Οι κάκιστες ταινίες, κατά εμέ πάντα, της χρονιάς 2004:
Alien vs. Predator, Alfie, Troy.
Αδιάφορες ή βαρετές to the death:
L’ Enquête corse (Τρελή καταδίωξη στην Κορσική), The Grudge (Η κατάρα), The Ladykillers (η χειρότερη ταινία των αφών Κοέν, Walking Tall (Με το κεφάλι ψηλά), Alexander, Meet the Fockers (Τα πεθερικά της συμφοράς), Bad Apple (αυτό πώς το είδα είναι άλλο θέμα).
Μέτριες ταινίες, αμερικανιές ως επί τω πλείστον:
I, Robot (Εγώ, το ρομπότ), Arsène Lupin (κρίμα τα βιβλία του Μορίς Λεμπλάν), Riding the Bullet (Προάγγελος θανάτου) (αδιάφορος Στίβεν Κινγκ), King Arthur, The Last Shot (Η τελευταία σφαίρα), Bridget Jones: Edge of Reason, Starsky & Hutch, EuroTrip, Mean Creek (Το ποτάμι του φόβου), Dodgeball: A True Underdog Story, Hellboy, The Day After Tomorrow, Butterfly Effect (Το φαινόμενο της πεταλούδας), Spider-Man 2, The Village (Σκοτεινό χωριό), 50 First Dates (Κάθε φορά, πρώτη φορά), Cube Zero, The Terminal, Millions, Shark Tale (Ο καρχαριομάχος).
Καλούτσικα έργα, παρακολουθούνται ευχάριστα και όχι μόνο:
Secret Window (καλούτσικος Στίβεν Κινγκ), Finding Neverland (Ψάχνοντας τη χώρα του ποτέ), Jersey Girl (Γλυκός μπελάς), Ocean’s Twelve, La mala educacion (Κακή εκπαίδευση), The Football Factory, The Manchurian Candidate, Saw (Σε βλέπω), Kung Fu (aka Kung Fu Hustle), The Life Aquatic of Steve Zissou (Υδάτινες ιστορίες), The Phantom of the Opera, Harry Potter and the Prisoner of Azkaban, Kekexili: Mountain Patrol, The Life and Death of Peter Sellers (Πίτερ Σέλερς για πάντα), Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events, The Machinist (Ο άγρυπνος), Les Choristes (Τα παιδιά της χορωδίας), The Assassination of Richard Nixon, The Notebook (Το σημειωματάριο), The Aviator (Ιπτάμενος κροίσος) (όποιος θέλει να κράξει, ελεύθερα, αλλά εμένα δεν με ενθουσίασε), 36 Quai des Orfèvres (Βρόμικος κόσμος) (καλό το δίδυμο Daniel Auteuil και Gérard Depardieu), The Bourne Supremacy (Στη σκιά των κατασκόπων), Shaun of the Dead (Το ξύσιμο των νεκρών), Man on Fire (Διά πυρός και σιδήρου), Narco (Οι παλαβές περιπέτειες του Πολκ), Shrek 2.
Οι καλύτερες της χρονιάς, που είναι μπόλικες:
Hotel Rwanda, Capturing the Friedmans, Shi mian mai fu (Ιπτάμενα στιλέτα/House of the flying daggers), The Merchant of Venice (Ο έμπορος της Βενετίας), Sideways (Πλαγίως) (κρασί και ξερό ψωμί), Fahrenheit 9/11, Metallica: Some Kind of Monster (επειδή είμαι φαν του γκρουπ), Garden State, Spartan (Ο σπαρτιάτης ), Die Fetten Jahre sind vorbei (Οι μέρες αφθονίας σας είναι μετρημένες), Closer, Ray, Collateral (Η διαδρομή), Diarios de motocicleta (Ημερολόγια μοτοσυκλέτας), Un long dimanche de fiancailles (Ατέλειωτοι αρραβώνες), 2046, Team America: World Police.
Και οι κορυφαίες of the year 2004:
→ Gegen die Wand (Μαζί ποτέ)
→ Eternal Sunshine of the Spotless Mind
→ Kill Bill: Volume 2
→ Mar adentro (Η θάλασσα μέσα μου)
→ Crash
→ Primer
→ The Incredibles (Οι απίθανοι)
...και τα αγαπημένα της χρονιάς:
→ Million Dollar Baby
→ Bin-Jip (Ολομόναχοι μαζί/3-Iron)
Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο που είχε εκδώσει ο Steven Bach, τότε παραγωγός της United Artists, το ντοκιμαντέρ Final Cut: the making and unmaking of Heaven's Gate παρουσιάζει συνεντεύξεις από τους ανθρώπους (πλην του σκηνοθέτη) που εργάστηκαν στη μεγαλύτερη κινηματογραφική (εμπορική) αποτυχία, 24 χρόνια μετά το 1980 όταν και πρωτοκυκλοφόρησε το Heaven's Gate, την ταινία που χρεωκόπησε την ιστορική εταιρεία που είχαν ιδρύσει οι Τσάπλιν, Φέρμπανξ, Γρίφιθ, Πίκφορντ. Καθώς όμως τα χρόνια έχουν περάσει, μπορείς να δεις κάποια πράματα πιο καθαρά. Όπως, ας πούμε, η μεγαλομανία και τελειομανία του σκηνοθέτη ήταν μάλλον η αφορμή· οι αρνητικές κριτικές από τους "κριτικούς" ίσως και εσκεμμένες. Τελικά, οι παραγωγοί και οι οικονομικοί επιτελείς βρήκαν(;) την ευκαιρία να ξαναπάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο των ταινιών, που όλη τη προηγούμενη δεκαετία βρισκόταν στα χέρια των καλλιτεχνών/δημιουργών, σε μια εποχή που ξεκινούσε η συντηρητική προεδρία του Ρήγκαν. 
