Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1958. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1958. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 28 Μαρτίου 2023

A Night to Remember (Τιτανικός: Μια νύχτα να θυμάσαι)

Το A Night to Remember του 1958 είναι η βρετανική έκδοση για το δυστύχημα του Τιτανικού, μετά το αμερικάνικο έργο του 1953 με τη Barbara Stanwyck. Εδώ οι ηθοποιοί είναι σχεδόν όλοι άγνωστοι, αλλά το φιλμ θέλει να δώσει αυθεντικότητα σε λεπτομέρειες. Βασίστηκε στο ομότιλο βιβλίο του Walter Lord και το σενάριο ανέλαβε ο συγγραφέας Eric Ambler. Συμμετείχαν ως σύμβουλοι άνθρωποι και αξιωματικοί επιζήσαντες του ναυαγίου. Παρόλο την εμπορική της αποτυχία, εξυμνείται από τους ιστορικούς για τη μεγάλη της πιστότητα. Εκτός, φυσικά, από το σπάσιμο του πλοίου στη μέση, κάτι για το οποίο κανείς δεν είχε αποδείξεις, μέχρι που βρέθηκε το ναυάγιο το 1985.

Για το σημερινό θεατή, που έχει δει και την α λα Τζέιμς Κάμερον έκδοση του Τιτανικού, ίσως να μην εντυπωσιαστεί, παρακολουθώντας όμως την ταινία, σε πιάνει πάλι το στομάχι σου για το μέγεθος αυτής της καταστροφής, σε πιάνουν τα νεύρα από τις ανθρώπινες αντιδράσεις (κυρίως της αριστοκρατίας) και μία θλίψη για το ότι στις μεγάλες καταστροφές πολλά πράματα θα είχαν αποβεί σωτήρια αν κάποιος άνθρωπος είχε προνοήσει λίγο καλύτερα.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022

Muhomatsu no issho (The ricksaw man)

Ένας άξεστος, αγράμματος και αρκετά ευέξαπτος καροτσέρης μπλέκει συνέχεια σε καυγάδες. Μία από τις περιπέτειες που μπλέκει είναι με την οικογένεια ενός στρατιωτικού. Χωρίς να το καταλάβει καλά-καλά, θα βρεθεί να μεγαλώνει το γιο της οικογένειας, μετά τον απρόσμενο θάνατο του πατέρα στρατιωτικού. Μία απλή ταινία για τους απλοϊκούς άνθρωπους, της καθημερινότητας και του μόχθου, που μας δείχνει ότι το ήθος, η φροντίδα, το νοιάξιμο για το συνάνθρωπό σου, μπορεί να αφήσει το στίγμα της στους οικείους ανθρώπους. Το The rickshaw man είναι μία γιαπωνέζικη ταινία από το 1958 σε σκηνοθεσία Hiroshi Inagaki που έχει για πρωταγωνιστή τον αγαπημένο Toshiro Mifune, που κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο φεστιβάλ της Βενετίας εκείνη τη χρονιά.

Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

Kakushi-toride no san-akunin (Μυστικό φρούριο/Hidden fortress)

Δύο αφελείς χωρικοί πείθονται από έναν άγνωστο να μεταφέρουν διακόσια κομμάτια χρυσού κρυμμένα μέσα σε ξύλα και να διασχίσουν δύο εμπόλεμες επαρχίες έχοντας μαζί τους μία κοπέλα. Από την απληστία τους θα συμφωνήσουν αλλά δεν θα γνωρίζουν ότι η κοπέλα που είναι μαζί τους είναι η πριγκίπισσα που θέλουν να αιχμαλωτίσουν οι "κακοί" της υπόθεσης και ο άγνωστος είναι ο στρατηγός που τη συνοδεύει και την προστατεύει.

O Akira Kurosawa μετά την εμπορική αποτυχία των δύο ταινιών της προηγούμενης χρονιάς (Ο θρόνος του αίματος και το Καταγώγι), επέλεξε να φτιάξει μία "απλή" ταινία που έχει τα πάντα: κωμικές πινελιές από τους διαλόγους και τις παγαποντιές των δύο χωρικών, περιπέτεια με σπαθιά, άλογα και μονομαχίες από τον Toshiro Mifune και κριτική ματιά στο Καθήκον, την Τιμή και την Υποταγή. Όπως κάθε ταινία του μεγάλου Ιάπωνα σκηνοθέτη, έτσι και το Μυστικό φρούριο έχει εκπληκτικά πλάνα και πανέμορφη φωτογραφία σε widescreen κάδρο. Ήταν εξάλλου η πρώτη ταινία με την τεχνολογία Tohoscope (από τα γιαπωνέζικα στούντιο Toho), αντίστοιχη του Cinemascope.

Ο γιαπωνέζικος τίτλος μεταφράζεται κανονικά «Οι τρεις κακοποιοί του μυστικού φρούριου». Κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Βερολίνου το 1958. Σημειώστε ότι αν παραλληρίσετε τους δύο χωρικούς με τον C3PO και τον R2D2 του Star Wars (συν μία πριγκίπισσα) τότε, ναι, η υπόθεση θυμίζει έντονα την ταινία του George Lucas.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Cry Terror!

B-movie με τη συνδρομή της MGM, γυρισμένο εξ ολοκλήρου σε φυσικούς χώρους, με ένα θέμα που έχει κοπιαριστεί πολλές φορές: ο mastermind τρομοκράτης που ζητάει ένα τεράστιο ποσό για να μην ανατινάξει αεροπλάνα, είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από το FBI, και έχει απαγάγει μία οικογένεια για να πετύχει τους σκοπούς του. Η μητέρα θα παραλάβει τα χρήματα με το φόβο μην πάθει τίποτα η μικρή κόρη της και ο πατέρας.

Σαν το Cry Terror! έχουμε δει αρκετές παραπλήσιες ταινίες όλα αυτά τα χρόνια. Αλλάζει μόνο η τεχνολογία της εποχής και το πώς την αντιμετωπίζει ο κακός της κάθε ιστορίας. Εδώ η φυσιογνωμία και η ερμηνεία του Rod Steiger κερδίζει τις εντυπώσεις. Επίσης, ο James Mason είναι ό,τι πρέπει στο ρόλο του αθώου οικογενειάρχη, του μεροκαματιάρη ανθρώπου που μπλέκει σ'αυτή την απίστευτη υπόθεση. Αν και τη μεγαλύτερη προβολή στο μιάμισης ώρα διάρκειας έργο έχει η μητέρα της υπόθεσης, η Inger Stevens. Παραγωγή, σενάριο και σκηνοθεσία από τον άγνωστο (σε εμάς) μπι-μουβά Andrew L. Stone. Η νεαρή Angie Dickinson συμμετέχει στο ρόλο συνεργάτιδας του Steiger.

Στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε δύο φορές: «24 ώρες αγωνίας» και «Ο μεγάλος τρομοκράτης».

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Buchanan Rides Alone (Στην πόλη των κεραυνών)

Ο πρωταγωνιστής μας (με ελάχιστα διαπιστευτήρια, κάτι σαν τον "Man with no name" του Ίστγουντ) είναι περαστικός από τη μικρή πόλη Agry Town, την οποία διοικούν και ορίζουν τα αδέρφια Agry, μπλέκεται στις υποθέσεις τους και βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του ουκ ολίγες φορές. Είναι αυτές οι επιλογές στη ζωή του πρωταγωνιστή που καθορίζουν τελικά το ήθος του χαρακτήρα του, παρόλο που μπορεί να τον βάλουν σε περιπέτειες. Δε θα νοιαστεί αν θα τον βάλουν φυλακή (που θα τον βάλουν) ή αν θα μπει θηλειά γύρω από το λαιμό του (που θα μπει) ή αν θα τον πυροβολήσουν πισώπλατα (που θα τον πυροβολήσουν)! Πραγματικά, ο Μπουκάναν καλπάζει μόνος του, όπως λέει κι ο τίτλος Buchanan Rides Alone, κι όποιος θέλει (και έχει τα κότσια) ακολουθεί. Άλλο ένα γουέστερν του Budd Boetticher με τον Randolph Scott. Λοιπές πληροφορίες στις παλιότερες αναφορές (στα αντίστοιχα tags).

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

The Black Orchid

Χήρα αυτή (Σοφία Λόρεν) με ένα αγόρι που μπαινοβγαίνει στο αναμορφωτήριο, χήρος αυτός (Άντονι Κουίν) με μια κόρη που ετοιμάζεται να παντρευτεί. Ιταλοαμερικανοί και οι δυο με κοινούς φίλους, το φλερτ δεν θα αργήσει να ξεκινήσει με τον γελαστό και χαρωπό Κουίν να προσπαθεί να διώξει τη θλίψη της Λόρεν, της επονομαζόμενης και Μαύρης Ορχιδέας. Σ'αυτή την αμερικανική παραγωγή του Carlo Ponti, ο Martin Ritt σκηνοθετεί λιτά και... απέριττα την μόλις 23 χρονών Λόρεν, ανακατεύει γνωστά θέματα γύρω από την παντρειά και τα παιδιά, προσθέτει ένα οιδιπόδειο μπλέξιμο με την κόρη και μας δίνει μια απλή αλλά ενδιαφέρουσα ταινία γύρω από συνηθισμένα (ή μπορεί και όχι) οικογενειακά προβλήματα. Κάτι σαν απλό μάθημα ζωής μέσα από το πρίσμα εκείνης της εποχής, της χρονιάς του 1958.

Με το που έγινε γνωστή η Ιταλίδα καλλονή στις ΗΠΑ με το Παιδί και το δελφίνι, αμέσως την πλαισιώσανε δίπλα στους μεγάλους σταρ, βλέπε Κάρι Γκραντ (δύο φορές), William Holden και Anthony Quinn (επίσης δις).

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Vertigo (Δεσμώτης του ιλίγγου)

Εβδομάδα σινε-αναμνήσεων αγαπήμενων κλασικών έργων.

Ο Χίτσκοκ είχε στιγματίσει τα παιδικά μας χρόνια με τα Πουλιά και το Ψυχώ. Αποφασίσαμε με την αδερφή μου να πάμε με κλειστά μάτια να γνωρίσουμε ένα από τα (φημολογούμενα) αριστουργήματά του όταν βγήκε η επανέκδοση του Vertigo με νέα κόπια το 1998, σε ένα σινεμά της Θεσ/νίκης, λίγο πριν τελειώσει η εξεταστική και γυρίσουμε στην Κοζάνη για το καλοκαίρι. Μας αιχμαλώτισε από τους αρχικούς ψυχεδελικούς τίτλους αρχής μέχρι το αναπάντεχο τέλος και την τρομακτική μαυροφορεμένη... μπάμπω!

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

The Big Country (Ματωμένοι ορίζοντες)

Αγαπημένη ταινία του υπογράφοντα, αυτό το δράμα χαρακτήρων που τοποθετείται στην αχανή άγρια δύση με την «αιώνια» κόντρα δύο πλούσιων ραντσέρηδων και στη μέση να βρίσκεται ο νεόφερτος από την ανατολή Gregory Peck, ο οποίος λειτουργεί με το μυαλό και το ήθος του και όχι με τα όπλα και τον ψευτοτσαμπουκά. Η σκηνοθεσία του Wyler μεγαλειώδης, η έγχρωμη φωτογραφία πανέμορφη, το καστ πλουσιότατο: η δασκάλα Jean Simmons θα γοητεύσει τον Πεκ και θα τον βάλει σε μπλεξίματα με την αρραβωνιαστικιά του Carroll Baker, ο Charlton Heston επιστάτης του ενός ραντσέρη Charles Bickford και ο Burl Ives στο ρόλο του μονόχνωτου και απομονωμένου αντιπάλου. Το The Big Country αποτελεί κατ' εμέ ένα από τα καλύτερα γουέστερν ever.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Teacher's Pet (Ο χαϊδεμένος της δασκάλας)

Αυτοδίδακτος διευθυντής εφημερίδας «βρίσκει το δάσκαλό» του από καθηγήτρια δημοσιογραφίας. Παρακολουθεί το μάθημά της με... ψευδώνυμο και αρχίζει σιγά-σιγά να δαγκώνει τη λαμαρίνα μαζί της. Αυτός είναι ο Clack Gable και αυτή είναι η Doris Day. Στη μέση θα βρεθεί και ο φίλος της και ψυχολόγος Gig Young, σε άλλη μια χαρακτηριστική δευτεραγωνιστική συμμετοχή, μετά το Desk Set με τους Τρέισι και Χέπμπορν και το That Touch of Mink με Κάρι Γκραντ και Ντόρις Ντέι, πάλι. Το σπαρταριστό σενάριο με τις έξυπνες ατάκες και την ενδιαφέρουσα εξέλιξη της πλοκής, της παρούσας ταινίας Teacher's Pet, έγραψε το παντρεμένο ζευγάρι των Michael και Fay Kanin, το οποίο εντυπωσίασε αρκετά στην εποχή του για να φτάσει μέχρι τις υποψηφιότητες των όσκαρ. Όπως επίσης και ο κύριος Gig Young για το όσκαρ β' ανδρικού ρόλου. Η ιστορία μας τα έχει (σχεδόν) όλα: κόντρα ζευγαριών, υπονοούμενα, κωμικές καταστάσεις αλλά και συγκίνηση και μια ενδελεχής ματιά στα ενδότερα των εφημερίδων της εποχής. Αν βάλετε στην άκρη το γεγονός της μεγάλης διαφοράς ηλικίας των δύο πρωταγωνιστών, τότε έχετε μια από τις καλύτερες κλασικότροπες ρομαντικές κομεντί της παλιάς εποχής του Χόλιγουντ, έτσι όπως δεν γυρίζονται πλέον.

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

The Sheepman (Η κοιλάδα των κεραυνών)


Να πούμε, κατ' αρχάς, για τον ελληνικό τίτλο: όχι κεραυνός, ούτε μια μπόρα, ούτε μια σταγόνα βροχής δεν πέφτει σε όλη τη διάρκεια του έργου. Καλά, πλάκα κάνω αφού οι τότε μεταφραστές θέλανε να δώσουνε μια νότα κινδύνου στην ταινία που στα αγγλικά έχει τον απλό τίτλο The Sheepman, δηλαδή ο... προβατάης! Πρόκειται για τον πεισματάρη, με απίστευτη αυτοπεποίθηση Glenn Ford που πηγαίνει σε μια περιοχή αγελαδάρηδων με σκοπό να βοσκήσει τα πρόβατά του, κόντρα σε κάθε λογική. Το πρώτο 15λεπτο του έργου, στο οποίο σκάει μύτη ως ξένος στην πόλη και την αναστατώνει με το πέρασμά του, αποτελεί μία από τις καλύτερες εισαγωγές σε κωμική ταινία που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό. Γιατί περί τούτο πρόκειται, για κωμωδία με περιτύλιγμα γουέστερν, κάτι που ο παλαίμαχος σκηνοθέτης George Marshall ήξερε καλά να φτιάχνει, αν θυμηθούμε και το προπολεμικό Destry Rides Again. Και τι βλέπουμε; Ανατροπές σε όλα τα κλισέ του είδους, καλογραμμένους διαλόγους, τον απαραίτητο γυναικείο χαρακτήρα με τη μορφή (και τη φωνή!) της Shirley MacLaine που απλά ανεβάζει πόντους, έξυπνες ατάκες, όλα αυτά μαζί με την ενδιαφέρουσα πλοκή που κρατάει τη βία για το τέλος, παρουσιάζοντάς την απλά και ρεαλιστικά, χωρίς μελοδραματικές εξάρσεις. Ακόμα και η Ακαδημία το πρόσεξε και γι'αυτό της έδωσε υποψηφιότητα για όσκαρ σεναρίου. Στο ρόλο του «συνταγματάρχη», του κακού της υπόθεσης, βρίσκουμε τον νεαρότατο Leslie Nielsen... χωρίς άσπρα μαλλιά, φυσικά. Το παράλογο της ταινίας, λοιπόν, το αφελές αλλά και έξυπνο ταυτόχρονα χιούμορ της, κάνουν την ταινία παραπάνω από γοητευτική. Μπορεί να υπερβάλλω λίγο, αλλά δεν πειράζει. Καλοκαίρι είναι, απολαύστε άφοβα μια παραπάνω από διασκεδαστική ταινία με δύο μεγάλους σταρ.

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

The Geisha Boy (Ο Τζέρι Λιούις ταχυδακτυλουργός)

Δύο χρόνια μετά τον επαγγελματικό του χωρισμό από τον Dean Martin, ο Τζέρι Λιούις ακόμα έψαχνε για ιδέες που θα έφτιαχαν μια καλή κωμική ταινία. Μέσα στη μη-πρωτοτυπία της τότε εποχής του, το παίζει ταχυδακτυλουργός που πηγαίνει στην Ιαπωνία να διασκεδάσει τους αμερικανούς στρατιώτες, βάζει κι ένα ορφανό παιδάκι στο «παιχνίδι» για να μας συγκινήσει, όπως και ένα χαριτωμένο λαγουδάκι με... απίστευτες ικανότητες. Όπως είπε όμως κι ο W.C. Fields, μην παίζεις ποτέ κόντρα σε παιδιά ή ζώα, επειδή θα κλέψουν την παράσταση. Συμπληρώστε και τα ανεπιτυχή ως επί τω πλείστον αστεία της ταινίας (με εξαίρεση ένα-δυο σουρεαλιστικά1 που πάντα μας αρέσουν), το αποτέλεσμα είναι αρκετά άνισο και στο σύνολό του μετριότατο. Εν τέλη, το The Geisha Boy απευθύνεται αποκλειστικά στους θαυμαστές του κυρίου Λιούις.

1Η γέφυρα του ποταμού Κβάι, φερ'ειπείν!

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

The Matchmaker (Έτοιμοι για γάμο)

Ανάλαφρη, χαριτωμένη, σπιρτόζικη κωμωδία εποχής γύρω από τις προσπάθειες μιας ηλικιωμένης προξενήτρας να παντρέψει... τον εαυτό της με έναν πλούσιο έμπορο. Για να πετύχει το σκοπό της, θα εφαρμόσει ένα πανούργο σχέδιο, δελεάζοντάς τον με την νεαρά Shirley MacLaine, την οποία θα κορτάρει ο επίσης νεαρός, φτωχός πλην τίμιος, υπάλληλος του εμπόρου Anthony Perkins και όλο το σχέδιο της προξενήτρας θα κινδυνεύσει με παταγώδη αποτυχία. Τη σκηνοθεσία του The Matchmaker υπογράφει ο ηθοποιός Joseph Anthony, μεταφέροντας στο πανί το διάσημο θεατρικό του Thornton Wilder, κρατώντας τη θεατρική καταγωγή του έργου και βάζοντας τους ηθοποιούς να απευθύνονται ενίοτε στο κοινό μιλώντας ή σχολιάζοντας μπροστά στην κάμερα. Την προξενήτρα υποδύεται η διάσημη θεατρική ηθοποιός Shirley Booth, σε μια από τις ελάχιστες κινηματογραφικές της εμφανίσεις. Τη σεναριακή μεταφορά ανέλανε ο John Michael Hayes, γνωστός για τα σενάρια μερικών διάσημων έργων του Άλφρεντ Χίτσκοκ από τη δεκαετία του '50. Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε δύο λόγια για το έργο: αγνή διασκέδαση!

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Saddle the Wind (Ο άρχων του καταραμένου κάμπου)


Ο Robert Taylor είναι ο πρώην πιστολάς που αποκύρηξε το παρελθόν του και ζει ως αγελαδάρης σε ένα μεγάλο λιβάδι που ανήκει στον πλούσιο γαιοκτήμονα Donald Crisp. Ο μικρός του αδελφός John Cassavetes —με ψυχολογικά προβλήματα από το βίαιο παρελθόν του αδερφού και παθιασμένος με τα όπλα— θέλει να αποδείξει ότι κι αυτός είναι δεινός πιστολέρο, το πιο γρήγορο πιστόλι της Δύσης! Και όταν έρθει ο Charles McGraw και αναζητήσει τον Taylor για να εκδικηθεί το θάνατο του δικού του αδελφού, ο μικρός θα βρει την ευκαιρία να αποδείξει πόσο... easy-trigger είναι. Και μετά, όλα θα πάνε κατά διαόλου. Προσθέστε και μια αψιμαχία με έναν ιδιοκτήτη γης που θέλει να βάλει συρματοπλέγματα για να φράξει το κτήμα του, εμποδίζοντας έτσι όλους τους αγελαδάρηδες και μια υποψήφια νύφη για τον μικρό, που φαίνεται ότι δεν έχει και πολύ ρόλο μέσα σ'αυτό το σκληρό και ανδροκρατούμενο τοπίο. Αυτό είναι εν ολίγοις το Saddle the Wind, που έχει καταπληκτική φωτογραφία, κάποιες καλές σκηνές, έναν Κασσαβέτη οργισμένο νιάτο, αλλά και όλα τα κλισέ του είδους φορτωμένα μέσα σε μιάμιση ώρα έργου. Κρίμα που ο McGraw είχε τόσο μικρό ρόλο.

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

The Law and Jake Wade (Μονομαχία αετών)

Ο σερίφης Τζακ Ουέιντ (Robert Taylor) απελευθερώνει τον παλιό του φίλο και συνεργάτη Κλιντ (Richard Widmark) από τη φυλακή μιας άλλης πόλης και ξοφλά με το παράνομο παρελθόν του. Μόνο που ο Κλιντ δεν θα τον αφήσει σε ησυχία. Θα απαγάγει αυτόν και τη μέλλουσα γυναίκα του, με σκοπό να τους οδηγήσει στα κλοπιμαία που έχει θάψει σε άγνωστη περιοχή. Αυτό που παρακολουθούμε ουσιαστικά είναι μια μονομαχία χαρακτήρων, ένας πόλεμος δύο διαφορετικών κόσμων. Ο πολιτισμένος κόσμος της τάξης και του νόμου, στον οποίο θέλει να ενταχθεί ο Ουέιντ, εναντίον του κόσμου της άγριας δύσης και της ασύδοτης ελευθερίας που εκφράζει η συμμορία του Κλιντ. Ο Κλιντ είναι προσκολλημένος στον Ουέιντ του παρελθόντος. Εν τέλη, ψάχνει περισσότερο να επανασυνδεθεί η φιλία του με τον Ουέιντ παρά ψάχνει τον ίδιο το θησαυρό. Η λύση για το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, που βρίσκεται έρμαιο των αιμοβόρων διαθέσεων της υπόλοιπης συμμορίας, θα έρθει (ως από μηχανής θεός;) από κάποιους ινδιάνους που θα τους επιτεθούν. Αυτά παρουσιάζει ο σκηνοθέτης John Sturges στο The Law and Jake Wade· ένα πολύ καλό και ενδιαφέρον ψυχολογικό γουέστερν.

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Murder by Contract (Σκοτώνω με συμβόλαιο)


Ενδιαφέρον b-movie, με άγνωστο καστ, μικρό σε διάρκεια, με λιτά σκηνικά, χωρίς φλυαρία στους διαλόγους, γυρισμένο μέσα σε επτά μέρες μόνο. Ο μοναχικός, λιγομίλητος, απαθέστατος σε εξωτερικά ερεθίσματα πρωταγωνιστής είναι ένας επαγγελματίας δολοφόνος που διεκπεραιώνει τις υποθέσεις του χωρίς πιστόλια και χωρίς να αφήνει ίχνη. Όταν του ζητηθεί από το αφεντικό του, θα πάει στο Λος Άντζελες για να «τακτοποιήσει» έναν μάρτυρα κατηγορίας που φυλάσσεται από πολλούς αστυνομικούς σε απομονωμένο σπίτι. Αλλά μόλις δει ότι ο μάρτυρας είναι γυναίκα, όλα θα αρχίσουν να του πηγαίνουν στραβά. Σημειώστε ότι αυτή η ταινία με τον πασιφανή τίτλο Murder by Contract αποτελεί την αγαπημένη του Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος —σύμφωνα με δηλώσεις του— επηρεάστηκε τα μάλλα από αυτήν.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Houseboat (Σπίτι πάνω σε βάρκα)


Όταν ακούς ότι στο έργο Houseboat παίζουν οι Cary Grant και Sophia Loren, δεν χρειάζεσαι και περισσότερα σχόλια. Πρόκειται για ρομαντική κομεντί, φυσικά, με τον πατέρα τριών μικρών και αποξενωμένων τέκνων να αναλαμβάνει την επιμέλεια μετά το χαμό της μητέρας τους, να βρίσκει κατά λάθος για κουβερνάντα την ιταλίδα Loren, η οποία πρόκειται για πλουσιοκόριτσο που το έσκασε από το σπίτι της και δεν ξέρει να κάνει ούτε μια δουλειά! Ύστερα από διάφορες συγκυρίες θα καταλήξουν στο πλωτό σπίτι του τίτλου και, παρόλο την ανικανότητά της, η Loren θα παραμείνει στο σπίτι επειδή θα φέρει τη «χημεία» που θα δέσει την προβληματική οικογένεια. Πρόκειται για ένα ελαφρύ εργάκι, παρόλο τις κάποιες «βαριές» στιγμές του, στο οποίο απολαύσαμε την καλή χημεία των δύο (αρκετά ηλιοκαμένων) μεγάλων σταρ! Τα κουτσουμπολιά της εποχής ήθελαν το κινηματογραφικό ζεύγος να είναι ζευγάρι και εκτός πλατώ, μέχρι τη στιγμή που η Λώρεν παντρεύτηκε τον ιταλό παραγωγό Κάρλο Πόντι.

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Popiół i diament (Στάχτες και διαμάντια)

Μια από τις πιο διάσημες πολωνικές ταινίες της μεταπολεμικής περιόδου, από τον πιο διάσημο πολωνό σκηνοθέτη, μέχρι να εμφανιστούν δηλαδή ο Πολάνσκι και ο Κισλόφκσι. Μιλάμε για τον Andrzej Wajda (Αντρέι Βάιντα) και την ταινία του Στάχτες και διαμάντια του 1958, την ταινία που έκλεισε την πολεμική του τριλογία, μετά τις A Generation του 1954 και Kanal του 1956. Όλη η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα σε μια μέρα, από το πρωί της τελευταίας μέρας του Β' Παγκοσμίου πολέμου και τη συνθηκολόγηση των Γερμανών μέχρι το επομένο πρωινό σε ένα μικρό χωριό. Μια ολιγομελής αντιστασιακή ομάδα στήνει ενέδρα για να σκοτώσει τον τοπικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος αλλά σκοτώνουν λάθος άτομο. Αποφασίζουν να πιάσουν δωμάτιο στο τοπικό ξενοδοχείο του χωριού που οι κάτοικοί του πανηγυρίζουν για τη λήξη του πολέμου και ετοιμάζουν το βραδυνό γλέντι με τον τοπικό γραμματέα, που ετοιμάζεται να διοριστεί υπουργός. Ο Βάιντα μάς παρουσιάζει όλα τα πρόσωπα του δράματος, με τις έγνοιές τους, τα βάσανά τους, αλλά επικεντρώνεται στο νεαρό που κατά τη διάρκεια της νύχτας ερωτεύεται, απομυθοποιεί και αμφισβητεί τους ανώφελους σκοπούς της αποστολής του. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που έχουν μάθει να ζουν από τη βία: άλλαξαν τα πρόσωπα των εχθρών και δημιουργήθηκαν νέες αντίπαλες παρατάξεις, και η βία παραμένει ίδια. Το πρωινό ξημέρωμα και ο εκτυφλωτικός ήλιος θα φέρει τη λύτρωση(;) στο νεαρό πρωταγωνιστή μας. Μια σκληρή ταινία για απαιτητικούς, σινεφίλ θεατές.

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

The Lineup (Συνδικάτο δολοφόνων)

Μία αποτυχημένη ληστεία βαλίτσας στο λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο θα φέρει τους αστυνομικούς αντιμέτωπους με ένα οργανωμένο κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών. Διακινητές είναι ανυποψίαστοι τουρίστες που κουβαλάνε σουβενίρ από το εξωτερικό γεμάτα με ηρωίνη. Έπειτα «πέφτουν» θύματα ληστείας ή ακόμα χειρότερα εξολοθρεύονται. Το Αφεντικό της επιχείρησης (που δεν τον έχει δει ποτέ κανείς) καλεί τον —ολίγον τι ψυχοπαθή— Χορευτή (Eli Wallach) να διεκπεραίωσει τρεις τέτοιες δουλειές μέσα σε ένα απόγευμα. Στην ομάδα του Χορευτή βρίσκεται και ο... μέντοράς του. Ένα βεβιασμένο λάθος όμως θα φέρει την αστυνομία στο κατώπι τους και όταν ο Χορευτής αποφασίσει να γνωρίσει κατά πρόσωπο το Αφεντικό, θα έχει φτάσει στην αρχή του τέλους τους. Καλούτσικο αστυνομικό θρίλερ, με στοιχεία νουάρ και ντοκυμενταρίστικη σκηνοθετική γραφή από τον Don Siegel, ο οποίος μας κάνει μια πολύ ωραία ξενάγηση στο Σαν Φρανσίσκο με τα τόσα εξωτερικά γυρίσματα. Τώρα, πώς προέκυψε ο τίτλος The Lineup; Μπορούμε να υποθέσουμε ότι δεν εννοούσαν τη σειρά αναγνώρισης των κακοποιών στο αστυνομικό τμήμα, αλλά τα πωλούμενα εμπορεύματα (lineup).

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Bell, Book and Candle (Ήρθες αργά αγάπη μου)

Η σαγηνευτική μάγισσα Kim Novak κάνει τα μαγικά της και ο James Stewart παρατάει την αχώνευτη κοπελιά του και ερωτεύεται αυτήν. Ξανά μαζί το ζευγάρι μέσα στη χρονιά του 1958, μετά το all-time αγαπημένο χιτσκοκικό Δεσμώτη του Ιλίγγου. Δίπλα τους η απίστευτη καρατερίστρια Elsa Lanchester και ο Jack Lemmon, συγγενείς και μάγοι επίσης σ' αυτήν την φανταστική κομεντί με τίτλο Bell, Book and Candle. Απλοϊκή η εξέλιξη της ταινίας αλλά, παρά ταύτα, παρακολουθείται ευχάριστα. Μέχρι να καταλάβει ο Stewart τι συμβαίνει και μετά να δεχτεί ότι υπάρχουν μάγισσες και μάγοι, συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα και έτσι κυλάει το περισσότερο έργο. Στο τέλος θα πάρει ένα ξόρκι που θα τον ελευθερώσει από τα μάγια αλλά, φίλοι μου, η αγάπη θα υπερισχύσει τελικά. Αυτή δεν είναι και η μεγαλύτερη μαγεία στον κόσμο μας; Αυτός ο ρόλος αποτελεί τον τελευταίο του Stewart σε ρομαντική κωμωδία καθώς είχε μεγαλώσει αρκετά (είχε κλείσει τα 50) και το παραδέχτηκε και ο ίδιος μετά τις αντίστοιχες κριτικές της εποχής. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη ο Richard Quine, ο οποίος ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με το είδος της κομεντί, ελάχιστες φορές πετυχημένα, δυστυχώς.

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

A Tale of Two Cities

Το διάσημο βιβλίο του Charles Dickens για τις περιπέτειες άγγλων και γάλλων γύρω από τη Γαλλική Επανάσταση μεταφέρθηκε ουκ ολίγες φορές στον κινηματογράφο. Αυτή που παρακολουθήσαμε εμείς ήταν η βρετανική παραγωγή A Tale of Two Cities του 1958, 99 χρόνια μετά την κυκλοφορία του ομότιτλου μυθιστορήματος. Ο ελληνικός τίτλος ήταν «Για την αγάπη σου στη λαιμητόμο» και βλέπουμε πώς θέλανε να διαφημίσουνε τότε το έργο, σαν άλλο ένα μελόδραμα της εποχής. Ξεχωρίζει η ταινία για τη ρομαντική αναπαράσταση της εποχής με τον Dirk Bogarde να αποπνέει κύρος φυσικά στο ρόλο τού Σίντνεϊ Κάρτον, του βασικού χαρακτήρα του έργου που μπλέκεται διακριτικά στις περιπέτειες του ερωτευμένου ζευγαριού, της ορφανής γαλλίδας Μανέτ που μεγάλωσε στο Λονδίνο και του αριστοκράτη Νταρνέ που αποκύρηξε τον τίτλο του και αυτοεξορίστηκε στην Αγγλία. Δεν χρειάζεται να γράψω κάτι για την πλοκή του έργου, καθώς το έργο του Ντίκενς είναι πασίγνωστο. Αρκεί να αναφέρουμε μόνο ότι η ταινία δεν έδωσε μεγάλη βαρύτητα στο λαό της Γαλλίας που μοχθούσε και μάτωνε για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά μας παρουσίασε τα πράματα κάπως επιφανειακά. Σε μικρό ρόλο ο Christopher Lee ως γάλλος αριστοκράτης δίνει μια ολιγόλεπτη αλλά αξέχαστη ερμηνεία. Εν συνόλω, η ταινία παρακολουθείται ακόμα και σήμερα αρκετά άνετα και αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία, για όσους δεν το ξέρουν, να έρθουν σε γνωριμία με το συγκεκριμένο έργο του Ντίκενς.