The Prisoner of Zenda

Ο Εγγλέζος Ronald Colman πηγαίνει για διακοπές στη (φανταστική) Ruritaria και μπλέκεται σε περιπέτειες. Ο διάδοχος του θρόνου είναι πανομοιότυπος με τον Colman και απαγάγεται μία μέρα πριν την ενθρόνιση του. Έτσι ο Colman αναγκάζεται(;) να υποδυθεί τον βασιλιά για να μην οξυνθεί η πολιτική αστάθεια της χώρας, μέχρι να ανακαλύψουν πού βρίσκεται ο πραγματικός βασιλιάς και ποιος κρύβεται πίσω από την απαγωγή. Βασισμένο στο ομότιτλο και διάσημο βιβλίο του Anthony Hope, η ταινία The Prisoner of Zenda είναι η μεγάλη παραγωγή του David O. Selznick για τη χρονιά του 1937 και τα έχει όλα: περιπέτεια, ξιφομαχίες, ίντριγκες, στερότυπους καλούς και κακούς, ρομάντζο, ανατροπές, τεράστια σκηνικά. Το κλασικό Χόλιγουντ σε όλο του το μεγαλείο. Πλήθος καστ πλαισιώνει τον Colman, με πιο γνωστούς τους Madeleine Carroll, David Niven, Raymond Massey, Douglas Fairbanks Jr. και τη Mary Astor.

The Crimson Pirate (Ο κόκκινος κουρσάρος)

Μετά την επιτυχία της Φλόγας και του βέλος, ο Burt Lancaster ξαναενώνει τις δυνάμεις του με τον «μουγγό» πρώην συνάδελφό του Nick Cravat και επιδεικνύουν τις ακροβατικές τους ικανότητες. Η ταινία (όπως θα καταλάβατε από την αφίσα και τον τίτλο) είναι άλλη μια πειρατική περιπέτεια (απ' αυτές που το Χόλιγουντ χαρακτηρίζει ως swashbuckler). Ο κόκκινος κουρσάρος του 1952 είναι μια κοινότυπη όμως ταινία και η υπογραφή του Robert Siodmak στη σκηνοθεσία μάς κάνει και αναρωτιώμαστε τι προσέφερε τελικά. Αρκετά πιο βαρετή από την προηγούμενη προσπάθεια τους, βλέπεται μόνο για να περάσει η ώρα σας κάποιο κυριακάτικο απόγευμα (ή επειδή είστε θαυμαστής του Burt Lancaster, όπως ο υπογράφων).

The Flame and the Arrow (Η φλόγα και το βέλος)

Αγνή παλιομοδίτικη περιπέτεια εποχής με μπόλικη δράση, η Φλόγα και το βέλος γυρίστηκε φυσικά για εμπορικούς λόγους και μόνο, μιας και βρισκόμαστε στο 1950 και το άστρο του Burt Lancaster άρχιζε να λάμπει όλο και περισσότερο και έπρεπε το κοινό να τον βλέπει και σε εμπορικές παραγωγές. Ήταν πάντως μια ευκαιρία να δείξει ο Lancaster το... γυμναστικό παρελθόν του, όταν ήταν δηλαδή ακροβάτης και δούλευε σε τσίρκο! Οπότε καταλαβαίνετε ότι όλες οι σκηνές στην ταινία έχουν γίνει από τον ίδιο μαζί με τον βοηθό και παλιό συνάδελφό του Nick Cravat. Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι η σκηνοθετική υπογραφή του Jacques Tourner, ενός μεγάλου αλλά και παραγνωρισμένου στην εποχή του σκηνοθέτη, ο οποίος εδώ λογικά διεκπεραίωσε μια επαγγελματική υποχρέωση. Η οποία σε σημεία θυμίζει έντονα τις περιπέτειες ενός Ρομπέν που ζούσε στο δάσος του Nottingham· κι εδώ ο ήρωας μας είναι άσος στο τόξο· κι εδώ απαγάγει μια πριγκίπισσα για να την ανταλλάξει με το γιο του που τον πήρε ο «κακός» κόμης της περιοχής· κι εδώ ο ήρωάς μας σχηματίζει μία ομάδα παρανόμων, η οποία προσπαθεί να τα βάλει ενάντια στην εξουσία. Δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο η ταινία, αλλά βλέπεται —όπως προείπα— για τα ακροβατικά του Lancaster και ειδικότερα την τελευταία μάχη μέσα στο κάστρο όπου γίνεται της... τσιρκοκακομοίρας.

Captain Blood

Η ζωή κύκλους κάνει... ακόμα και στον κινηματογράφο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πειρατικές ταινίες, οι οποίες ξαναζωντάνεψαν (χάρη στον Johnny Depp). Εμείς όμως τις γνωρίσαμε μέσω του ήρωα με τα κολάν Errol Flynn. Η ταινία του 1935 Captain Blood είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς αποτελεί το μεγάλο breakthrough του Flynn (που την εποχή εκείνη ήταν ένας άσημος ηθοποιός που πήγε στο Χόλιγουντ από την Τασμανία της Αυστραλίας!) και της (συνήθης παρτενέρ του από κει και έπειτα) Olivia De Havilland. Το Χόλιγουντ βρήκε στο πρόσωπο του Flynn τον αντικαταστάτη του Douglas Fairbanks και λογικό ήταν να τυποποιηθεί σε γραφικούς ρόλους σε περιπετειώδεις ταινίες. Η ταινία μας βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Rafael Sabatini και σκηνοθετήθηκε από τον Michael Curtiz, ο οποίος θα ήταν και ο (σχεδόν) μόνιμος σκηνοθέτης του ζευγαριού Flynn-De Havilland. Η ιστορία μας θέλει το γιατρό Peter Blood να καταδικάζεται για προδοσία εναντίον του στέματος το 17ο αιώνα, να πουλιέται ως σκλάβος στο νησί Μπαρμπέιντος, να δραπετεύει, να κατακτά ένα ισπανικό πλοίο και να γίνεται πειρατής και να ακολουθούν διάφορες ακόμα περιπέτειες. Όλα αυτά και άλλα πολλά τα βλέπουμε μέσα σε δύο χορταστικές ώρες.

Mutiny On The Bounty (Η ανταρσία του Μπάουντι)

Η ταινία που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας το 1935 είναι η μεγάλη παραγωγή των Irving Thalberg και Albert Lewin που άκουγε στο όνομα Η Ανταρσία του Μπάουντι. Μια ταινία που το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν οι δύο μεγάλοι της ερμηνευτές στους πρωταγωνιστικούς ρόλους: του Clark Gable και του Charles Laughton. Μια ταινία που το θέμα της είναι πλέον πασίγνωστο και πολυπαιγμένο, αν αναλογιστεί κανείς τα άλλα δύο ριμέικ που έχουν γίνει· αυτό του 1962 με τους Marlon Brando και Trevor Howard και αυτό του 1984 με τους Mel Gibson και Anthony Hopkins στους αντίστοιχους ρόλους. Η ιστορία βασίστηκε στη δουλειά του συγγραφικού διδύμου των Charles Nordhoff και James Norman Hall, οι οποίοι βασίστηκαν φυσικά στην αληθινή ιστορία της ανταρσίας που έλαβε χώρα το 1789 πάνω στο ομώνυμο βρετανικό πλοίο. Εμείς πάντως επιλέξαμε αυτή την ταινία (ξαναλέω) για να απολαύσουμε τον κύριο (μετέπειτα και Σερ) Laughton στα νιάτα του και επειδή είναι λίγο απίθανο το γεγονός να τη δεις σε καμιά Τι-Βι στις μέρες μας!