High Plains Drifter (Περιπλανώμενος πιστολέρο)

Σε μια "σάπια" μικρή πόλη, οι κάτοικοι προσλαμβάνουν τον άγνωστο πιστολέρο Κλιντ Ίστγουντ (που εμφανίστηκε από το πουθενά) να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν 3 κακοποιούς. Με τη σειρά του, αυτός θα τους βάλει τους κατοίκους στην υπηρεσία του: θα βάψει όλα τα σπίτια κόκκινα, θα τους εκπαιδεύσει να χειρίζονται τα όπλα και θα ετοιμάσει ένα μεγάλο γεύμα για την ώρα πριν την τελική αναμέτρηση. Οι κάτοικοι όμως έχουν ένα αμαρτωλό παρελθόν που δεν θέλουν να θυμούνται, αλλά ο Άγνωστος πιστολέρο θα το ανασύρει και στο τέλος θα τιμωρήσει και την ίδια την πόλη. Η φωτιά στο τέλος θα έρθει ως λύτρωση, αν και ο συνδυασμός της φωτιάς με τα βαμμένα κόκκινα σπίτια θα θυμίζει κάτι από την Κόλαση. Το High Plains Drifter είναι η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Ίστγουντ και μας παρουσιάζει έναν λιγομίλητο, σκληροτράχηλο χαρακτήρα χωρίς όνομα, βγαλμένο από τα σπαγγέτι γουέστερν (όπου και είχε μαθητεύσει δίπλα στο Σέρτζιο Λεόνε), που θα προσπαθήσει να αποδώσει δικαιοσύνη για εγκλήματα του παρελθόντος χωρίς ηθικούς φραγμούς ή άλλες έγνοιες, κατά το στυλ της άγριας δύσης: το μαστίγιο.

Σε μία σκηνή, στο νεκροταφείο της μικρής πόλης, βλέπουμε σε δύο ταφόπλακες τα ονόματα των Sergio Leone και Donald Siegel, ένα είδος μακάβριου φόρου τιμής στους δύο σκηνοθετες που ανέδειξαν τον Ίστγουντ!

I Shot Jesse James (Ο θάνατος του εκδικητού)

Ξεκινώντας ως ένα τυπικό μπι-μούβι γουέστερν, η ταινία εξελίσσεται με ενδιαφέρον παρακολουθώντας το "μαρτύριο" και το "βάσανο" του πρωταγωνιστή, αφού σκότωσε το φίλο του Τζέσε Τζέιμς για να πάρει την αμοιβή και να ζήσει με την αγαπημένη του. Το I Shot Jesse James ήταν η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Samuel Fuller και έχει κάποια ανατρεπτικά στοιχεία που κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει από τα κλισέ έργα της εποχής. Ο συνήθως δευτεραγωνιστής (και σε ρόλους σκληρού) John Ireland κερδίζει τις εντυπώσεις και μέσα στην ίδια χρονιά του 1949 (ανάμεσα σε άλλα 5 έργα που συμμετείχε) κέρδισε τη μοναδική υποψηφιότητα για όσκαρ όχι σ'αυτό, αλλά στο Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου (για β' ανδρικού ρόλου).

The Virginian

Η ιστορία έχει γυριστεί αρκετές φορές από το Χόλιγουντ, εμείς είδαμε την b-movie έκδοση του 1946 με πρωταγωνιστή τον Joel McCrea. Με την επιτυχία του The Virginian, ο McCrea επικέντρωσε την καριέρα του στο είδος του γουέστερν. Μέτρια ως επί τω πλείστον η ταινία, με καρικατούρες-ηθοποιούς, ολίγον κωμική στην αρχή αλλά η δραματική κατάληξη της ιστορίας προς το τέλος, κάνει έντονη την αντίθεση της σε σχέση με το πώς ξεκίνησε το έργο και σου αφήνει μία αίσθηση ότι τελικά είδαμε κάτι που δεν ήταν ανάξιο λόγου.

Και τι αφορά το έργο: μία δασκάλα που έρχεται στη Δύση από τον πολιτισμό της ανατολικής ακτής και μπλέκει συναισθηματικά με τον Βιρτζίνιαν. Αυτός αρχηγός των καουμπόι της περιοχής θα μπλέξει σε διάφορες περιπέτειες και θα καταλήξει να πρέπει να συλλάβει και να οδηγήσει στη δικαιοσύνη (δηλ. στην κρεμάλα) το φίλο του (ο συνήθως δευτεραγωνιστής Brian Donlevy). Και όλη αυτή η "συνηθισμένη" βία της Άγριας Δύσης θα φέρει τη δασκάλα σε δύσκολη θέση.

Day of the Evil Gun

Μετριότατο προς αδιάφορο γουέστερν, το Day of the Evil Gun έχει “ευφάνταστες” ανατροπές και κυνικούς χαρακτήρες, που θέλει να μοιάσει με τα σπαγγέτι γουέστερν που έγιναν της μόδας εκείνη την εποχή. Πρωταγωνιστεί ο Glenn Ford με το συνηθισμένο κίτρινο τζάκετ που αναζητεί την οικογένεια του που την έχουν απαγάγει Ινδιάνοι, έχοντας στο πλευρό του τον Άρθουρ Κένεντι, ο οποίος ζούσε με τη γυναίκα του Φορντ όταν εκείνος έλειπε και τον νόμιζαν πεθαμένο(!). Στο δρόμο του συναντά όλων των ειδών διάφορους χαρακτήρες που έχουμε δει στα γουέστερν: μεξικανούς, στρατιώτες του εμφυλίου, ψευτογιατρούς, άρρωστους με χολέρα, κλπ.

Πάντως, σίγουρα προτιμούμε τα γουέστερν που μας είχε δώσει ο Γκλεν Φορντ στη δεκαετία του '50 από αυτό, βλ. The Sheepman, Jubal, Cowboy (όνομα και πράμα) και το The Violent Men.

Bone Tomahawk

Τέσσερις διαφορετικοί χαρακτήρες αναζητούν στην άγρια δύση τη γυναίκα του ενός και το βοηθό σερίφη του άλλου, που απήχθαν από αιμοδιψείς άγριους. Απλό το στόρι αλλά σε κερδίζει...
α) με την «καθαρή» φωτογραφία για να είναι όσο πιο ρεαλιστικό γίνεται, σκονισμένο και βρώμικο, βίαιο και σάπιο λες και είναι βγαλμένο μέσα από τις σελίδες του «Ματοβαμμένου Μεσημβρινού» του Κόρμακ Μακ Κάρθι.
Και β) πολύ καλές ερμηνείες από: τον Kurt Russell (φτιαγμένος για αυτό το ρόλο), τον Matthew Fox του Lost εδώ αγνώριστος, τον Patrick Wilson με πατερίτσα και τον Richard Jenkins σε έναν από τους καλύτερους β' ρόλους των τελευταίων χρόνων.

Η ταινία Bone Tomahawk γυρίστηκε από τον πρωτοεμφανιζόμενο S. Craig Zahler, ο οποίος μας έδωσε φέτος και το επίσης υπερβολικά βίαιο Brawl in Cell Block 99.

Wichita (Μονομαχία χωρίς τέλος)

Απλοϊκή καταγραφή της δράσης του Wyatt Erp και το πώς κατέληξε να γίνει ο σερίφης στην πόλη της Wichita, σε ένα έγχρωμο cinemascop b-movie εργάκι της 20th Century Fox. Υπερβολικά απλή ταινία του είδους, ένα έγο μονοδιάστατο, με γραφικούς χαρακτήρες, κάτω του μετρίου το τελικό αποτέλεσμα. Παρ'ολίγον θεοποίηση του ήρωα που τα βάζει με όλους, έχοντας το Νόμο πάνω απ' όλα και πάνω απ' όλους. Ένα περίεργο πράμα: στο έργο πεθαίνουν από διασταυρούμενα πυρά μόνο αθώοι (γυναίκες, παιδιά!) κάτι το οποίο δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην αξία της δράσης του Erp. Ο Joel McCrea στον πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με τη Vera Miles που υποδύεται τη σύζυγό του. Σε δεύτερους ρόλους ο Lloyd Bridges και ο Peter Graves (ο μετέπειτα πρωταγωνιστής στη σειρά "Επικίνδυνη αποστολή").

Colorado Territory

Ο Raoul Walsh αντιγράφει τον εαυτό του και παίρνει το σενάριο της ταινίας του High Sierra και το τοποθετεί στην άγρια Δύση. Στο Colorado Territory, ο Joel McCrea έχει το ρόλο του Humphrey Bogart και προσπαθεί να κάνει μία τελευταία ληστεία και να αποσυρθεί. Στους γυναικείους ρόλους η Virginia Mayo υποδύεται τη γυναίκα που θα τον ακολουθήσει μέχρι τέλους και η Dorothy Malone υποδύεται τη γυναίκα που θα κάνει πίσω μόλις μάθει την αλήθεια γύρω από τον McCrea. Συνεχής δράση, πιστολίδια, ίντριγγα, πισώπλατα μαχαιρώματα αλλά εντελώς "χάρτινοι" οι δεύτεροι χαρακτήρες και γραφικές ανατροπές οδηγούν στην τελική κλιμάκωση, με αποτέλεσμα να θεωρήσουμε μέτριο το τελικό αποτέλεσμα. Στα ελληνικά βγήκε με δύο τίτλους: «Ματωμένοι βράχοι» και «Ο εκδικητής του κόκκινου βράχου».

Along the Great Divide (Δρόμος γεμάτος αίμα)

Τυφλή υποταγή στο Καθήκον και το Νόμο. Σε μια άγρια δύση που η αυτοδικία και το λιντσάρισμα είναι η μόνη λύση, ο Kirk Douglas θα έρθει αντιμέτωπος με το κατεστημένο. Λίγο πριν τραβηχτεί η θηλιά από το λαιμό του Walter Brennan (κατηγορούμενος για το φόνο ενός γιου μεγαλοκτηματία), θα παρέμβει ο Douglas και θα τον συλλάβει για να του αποδωθεί η πρέπουσα δικαιοσύνη. Μαζί τους θα έρθει και η κόρη του Brennan, που υποδύεται η Virginia Mayo. Ο μεγαλοκτηματίας θα αποφασίσει να τους κυνηγήσει για να σκοτώσει τον Brennan και έτσι έχουμε τον Douglas να προσπαθεί, από τη μία πλευρά, να αποφύγει το απόσπασμα του μεγαλοκτηματία, αλλά και από την άλλη να μην του αποδράσει ο κρατούμενος, ο οποίος μαζί με την κόρη του ψάχνουν αφορμή σε κάθε δοθείσα ευκαιρία. Ενδιαφέρον το γουέστερν Along the Great Divide του έμπειρου Raoul Walsh, με ωραία πλάνα σε ερημικά τοπία, αλλά και που επικεντρώνει το ενδιαφέρον στην ψυχολογία των ηρώων του. Η ανατροπή με το ρολόι τσέπης στο τέλος του έργου ήταν, βεβαίως-βεβαίως, αναμενόμενη. Σημειώστε πως αυτή ήταν η πρώτη εμφάνιση του Douglas σε γουέστερν.

Wagon Master (Τραγικό καραβάνι)

Πρωταγωνιστής ο (συνήθως καρατερίστας-δευτεραγωνιστής στα έργα του John Ford) Ben Johnson ως ο αρχηγός ενός καραβανιού Μορμόνων, που προσπαθούν να διασχίσουν την Άγρια Δύση για να βρούνε τη δικιά τους γη της Επαγγελίας και να χτίσουν την κοινότητα που ονειρεύονται. Αυτός είναι ο Wagon Master, του τίτλου του έργου. Αν και η ταινία ξεκινάει αρκετά απλοϊκά και γραφικά, στην πορεία η επιμονή του καραβανιού στις αντίξοες συνθήκες και τους κινδύνους σε κερδίζουν τελικά. Η ολοκλήρωση του έργου έρχεται με το πιο γρήγορο πιστολίδι-ξεκαθάρισμα λογαριασμών που έχουμε δει σε αντίστοιχες ταινίες της εποχής, το μοναδικό πιστολίδι σε ολόκληρο έργο γουέστερν (μετά την πολύ μικρή σκηνή της αρχής). Χαρακτηριστικό γουέστερν του John Ford, εξ ολοκληρού σκηνοθετημένο σε άγρια τοπία (φυσικά στο Monument Valley), σε ποτάμια και σε ερήμους. Αποτέλεσε την έμπνευση για τη δημιουργία της τηλεοπτικής σειράς Wagon Train με πρωταγωνιστή τον μεγάλο καρατερίστα Ward Bond, που στο έργο μας εδώ υποδύεται τον αρχηγό των Μορμόνων. Σημειώστε, τέλος, πως οι Ινδιάνοι δεν είναι οι κακοί της υπόθεσης (αυτό κι αν είναι έκπληξη).

Ramrod (Ο ουλαμός των γενναίων)

Άλλη μία συνεργασία του McCrea με την Veronica Lake λίγα χρόνια μετά το Sullivan's Travel, αλλά εδώ δεν θα υπάρξει έρωτας, καθώς η κα. Lake είναι η γυναίκα-αράχνη που παίζει με τους άντρες και τους βάζει να μπλέκονται για χάρη της, μέχρι να υλοποιηθεί ο σκοπός της. Ο σκοπός της είναι να ανοίξει ένα δικό της ράντσο και να πάει κόντρα στη βούληση του μεγαλο-γελαδάρη πατέρα της. Θα χρειασθεί έναν επιστάτη-προϊστάμενο για το ράντσο και θα προσλάβει τον McCrea. Στο Ramrod λοιπόν παρακολουθούμε μία ακολουθία γεγονότων, για την ακρίβεια τις αλυσιδωτές αντιδράσεις στα αμέσως προηγούμενα γεγονότα, τη συσσωρευμένη καταπίεση και το μίσος που οδηγούν την πλοκή, φυσικά, σε αιματηρά συμβάντα και ξεκαθαρίσματα. Στο σύνολό του, είναι ένα απλοϊκό γουέστερν β' διαλογής, το οποίο όμως κρατάει το ενδιαφέρον σου. Ήταν το πρώτο γουέστερν που σκηνοθέτησε ο Andre de Toth.

The Horse Soldiers (Οι γενναίοι δε διστάζουν ποτέ!)

O John Wayne είναι ο διοικητής τάγματος Βορείων που παίρνει τη διαταγή να διεισδήσει μέσα από τις γραμμές των Νοτιών για να ανατινάξει μία σιδηρογραμμική γέφυρα που ανεφοδιάζει τους Νότιους σε κομβικό σημείο. Ο William Holden είναι ο γιατρός του τάγματος που θα έρχεται συνέχεια σε κόντρα με το διοικητή, έχοντας να αντιμετώπισει και την εσωτερική πάλι μεταξύ στρατιωτικού καθήκοντος και της ανθρωπιστικής βοήθειας ως ιατρού. Η Constance Towers είναι μία Νότια ιδιοκτήτρια φητείας που τους φιλοξενεί για ένα βράδυ αλλά ακούει για την αποστολή και έτσι την παίρνουν μαζί τους για να μην αποκαλύψει το μυστικό. Αυτό είναι το στόρι, σε λίγες γραμμές, του The Horse Soldiers. Μία ιστορία από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, που έγινε μία από τις πιο μέτριες ταινία του John Ford. Μετά το θάνατο ενός κασκαντέρ, ο Ford έχασε κάθε ενδιαφέρον για την ταινία και τελείωσε το έργο αρκετά βιαστικά. Μόνο για τους φαν του κυρίου Γουέιν.

The Stalking Moon (Στη σκιά του φεγγαριού)

Γουέστερν σε παραγωγή Alan J. Pakula και σκηνοθεσία Robert Mulligan δεν μπορεί να είναι ένα κλασικό έργο του είδους. Και πραγματικά, στο The Stalking Moon παρακολουθούμε την προσπάθεια διαφυγής του ιχνηλάτη Gregory Peck να σώσει τη (λευκή) Eva Marie Saint και το (μιγά) γιο της (που ζούσε για πολλά χρόνια με ινδιάνους) από τα χέρια του αιμοδιψούς ινδιάνου πατέρα. Ο οποίος ινδιάνος βεβαίως-βεβαίως τους ακολουθεί κατά πόδας (o stalker του τίτλου) και σκοτώνει τους πάντες στο πέρασμά του. Και όταν λέμε τους πάντες, εννοούμε τους πάντες. Πρόκειται στην ουσία για ένα θρίλερ καμουφλαρισμένο στην άγρια δύση. Δεν βλέπουμε ποτέ τις σφαγές του κακού, μόνο τα πτώματα που αφήνει πίσω του και τις περιγραφές. Δεν βλέπουμε το πρόσωπο του κακού, παρά μόνο στο αποκορύφωμα του τέλους. Όχι ότι έχει καμιά σημασία τότε.

Ένα ατμοσφαιρικό έργο, με έναν Peck που ψάχνει για την ηρεμία. Προσπαθεί να αποφύγει την υποχρέωση (να τους συνοδέψει και να διασχίσουν αρκετές πολιτείες), αλλά σιγά-σιγά αρχίζει να αρέσκεται στην περίεργη αυτή παρέα και κατά βάθος θα ήθελε να είναι δικιά του η οικογένεια.

The Big Sky

Το 2ο μόλις γουέστερν του Howard Hawks, μετά το ιστορικό Red River. Χαλαρό σενάριο, ασήμαντη πλοκή και προβλεπόμενες εξελίξεις, μόνο και μόνο για να κινηματογραφίσει την άγρια φύση, και τις προσπάθειες των λευκών να τα βγάλουν πέρα σε αφιλόξενα μέρη. Ουσιαστικός πρωταγωνιστής το ίδιο το ποτάμι του Μιζούρι και το πλοίο με το όνομα Μαντάν. Ο Kirk Douglas σε πολύ χαλαρή ερμηνεία, λες και βαριόταν το ρόλο του ή λες και έκανε αγγαρεία. Σπάνια και δυσεύρετη η ταινία The Big Sky, μεγάλη σε διάρκεια την οποία πετσόκοψαν οι παραγωγοί και ελάχιστοι πλέον θυμούνται. Στα ελληνικά αποδόθηκε δύο φορές ως "Η επέλασις των χιλίων κεραυνών" και "Σταυροφόροι της δύσεως".

Το γενικό στόρι: η γνωριμία δύο νεαρών τυχοδιωκτών, θα τους οδηγήσει στο Σεντ Λούις. Θα βρουν το θείο του ενός και μαζί του θα μπαρκάρουν σε πλοί με άλλους έμπορους γούνας. Ανεβαίνουν το ποτάμι του Μιζούρι για να συναντήσουν φυλές Ινδιάνων και να αγοράσουν δέρματα γούνας. Μαζί τους θα έχουν και μία νεαρή ινδιάνα, την οποία θα επιστρέψουν στη φυλή. Αντίπαλοι τους, πέρα από την άγρια φύση, θα είναι και μία μεγάλη εταιρεία γούνας από το Σεντ Λούις που θέλει να κρατήσει το μονοπώλιο και προσπαθεί να τους βγάλει από τη μέση.

Fort Apache

Βασισμένη στην πανωλεθρία που υπέστη ο Κάστερ, η ταινία Fort Apache του John Ford, χρησιμοποιώντας διαφορετικά ονόματα αλλά διηγώντας την ίδια πάνω-κάτω ιστορία, είναι μία από τις πρώτες σοβαρές προσπάθειες να δούνε οι αμερικανοί πιο λογικά την ιστορία τους. Είναι όμως και ένας φόρος τιμής στο ιππικό και τους στρατιώτες του 19ου αιώνα και η πρώτη από τις τέσσερις ταινίες με παραπλήσιο θέμο από τον σκηνοθέτη. Ο Φόντα ξεχωρίζει ως δύστροπος αξιωματικός. Ο Γουέιν ως νεαρός υπαξιωματικός αρχίζει να γίνεται ο απόλυτος γουέστερν σταρ των ΗΠΑ (και ένα χρόνο μετά πρωταγωνίστησε στο She wore a yellow ribbon ως γερασμένος αξιωματικός πάλι υπό τις καθοδηγίες του Φορντ). Αναμειγνύει πολύ πετυχημένα παράπλευρες ιστορίες από το στράτευμα, είτε με το νεαρό αξιωματικό και την κόρη του στρατηγού, είτε με τους λοχίες με προεξέχοντα τον δευτεραγωνιστή Victor McLaglen.

Blood on the Moon (Αίμα στο φεγγάρι)

Ένας πληρωμένος αλλά άνεργος πιστολάς (μόνιμο το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης στην άγρια δύση του 19ου αιώνα) μπλέκεται σε έναν πόλεμο μεγαλοκτηματιών παίρνοντας το μέρος ενός παλιού του φίλου. Κάπου στην πορεία όμως αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να αλλάξει «στρατόπεδο».

Ο Robert Wise σκηνοθετεί τον Robert Mitchum και παρουσιάζει το «σκοτεινό» Blood on the Moon, ένα ψυχολογικό, νουάρ γουέστερν στα χνάρια του αγαπημένου Pursued. Δίπλα του βρίσκουμε τον αγαπημένο γουέστερν καρατερίστα Walter Brennan. Σπανιότατο, αρκετά ενδιαφέρον και μικρό σε διάρκεια εργάκι.

Rocky Mountain (Ο άρχων της ερήμου)

Ιστορία εμφυλίου, με μία ομάδα από Νότιους στρατιώτες που σε μία περίεργη αποστολή στα Rocky Mountains (πολύ μακριά από το θέατρο του πολέμου) σώζουν μία Βόρεια γυναίκα από τα αιμοδιψή χέρια Ινδιάνων. Η συγκεκριμένη ταινία δεν ξέρω σε τι αποσκοπούσε και γυρίστηκε. Εντάξει, θα θυμόμαστε την αυτοθυσία τους, καλός και ως αξύριστος λοχαγός ο Errol Flynn (αλλά πάντα λίγο μονοδιάστατος), και ευτυχώς το ρομαντικό στοιχείο είναι υποβαθμισμένο, αλλά αυτό το τελευταίο γουέστερν του Flynn (του οποίου η καριέρα είχε πάρει την κατιούσα χωρίς εισιτήριο επιστροφής) ήθελε μάλλον να παρουσιάσει το γεγονός ότι όλοι οι Αμερικανοί ενωμένοι μπορούν να νικήσουν τους κακούς! Και το 1950 οι κακοί ήταν η κομουνιστική ΕΣΣΔ, αν μη τι άλλο. Σενάριο από τον Winston Miller (που έγραψε επίσης το αγαπημένο My Darling Clementine), τα γυρίσματα έγιναν όλα σε εξωτερκούς χώρους και η (ολίγον διεκπεραιωτική) σκηνοθεσία έγινε από τον William Keighley, ο οποίος ξανασυνεργάστηκε με τον Flynn στις περιπέτειες του ήρωα με τα κολάν Ρομπέν των Δασών. Άλλα έργα που είδαμε από τον σκηνοθέτη είναι τα Bullets or Ballots και The Street with No Name.

Buchanan Rides Alone (Στην πόλη των κεραυνών)

Ο πρωταγωνιστής μας (με ελάχιστα διαπιστευτήρια, κάτι σαν τον "Man with no name" του Ίστγουντ) είναι περαστικός από τη μικρή πόλη Agry Town, την οποία διοικούν και ορίζουν τα αδέρφια Agry, μπλέκεται στις υποθέσεις τους και βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του ουκ ολίγες φορές. Είναι αυτές οι επιλογές στη ζωή του πρωταγωνιστή που καθορίζουν τελικά το ήθος του χαρακτήρα του, παρόλο που μπορεί να τον βάλουν σε περιπέτειες. Δε θα νοιαστεί αν θα τον βάλουν φυλακή (που θα τον βάλουν) ή αν θα μπει θηλειά γύρω από το λαιμό του (που θα μπει) ή αν θα τον πυροβολήσουν πισώπλατα (που θα τον πυροβολήσουν)! Πραγματικά, ο Μπουκάναν καλπάζει μόνος του, όπως λέει κι ο τίτλος Buchanan Rides Alone, κι όποιος θέλει (και έχει τα κότσια) ακολουθεί. Άλλο ένα γουέστερν του Budd Boetticher με τον Randolph Scott. Λοιπές πληροφορίες στις παλιότερες αναφορές (στα αντίστοιχα tags).

Il Grande Silenzio (Ο εκδικητής του διαβόλου)

Να πω, κατ' αρχάς, ότι δεν έχω και μεγάλη σχέση με το είδος του σπαγγέτι-γουέστερν. Το Il Grande Silenzio είναι από τα πιο γνωστά του είδους επειδή: α) είναι αυτό το «γουέστερν στα χιόνια», β) έχει πρωταγωνιστή τον αμίλητο Jean-Louis Trintignant (δεν βγάζει ούτε ένα γκουχ από το στόμα του) και γ) έχει για κακό τον Klaus Kinski. Ο κυνισμός και ο ωμός ρεαλισμός του είδους βρίσκεται και εδώ σε πρώτο πλάνο, με τον σκηνοθέτη Sergio Corbucci να παίρνει στοιχεία από τους κλασικούς αλλά με τη σειρά του να επηρεάζει και τους κλασικούς στα δικά τους μετέπειτα έργα (βλ. Sam Peckinpah). Ειδικά το αναπάντεχο, κυνικό, κατάμαυρο τέλος θα μας υπενθυμίσει ότι δεν βλέπουμε άλλη μία ηρωική χολιγουντιανή ταινία. Η ιστορία θέλει τον Trintignant να ασχολήθηκε με το πρότζεκτ μόνο και μόνο για το χατήρι του παραγωγού φίλου του, απαιτώντας να έχει ελάχιστους διαλόγους. Το οποίο στην πορεία εξελίχθηκε και έγινε... ο Silenzio.

The Cheyenne Social Club (Τα γεράκια)

Άλλη μια σκηνοθετική δουλειά του πασίγνωστου χορευτή Gene Kelly. Παρόλο που εκείνη την εποχή το σπαγγέτι γουέστερν δέσποζε, ο Κέλι μαζί με τους γερόλυκους James Stewart και Henry Fonda παρουσίασε ένα παλιομοδίτικο γουέστερν. Στο οποίο πρόσθεσε κωμικές πινελιές και μικρές ανατροπές των κλισέ, παίζoντας με τους όρους της φιλίας και της τιμής στην άγρια δύση, φτιάχνοντας ένα διασκεδαστικό σύνολο.

Τι είναι το The Cheyenne Social Club; Είναι ο οίκος ανοχής που κληρονομεί(!) ο καουμπόι Stewart από τον αποθανών αδερφό του και αναγκάζεται να γίνει ο διαχειριστής του οίκου, αφού δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο με αυτό, όπως θα μάθει μέσα από τις αποτυχημένες προσπάθειες για να του αλλάξει... χαρακτήρα.

The Sea of Grass

Ο Ελία Καζάν έχει κάνει την παρακάτω δήλωση για το έργο The Sea of Grass, που ήταν η δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά: "It’s the only picture I’ve ever made that I’m ashamed of. Don’t see it." Δεν του κάναμε το χατήρι και κάτσαμε και παρακολουθήσαμε το έργο, που παρεμπιπτόντως είχε τιτλοφορηθεί δις στα ελληνικά. Αρχικά ως «Το παραστράτημα μιας μητέρας» και κατόπιν με το πιο ταιριαστό στο πρωτότυπο «Θάλασσα από χορτάρι». Και τι παρακολουθήσαμε; Μια ακριβή παραγωγή της MGM, ένα επικό, οικογενειακό δράμα που εκτυλίσσεται στην άγρια δύση με πρωταγωνιστή τον τέως αξιωματικό, νυν αγελαδάρη Spencer Tracy που δεν αφήνει κανέναν άλλο στην τεράστια περιοχή του, τη θάλασσα από γρασίσι, να πάει να καλλιεργήσει, καθώς τη θέλει αποκλειστικά για τα ζωντανά. Θα παντρευτεί την Katharine Hepburn, αλλά αυτή σιγά-σιγά θα αρχίσει να υποστηρίζει τους αντιπάλους, με πρωτεργάτη τον δικηγόρο Melvyn Douglas. Με τον οποίο θα αναπτυχθεί ένα ειδύλλιο. Και όταν γεννηθεί το δεύτερο παιδί, οι κακές γλώσσες θα λένε ότι είναι το εξώγαμο της γυναίκας του Tracy. Κάπου εκεί θα χωρίσουν οι δρόμοι τους, ο Tracy θα κρατήσει τα παιδιά, η Hepburn θα φύγει για πολλά χρόνια και η ιστορία (όσον αφορά τους γεωργούς) θα δικαιώσει τον Tracy. Αλλά το έργο δεν τελειώνει εδώ, καθώς έχουμε πολλά ακόμα να δούμε που θα αφορούν τη νέα γενιά αυτή τη φορά, τις ιστορίες των παιδιών που θα έχουν μεγαλώσει. Η ταινία ολοκληρώνεται με κάποια δόση συγκίνησης, αλλά αυτό το larger-than-life μελόδραμα και τα βάσανα των πρωταγωνιστών μπορεί σε κάποιους να φανεί κουραστικό. Θα συμφωνήσω ότι μοιάζει περισσότερο για διεκπεραιωτική δουλειά και ότι ο κος. Καζάν δεν είχε πολύ έλεγχο στο τελικό αποτέλεσμα. Γι’αυτό και η άνωθεν δήλωσή του, ίσως. Πάντως, δεν θα το χαρακτήριζα κακό έργο• το πιο μέτριο όμως από όλες τις συνεργασίες του διάσημου ζευγαριού.