Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

The Men (Το κορμί μου σου ανήκει)

Το ντεμπούτο στο σινεμά του Μάρλον Μπράντο ήταν ένα έργο για τους τραυματισμένους στρατιώτες του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Η πτέρυγα όπου νοσηλεύεται έχει τους καθηλωμένους σε αναπηρικό καροτσάκι στρατιώτες (όπως κι αυτός), οι οποίοι δεν είναι τραυματισμένοι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά, καθώς προσπαθούν να συνηθίσουν στην ιδέα ότι δεν θα περπατήσουν ποτέ ξανά και προσπαθούν να βρουν τον τρόπο να ενταχθούν ξανά στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς να νιώθουν μόνο τον οίκτο των συνανθρώπων τους. Η Teresa Wright είναι στο πλευρό του θέλοντας να τον βοηθήσει, ενώ αυτός πεισματικά αρνείται κάθε βοήθεια. Ο γιατρός του έργου (τον υποδύεται ο Everett Sloane, γνωστός από συμμετοχές σε έργα του Όρσον Γουέλς) αναλύει υπέρ του δέοντος πολλά στοιχεία, για να παρουσιάσει το πλήρως θέμα στο μέσο αμερικανό που θα έβλεπε την ταινία, και δεν είχε ιδέα τι γίνεται με αυτούς τους παλαίμαχους.

Το The Men είναι μία σπουδαία ταινία του Fred Zinnemann, σε σενάριο του Carl Foreman και παραγωγή του Stanley Kramer, που ξεμπροστιάζει τον κοινωνικό αποκλεισμό των ανάπηρων παλαίμαχων του Β' Π.Π. Έχει επίσης και την ιστορική της αξία, αυτής της παρθενικής εμφάνισης στο σελιλόιντ του μεγαλύτερου αμερικανού ηθοποιού.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Cry Terror!

B-movie με τη συνδρομή της MGM, γυρισμένο εξ ολοκλήρου σε φυσικούς χώρους, με ένα θέμα που έχει κοπιαριστεί πολλές φορές: ο mastermind τρομοκράτης που ζητάει ένα τεράστιο ποσό για να μην ανατινάξει αεροπλάνα, είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από το FBI, και έχει απαγάγει μία οικογένεια για να πετύχει τους σκοπούς του. Η μητέρα θα παραλάβει τα χρήματα με το φόβο μην πάθει τίποτα η μικρή κόρη της και ο πατέρας.

Σαν το Cry Terror! έχουμε δει αρκετές παραπλήσιες ταινίες όλα αυτά τα χρόνια. Αλλάζει μόνο η τεχνολογία της εποχής και το πώς την αντιμετωπίζει ο κακός της κάθε ιστορίας. Εδώ η φυσιογνωμία και η ερμηνεία του Rod Steiger κερδίζει τις εντυπώσεις. Επίσης, ο James Mason είναι ό,τι πρέπει στο ρόλο του αθώου οικογενειάρχη, του μεροκαματιάρη ανθρώπου που μπλέκει σ'αυτή την απίστευτη υπόθεση. Αν και τη μεγαλύτερη προβολή στο μιάμισης ώρα διάρκειας έργο έχει η μητέρα της υπόθεσης, η Inger Stevens. Παραγωγή, σενάριο και σκηνοθεσία από τον άγνωστο (σε εμάς) μπι-μουβά Andrew L. Stone. Η νεαρή Angie Dickinson συμμετέχει στο ρόλο συνεργάτιδας του Steiger.

Στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε δύο φορές: «24 ώρες αγωνίας» και «Ο μεγάλος τρομοκράτης».

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

The Stalking Moon (Στη σκιά του φεγγαριού)

Γουέστερν σε παραγωγή Alan J. Pakula και σκηνοθεσία Robert Mulligan δεν μπορεί να είναι ένα κλασικό έργο του είδους. Και πραγματικά, στο The Stalking Moon παρακολουθούμε την προσπάθεια διαφυγής του ιχνηλάτη Gregory Peck να σώσει τη (λευκή) Eva Marie Saint και το (μιγά) γιο της (που ζούσε για πολλά χρόνια με ινδιάνους) από τα χέρια του αιμοδιψούς ινδιάνου πατέρα. Ο οποίος ινδιάνος βεβαίως-βεβαίως τους ακολουθεί κατά πόδας (o stalker του τίτλου) και σκοτώνει τους πάντες στο πέρασμά του. Και όταν λέμε τους πάντες, εννοούμε τους πάντες. Πρόκειται στην ουσία για ένα θρίλερ καμουφλαρισμένο στην άγρια δύση. Δεν βλέπουμε ποτέ τις σφαγές του κακού, μόνο τα πτώματα που αφήνει πίσω του και τις περιγραφές. Δεν βλέπουμε το πρόσωπο του κακού, παρά μόνο στο αποκορύφωμα του τέλους. Όχι ότι έχει καμιά σημασία τότε.

Ένα ατμοσφαιρικό έργο, με έναν Peck που ψάχνει για την ηρεμία. Προσπαθεί να αποφύγει την υποχρέωση (να τους συνοδέψει και να διασχίσουν αρκετές πολιτείες), αλλά σιγά-σιγά αρχίζει να αρέσκεται στην περίεργη αυτή παρέα και κατά βάθος θα ήθελε να είναι δικιά του η οικογένεια.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Body and Soul (Δάφνες στο ρινγκ)

Η άνοδος και η πτώση ενός μποξέρ. Από την αφάνια και τις υποβαθμισμένες φτωχικές συνοικίες, στα μεγάλα σαλόνια και τον τίτλο του πρωταθλητή. Μαζί με την επιτυχία όμως, θα έρθει η έκλυτη ζωή, τα μεγάλα έξοδα, η αποξένωση με την οικογένεια, με τη μελλοντική σύζυγό του και τον καλύτερό του φίλο. Στο τέλος, θα ενδώσει στους όρους των παραγόντων που εξουσιάζουν και ελέγχουν το άθλημα και θα τον πείσουν να «στήσει» τον τελευταίο του αγώνα. Κλασικό το θέμα της ταινίας Body and Soul, της πρώτης σκηνοθετικής δουλειάς του Robert Rossen σε μια μεγάλη παραγωγή της United Artists. Σημειώστε: φωτογραφία από James Wong Howe, ο Robert Aldritch σε ρόλο βοηθού σκηνοθέτη, σε ένα ορίτζιναλ σενάριο του Abraham Polonsky. Όλη όμως η ταινία στηρίζεται στους ώμους του σπουδαίου John Garfield, που χάθηκε πρόωρα το 1952 σε ηλικία 39 ετών από καρδιακό επεισόδιο.

Θα θυμόμαστε επίσης το έργο ως τη σύμπραξη μερικών σπουδαίων καλλιτεχνών, που λίγα χρόνια μετά βρέθηκαν στη μαύρη λίστα του ΜακΚάρθι και ουσιαστικά οι καριέρες τους έλαβαν άδοξο τέλος: σημειώστε τους Polonsky, τον ίδιο τον Garfield και την Anne Rever (που υποδύεται στο έργο τη μητέρα του).