Beyond a Reasonable Doubt (Τα ίχνη ήταν ψεύτικα)

Ο Dana Andrews με τον μέλλοντα πεθερό του και διευθυντή εφημερίδας, αποφασίζουν να τοποθετήσουν ψεύτικα στοιχεία σε μια υπόθεση φόνου, ώστε να παραπλανήσουν την αστυνομία, να συλληφθεί και να καταδικαστεί εις θάνατον ο Dana πέρα από κάθε αμφιβολία, δηλ. Beyond a Reasonable Doubt, έτσι ώστε να "χτυπήσουν" το δικαστικό σύστημα και κυρίως τον εισαγγελέα που στέλνει αδιακρίτως τους ενόχους στην ηλεκτρική καρέκλα. Φυσικά, η εμπλοκή του στην υπόθεση θα θέσει σε κίνδυνο τη σχέση του με την αρραβωνιαστικιά του Joan Fontaine που δεν θα γνωρίζει τίποτα από το σχέδιο των δύο αντρών. Και εννοείται πως κάτι θα πάει στραβά προς το τέλος και ο πρωταγωνιστής μας θα βρεθεί άσχημα μπλεγμένος.

Με ένα απλό, σχεδόν ντοκυμενταρίστικο ύφος, ο Fritz Lang σκηνοθέτησε την τελευταία του ταινία στην Αμερική, πριν γυρίσει οριστικά πίσω στη Γερμανία. Ήταν μάλιστα και η δεύτερη συνεργασία του με τον Andrews μέσα στην ίδια χρονιά, μετά το While the City Sleeps. Κάποια στοιχεία σε κάνουν να στρέψεις αλλού το βλέμμα σου, ψάχνοντας για τον αληθινό δολοφόνο, αλλά στο τέλος σου πετάει μια πανέξυπνη ανατροπή και τελικά λες ότι δεν πήγε χαμένος o χρόνος από τη θέαση του έργου. Έγινε και ριμέικ πριν 2-3 χρόνια με τον Michael Douglas, αλλά δεν το είδαμε και ούτε πρόκειται.

While the City Sleeps (Ενώ η πόλις κοιμάται)

Μεγιστάνας των μίντια πεθαίνει και τη θέση του παίρνει αμέσως ο άσωτος υιός Vincent Price. Ψάχνοντας ποιον θα τοποθετήσει στη θέση του γενικού διευθυντή από τους τρεις υφισταμένους (τηλεόρασης, εφημερίδας και φωτογραφίας), τους βάζει σε ανταγωνισμό για το ποιος θα ανακαλύψει πρώτος την ταυτότητα ενός sirial-killer που κυκλοφορεί στην πόλη. Ο πρωταγωνιστής μας Dana Andrews, παρουσιαστής ειδήσεων αλλά και δεξί χέρι του διευθυντή της εφημερίδας, θα αναλάβει να ξετρυπώσει τον δολοφόνο με τη βοήθεια του αστυνομικού φίλου του αλλά και της αρραβωνιαστικιάς του, την οποία θα χρησιμοποιήσει ως δόλωμα!

Περισσότερο μια ταινία για τον κόσμο των μίντια, τις μηχανοραφίες και τις ίντριγκες στα υψηλά κλιμάκια και λιγότερο μια περιπέτεια για την ανεύρεση του φονιά. Και όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στη νύχτα, φυσικά, Ενώ η πόλη κοιμάται. Εγγύηση ο Fritz Lang για νουάρ ταινίες. Αν συμπεριλάβουμε και το πλουσιότατο καστ, που κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, έχετε μια παραγνωρισμένη ταινία που αξίζει να την ανακαλύψετε.

Barbary Coast (Πόλις άνευ νόμου)

Θέλοντας να ξεφύγει από τα τυποποιημένα γουέστερν της εποχής του μεσοπολέμου, ο Howard Hawks παρουσίασε το 1935 μια ιστορία από την δυτική ακτή της Αμερικής και συγκεκριμένα της λεγόμενης Barbary Coast, εκεί που βρίσκεται η πόλη άνευ νόμου, δηλαδή το Σαν Φρανσίσκο. Εκεί μαζεύονταν όλοι οι χρυσοθήρες με τα σακούλια γεμάτα χρυσό, περιμένοντας να πάρουν τα πλοία της επιστροφής. Εκεί, ο Edward G. Robinson είναι ο ιδιοκτήτης ενός μεγάλου σαλούν, που εμμέσως πλην σαφώς διοικεί την πόλη και που καταφέρνει με πλάγιους τρόπους να αρπάζει το χρυσό των καημένων ανθρώπων. Το δόλωμα στο μαγαζί του αποτελεί η πανέμορφη Miriam Hopkins, που έφτασε στο Σαν Φρανσίσκο για να παντρευτεί, μόνο για να βρει τον μέλλοντα σύζυγό της νεκρό και αναγκάστηκε να πιάσει εκεί δουλειά, με σκοπό όμως κι αυτή να «πιάσει την καλή». Ο Hawks αναμιγνύει το ουέστερν με το μελόδραμα και μπλέκει με το χαρακτηριστικό του τρόπο πολλά πράματα στην ιστορία μας όπως: την δημιουργία της πρώτης εφημερίδας η οποία θα προσπαθήσει μάταια να πάει κόντρα στο κατεστημένο και τους νομοταγείς πολίτες της πόλης που θα πάρουν τα όπλα για να επιβάλλουν το νόμο και την τάξη. Και στη μέση όλων αυτών θα υπάρξει ο έρωτας ανάμεσα στη Hopkins και το νεαρό Joel McCrea, ενός συγγραφέα-ποιητή χρυσοθήρα, που θα εμφανιστεί στο δεύτερο μισό του έργου και θα κερδίσει την καρδιά της. Αν και αρκετά παλιομοδίτικη και κλασικότροποη, η ταινία ξεχωρίζει από αρκετές άλλες της χρονιάς της. Όπως και σε άλλα έργα του Hawks, ξεχωρίζει η συμμετοχή του καρατερίστα Walter Brennan. Για την ακρίβεια, πρόκειται μάλλον για τον πρώτο ουσιαστικό δευτεραγωνιστικό ρόλο του Brennan μετά από μυριάδες συμμετοχές που είχε ως κομπάρσος μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Teacher's Pet (Ο χαϊδεμένος της δασκάλας)

Αυτοδίδακτος διευθυντής εφημερίδας «βρίσκει το δάσκαλό» του από καθηγήτρια δημοσιογραφίας. Παρακολουθεί το μάθημά της με... ψευδώνυμο και αρχίζει σιγά-σιγά να δαγκώνει τη λαμαρίνα μαζί της. Αυτός είναι ο Clack Gable και αυτή είναι η Doris Day. Στη μέση θα βρεθεί και ο φίλος της και ψυχολόγος Gig Young, σε άλλη μια χαρακτηριστική δευτεραγωνιστική συμμετοχή, μετά το Desk Set με τους Τρέισι και Χέπμπορν και το That Touch of Mink με Κάρι Γκραντ και Ντόρις Ντέι, πάλι. Το σπαρταριστό σενάριο με τις έξυπνες ατάκες και την ενδιαφέρουσα εξέλιξη της πλοκής, της παρούσας ταινίας Teacher's Pet, έγραψε το παντρεμένο ζευγάρι των Michael και Fay Kanin, το οποίο εντυπωσίασε αρκετά στην εποχή του για να φτάσει μέχρι τις υποψηφιότητες των όσκαρ. Όπως επίσης και ο κύριος Gig Young για το όσκαρ β' ανδρικού ρόλου. Η ιστορία μας τα έχει (σχεδόν) όλα: κόντρα ζευγαριών, υπονοούμενα, κωμικές καταστάσεις αλλά και συγκίνηση και μια ενδελεχής ματιά στα ενδότερα των εφημερίδων της εποχής. Αν βάλετε στην άκρη το γεγονός της μεγάλης διαφοράς ηλικίας των δύο πρωταγωνιστών, τότε έχετε μια από τις καλύτερες κλασικότροπες ρομαντικές κομεντί της παλιάς εποχής του Χόλιγουντ, έτσι όπως δεν γυρίζονται πλέον.

It Happened Tomorrow

Τι θα γινόταν αν έπεφτε σήμερα στα χέρια σας εφημερίδα με τα... αυριανά νέα; Σας θυμίζει κάτι από την τηλεοπτική σειρά «Πρωινή έκδοση»; Δεν έχετε και άδικο. Εμείς αναφερόμαστε όμως στην ταινία φαντασίας It Happened Tomorrow σε σκηνοθεσία του μεγάλου Γάλλου δημιουργού René Clair, στην καλύτερη ίσως ταινία που μας έδωσε από την αμερικανική περίοδό του. Τοποθετημένη στα τέλη του 19ου αιώνα παρακολουθούμε την περιπέτεια, ή καλύτερα, το μπλέξιμο ενός νεαρού δημοσιογράφου (Dick Powell) από τη στιγμή που θα πέσει στα χέρια του η εν λόγω εφημερίδα μέσω ενός ηλικιωμένου (χμ...) συναδέλφου του. Από τη μία, θα προσπαθήσει να χτίσει τη δημοσιογραφική του καριέρα και, από την άλλη, θα προσπαθεί να φλερτάρει ένα... μέντιουμ, μια πανέμορφη κοπελιά (Linda Darnell) που δεν την αφήνει ο θείος της να έχει πάρε-δώσε με άντρες. Όταν μάλιστα διαβάσει σε ένα φύλλο ότι την επόμενη μέρα... σκοτώνεται, όλα του τα όνειρα θα γκρεμιστούν! Θα μπορέσει να αλλάξει τα προδιεγραμμένα της μοίρας ή άσκοπες θα είναι οι προσπάθειές του;

Τι να πρωτοπούμε για αυτή την φοβερή screwball κωμωδία από τη χρονιά του 1944; Να πούμε για το εκπληκτικό δευτεραγωνιστικό καστ; Ή για το πολύ καλό σενάριο με τις ενδιαφέρουσες ανατροπές; Ή για την απίστευτη σκηνοθεσία του μεσιέ Clair; Να πούμε ότι αξίζει να την αναζητήσετε; Δυστυχώς, ήταν υποψήφια για όσκαρ μόνο στις κατηγορίες καλύτερης μουσικής και καλύτερου ήχου. Τρισήμιση χρόνια μετά τη δημιουργία αυτού του μπλογκ, ανακαλύπτουμε ακόμα ταινίες που μας εντυπωσιάζουν, που αξίζει να ανακαλύψετε.

Cimarron

Αν θυμάστε τον Μακρινό ορίζοντα με τον Τομ Κρουζ, τότε μπορείτε να μπείτε πολύ εύκολα στο κλίμα της ταινίας Cimarron του 1960. Η ταινία έχει ως αφετηρία την αποίκηση των αχανών εκτάσεων της Αμερικής και συγκεκριμένα με τον τρόπο... «όποιος προλάβει», ή αλλιώς στα αγγλικά land rush. Ο Glenn Ford αποφασίζει να κυνηγήσει κι αυτός την τύχη του και μαζί με τη νεαρή, πλούσια και άβγαλτη γυναίκα του πηγαίνουν στην Οκλαχόμα. Εκεί ο πρώην τυχοδιώκτης θα βρει ενδιαφέρον στο στήσιμο της πρώτης τοπικής εφημερίδας και θα αφοσιωθεί με τα κοινά. Ταυτόχρονα θα παρακολουθήσουμε τις περιπέτειες του με μια ρατσιστική ομάδα που τα βάζει με τους Ινδιάνους, με μερικούς νεαρούς εγκληματίες και, κυρίως, με μια πρώην σχέση του που είναι ελευθέρων ηθών. Επικών διαστάσεων η ταινία που σκηνοθετήθηκε από τον Anthony Mann. Αυτό αποτέλεσε το τελευταίο του γουέστερν λίγο πριν ασχοληθεί αποκλειστικά με άλλες επικές ιστορίες και χλαμύδες. Η ταινία έχει ενδιαφέρον και παρακολουθείται ευχάριστα, μόνο που δεν μπορείς εύκολα να ταυτιστείς με τον πρωταγωνιστή και, σε γενικές γραμμές, η ιστορία δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούριο.

Deadline - U.S.A.

Ο Humphrey Bogart είναι ο εκδότης μιας εφημερίδας και έχει να αντιμετωπίσει το κλείσιμο της εφημερίδας του ενώ ταυτόχρονα πρέπει να συνδυάσει τις διάφορες ιστορίες για να ξεσκεπάσει έναν γκάνγκστερ που εξουσιάζει ολόκληρη την πόλη, να τα βγάλει πέρα με τους τραμπουκισμούς και τις απειλές του, αλλά και να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι η πρώην γυναίκα του ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί. Η δυναμική ταινία Deadline - U.S.A. έχει τον ταλαντούχο Richard Brooks να σκηνοθετεί το δικό του σενάριο. Η ταινία επικεντρώνεται φυσικά στο δημοσιογραφικό κομμάτι και στη δύναμη του Τύπου. Δείτε την για να συγκρίνετε τον ιδεαλιστή πρωταγωνιστή μας με τους δημοσιογραφίσκους του σήμερα και για να θυμηθούμε (ή, πρωτοδούμε) πώς φτιάχνονταν μια εφημερίδα πριν 50 και βάλε χρόνια χωρίς υπολογιστές και μοντέρνα τεχνολογία. Το συμπρωταγωνιστικό καστ στέκει καλά στο ύψος του, αλλά η ταινία είναι καθαρά μια ταινία του Μπόγκι! Σημειώστε πως στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε αρχικά ως Κάτω οι μάσκες και πιο μετά με δεύτερο τίτλο Τιμωρός χωρίς οίκτο.

Sweet Smell of Success (Σκοτεινοί δολοφόνοι)

Ο ελληνικός τίτλος προϊδεάζει για φόνους και αίματα, αλλά ο μεταφορικός τίτλος της ταινίας Σκοτεινοί δολοφόνοι του 1957 αναφέρεται στο επάγγελμα του δημοσιογράφου, το οποίο παρουσιάζεται εδώ σε όλη την στυγνή και κυνική του μορφή. Ο Burt Lancaster είναι για άλλη μια φορά εκπληκτικός στο ρόλο του «βασιλιά» της δημοσιογραφίας της Νέας Υόρκης που ελέγχει το κοινωνικό και επαγγελματικό του περιβάλλον με τη δύναμη της πένας του, ή πιο ρεαλιστικά, με τη δύναμη των μυστικών που γνωρίζει και απειλεί να δημοσιεύσει. Ο Tony Curtis είναι ο δημοσιοσχετίστας που τον θαυμάζει και χρειάζεται τη βοήθειά του, μέχρι τη στιγμή που μπλέκουν τις επαγγελματικές τους σχέσεις με τις οικογενειακές και τα αληθινά τους πρόσωπα βγαίνουν στη φόρα. Το σενάριο βασίστηκε στο διήγημα του Ernsest Lehman και λέγεται ότι είναι εμπνευσμένο από τον δημοσιογράφο Walter Winchell, τον «δημιουργό» της δημοσιογραφίας του κουτσομπολιού και του κίτρινου τύπου. Άλλη μια δυνατή παραγωγή των Hecht-Hill-Lancaster, με τον βρετανό Alexander Mackendrick στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Η διαστρέβλωση της αλήθειας, τα κατασκευασμένα ψέματα, οι ανήθικες μέθοδοι αποτυπώνται εκπληκτικά. Μια ταινία που —για προφανείς λόγους— δεν χάνει τη φρεσκάδα της.

State of the Union (Μετανοώ)

Το ζευγάρι Spencer Tracy - Katharine Hepburn (και πραγματικό ζευγάρι στη ζωή) αποφασίζει να κατέβει στην πολιτική αρένα και να διεκδικήσει το Λευκό Οίκο μετά την προτροπή μιας πλούσιας ιδιοκτήτριας εφημερίδας και πρώην γκόμενας του Tracy (η Angela Lansbury, η γνωστή συγγραφέας-ντετέκτιβ, εδώ στα νιάτα της). Κι αυτό διότι ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας τίμιος άνθρωπος που ενδιαφέρεται για το κοινό καλό, λέει τα πράματα έξω απ' τα δόντια και έχει απύχηση στο λαό, αλλά όχι στην άρχουσα τάξη. Διάφορα συμφέροντα όμως και εμπλοκές σε περίεργες καταστάσεις, θα τον αναγκάσουν να «πουλήσει» τις ιδέες του και την ιδεολογία του για να αρέσει και στους κεφαλαιοκράτες. Το αποτέλεσμα θα είναι να απομακρυνθεί από αυτά που πιστεύει και να φτάσει σε σημείο να απομακρυνθεί και από τη γυναίκα του. Επειδή όμως πρόκειται για μια ταινία του Frank Capra, ο ήρωάς μας στο τέλος θα φτάσει σε οριακό σημείο αλλά θα βρει το σθένος να πει την αλήθεια και να... μετανοήσει για τα προηγούμενά του λάθη και ψέματα. Εξ ου και ο ελληνικός τίτλος: μετανοώ γιατί πώς αλλιώς να μεταφράσεις το State of the Union; Βασίστηκε στο βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο των Russel Crouse και Howard Lindsay, οπότε ξέρετε ότι από διαλόγους και πλοκή είμαστε καλά. Οι ηθοποιοί με τη σειρά τους δίνουν τα ρέστα τους, οπότε... δείτε (ή ξαναδείτε) σε αυτήν την ταινία του 1948 —για άλλη μια φορά— τη σχέση πολιτικής και δημοσιογραφίας. Τελικά, κάποια πράματα είναι διαχρονικά!