Anna Christie

Φτώχεια, μιζέρια, αλκοολισμός και επαιτεία! Τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή συνθλίβονται από το παρελθόν και από τα μυστικά που βασανίζουν το μυαλό! Ο παλαίμαχος σκηνοθέτης (από την εποχή του βωβού) Clarence Brown κινηματογραφεί το θεατρικό του Ευγένιου Ο'Νιλ. Η Anna Christie είναι η Greta Garbo στην πρώτη ομιλούσα, αμερικανική ταινία της. Ο Charles Bickford είναι πιο νέος από οποιαδήποτε άλλη ταινία έχουμε δει. Η ταινία κυλάει σχετικά αργά (λόγω θεατρικών καταβολών), χωρίς μουσική υπόκρουση και αυτό μπορεί να ξυνίσει κάποιους. Όταν όμως θα έρθει η ώρα των αποκαλύψεων, της κορύφωσης του δράματος και της εξιλέωσης, θα ανταμειφθείτε. Διπλή υποψηφιότητα για τον κύριο Brown για όσκαρ σκηνοθεσίας το 1930 για αυτή την ταινία όπως και της Romance που έκανε την ίδια χρονιά. Ομοίως και για την κυρία Garbo, υποψηφιότητα για όσκαρ γυναικείας ερμηνείας, η οποία συμμετείχε και στα δύο έργα.

The Big House (Στα κάτεργα)

Από τις πρώτες χρονιές των ομιλούσων ταινιών, η παρούσα ταινία με τον τίτλο The Big House και θέμα η διαβίωση μέσα στις φυλακές, ήταν μεγάλη εμπορική επιτυχία και υποψήφια για το όσκαρ καλύτερης ταινίας στην τρίτη απονομή των βραβείων, τη δεύτερη μέσα στη χρονιά του 1930! Κέρδισε το βραβείο όσκαρ σεναρίου και καλύτερου ήχου και ο (στην ουσία) δευτεραγωνιστής Wallace Beery ήταν υποψήφιος για το όσκαρ ανδρικής ερμηνείας. Ήταν ο πιο γνωστός από τους ηθοποιούς της ταινίας (γνωστός καρατερίστας από την εποχή του βωβού) και η ερμηνεία του ως o σκληροτράχηλος machine-gun Butch έκανε αίσθηση εκείνη την εποχή και τον έκανε ευθύς διάσημο. Σε βασικό ρόλο βρίσκουμε τον νεαρότατο Robert Montgomery σε μια από τις πρώτες του κινηματογραφικές εμφανίσεις και πρωταταγωνιστή έχουμε τον Chester Morris. Τους δύο τελευταίους είχαμε δει να παίζουν πάλι μαζί στο ρομαντικό δράμα Μετά το διαζύγιο, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Εδώ τα πράματα είναι πιο... αντρικά. Η ζωή στη φυλακή παρουσιάζεται με αρκετό ρεαλισμό (για τα δεδομένα της εποχής) και παρουσιάζονται οι κάθε λογής τύποι που μπορείς να συναντήσεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στον κώδικα τιμής μέσα στη φυλακή. Μετά την αποτυχημένη απόδραση (λόγω εσωτερικού «καρφώματος») θα έρθει η αιματερή εξέγερση με αρκετές σκληρές σκηνές σκοτωμών. Οι ερμηνείες είναι σίγουρα γραφικές και αρκετά απλοϊκές. Παραβλέποντας τις όποιες ενστάσεις, η ταινία τελικά παρακολουθείται ευχάριστα. Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι αποτελεί τη βίβλο για όλες τις μεθεπόμενες χολιγουντιανές ταινίες φυλακών.

The Divorcee (Μετά το διαζύγιο)

Η διάσημη σταρ του βωβού Norma Shearer μπήκε δυναμικά και στις ομιλούσες ταινίες. Να'ναι καλά δηλαδή και ο σύζυγος και μεγαλοπαραγωγός της MGM, ο Irving Thalberg (απ'τον οποίο πήρε και το όνομά του το τιμητικό βραβείο της Ακαδημίας αμέσως μετά τον πρόωρο θάνατό του σε ηλικία 37 χρονών, έτσι;). Χωρίς να αναφέρει σκηνοθετικό credit, η ταινία The Divorcee αναγράφει ότι είναι μια παραγωγή του Robert Z. Leonard, στην οποία όμως είχε καθαρά σκηνοθετικά καθήκοντα, καθώτι ο παραγωγός Thalberg ουδέποτε θέλησε να αναγραφεί το όνομά του στα έργα του.

Η υπόθεση απλή: η Shearer ανακαλύπτει ότι ο σύζυγός της την απατάει και αποφασίζει να τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα. Αυτός ισχυρίζεται ότι δεν σήμαινε τίποτα γι'αυτόν η απιστία. Όταν όμως μάθει για τη γυναίκα του, ο αντρικός του εγωισμός δεν θα το αντέξει και ο χωρισμός θα είναι η μόνη λύση. Αυτή θα αποφασίσει να ζήσει/γλεντήσει τη ζωή της, στην εποχή κιόλας των roaring 20's με τα έξαλλα πάρτυ. Προκλητικότατη για την εποχή της η ταινία, γνήσιο τέκνο της προ-κώδικα Χέιζ εποχής, καθώς παρουσιάζει τη γυναίκα έτσι όπως δεν θα ήθελαν να δουν όλοι οι συντηρητικοί κύκλοι της εποχής. Ιστορικής σημασίας για μας πλέον το έργο αφού έδωσε το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου στη Shearer και μάζεψε υποψηφιότητες για καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου στην τρίτη απονομή της Αμερικανικής Ακαδημίας.

The Big Trail

Η πρώτη μεγάλη ταινία γουέστερν που άφησε εποχή και επηρέασε ολόκληρο το είδος. Ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του John Wayne εν έτη 1930. Μόνο που έπρεπε να περάσουν άλλα 8-9 χρόνια με επιλογές σε b-movie ταινίες και μετά να γίνει σταρ πρώτου βεληνεκούς. Η ταινία The Big Trail μάς παρουσιάζει τους άποικους που ετοιμάζονται να κατακτήσουν την Άγρια Δύση. Ο Wayne υποδύεται τον ιχνηλάτη και φίλο των Ινδιάνων που θα βοηθήσει το καραβάνι να βρει το δρόμο του. Θα υπάρξουν όμως και οι καιροσκόποι και οι κακοποιοί που θα προσπαθήσουν να καρπωθούν σε βάρος του καραβανιού, θα υπάρξει ένα ειδύλλιο μεταξύ μιας νεαρής, ορφανής κοπελιάς με τον Wayne και πολλές περιπέτειες. Η παραγωγή ήταν πολύ μεγάλη αλλά ο σκηνοθέτης Raoul Walsh δεν είχε κανένα πρόβλημα, αφού ήταν μαθημένος σε τέτοια έργα από την εποχή του βωβού.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ταινίας είναι ότι κινηματογραφήθηκε σε δύο εκδοχές. Η πρώτη ήταν το κλασικό φορμά των 35mm και η δεύτερη εκδοχή γυρίστηκε με ένα πρωτοποριακό τότε widescreen σύστημα των 70mm που λεγόταν Fox Grandeur. Μ'αυτό το σύστημα γυρίστηκαν τέσσερις ταινίες και μόνο η αναφερθείσα διασώθηκε. Οι κινηματογραφικές αίθουσες έπρεπε να αγοράσουν ειδικά, καινούρια μηχανήματα που να υποστηρίζει το widescreen φιλμ, αλλά για οικονομικούς λόγους (θυμηθείτε ότι βρισκόμαστε λίγο μετά το Κραχ του '29) αυτό το σύστημα εγκαταλείφθηκε γρήγορα. Μπορεί οι ερμηνείες της ταινίας να είναι χάρτινες και η πλοκή υποτυπώδης, ξεχωρίζει πάντως για αυτόν το τεχνολογικό λόγο, έχοντας αποτυπώσει δηλαδή εικόνες που δεν έβλεπες εκείνη την εποχή.

Hell's Angels

Ο εκατομμυριούχος Howard Hughes (Χάουαρντ Χιουζ), όπως μας έδειξε και ο Martin Scorsese, παθιάστηκε πάρα πολύ με τη δημιουργία της (θρυλικής πια) ταινίας του 1930 Hell's Angels. Η ταινία αφορά τρεις σπουδαστές στην Οξφόρδη, δύο αδέρφια βρετανικής καταγωγής και έναν γερμανό. Το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα τους χωρίσει. Τα αδέρφια θα γίνουν πιλότοι της RAF και ο φίλος τους θα είναι ο αντίπαλος σε μια αερομαχία με ένα γερμανικό Ζέπελιν. Προς το τέλος της ταινίας, τα αδέρφια συλλαμβάνονται από τους γερμανούς και, αρνούμενοι να μαρτυρήσουν βρετανικά μυστικά, θυσιάζονται για το καλό της πατρίδας.

Η ταινία —ύστερα από τόσα χρόνια— δεν θα έλεγα ότι βλέπεται μόνο για εγκυκλοπαιδικούς σκοπούς. Οι σκηνές αερομαχιών είναι όντως πολύ εντυπωσιακές και οι δραματικές σκηνές στο τέλος της ταινίας είναι επίσης συναισθηματικά δυνατές. Βέβαια, σε πολλά σημεία φαίνεται ότι η ταινία ξεκίνησε ως βωβή αλλά με την έλευση του ήχου αναγκάστηκαν(;) οι ηθοποιοί να πετάνε ατάκες ο ένας στον άλλο για να γεμίσουν το διάλογο, δυστυχώς.