενκραντζ και όλες οι σκηνές όπου εμφανίζεται ο Richard Dreyfuss. Σημειώστε ότι ο ρόλος του είχε προταθεί αρχικά στον Sean Connery. Τώρα, αν κάποιοι κουραστούν από το πολύ μπλα-μπλα και τους αργούς ρυθμούς της ταινίας, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό. Για τους οπαδούς όμως του Shakespear, του Tim Roth και του Gary Oldman (σε μια από τις πρώτες τους πρωταγωνιστικές δουλειές), για τους θεατρόφιλους και τους κινηματογραφόφιλους, η ταινία Ο θάνατος των Ρόζενκραντζ και Γκίλντεστερν θα τους ενθουσιάσει. Χρυσός Λέοντας στο φεστιβάλ της Βενετίας.
Μπορεί να έχει κάνει περισσότερη επιτυχία τα τελευταία χρόνια χάρη στους Πειρατές και στις ταινίες του Tim Burton, εμείς πάντα πιστεύαμε ότι αυτό το παιδί έχει κάτι! Βλέπετε, ήξερε και διάλεγε ρόλους. Δεν έχει σημασία τι σόι ταινία θα προέκυπτε στο τέλος, το βιογραφικό του να δείτε και μόνο φτάνει: John Waters, Jim Jarmusch, Tim Burton, Lasse Hallström, Emir Kusturica, Terry Gilliam, Roman Polanski και λοιπά και λοιπά. Η επιτυχία ήταν απλώς θέμα χρόνου.
