Ο ελληνικός τίτλος προϊδεάζει για φόνους και αίματα, αλλά ο μεταφορικός τίτλος της ταινίας Σκοτεινοί δολοφόνοι του 1957 αναφέρεται στο επάγγελμα του δημοσιογράφου, το οποίο παρουσιάζεται εδώ σε όλη την στυγνή και κυνική του μορφή. Ο Burt Lancaster είναι για άλλη μια φορά εκπληκτικός στο ρόλο του «βασιλιά» της δημοσιογραφίας της Νέας Υόρκης που ελέγχει το κοινωνικό και επαγγελματικό του περιβάλλον με τη δύναμη της πένας του, ή πιο ρεαλιστικά, με τη δύναμη των μυστικών που γνωρίζει και απειλεί να δημοσιεύσει. Ο Tony Curtis είναι ο δημοσιοσχετίστας που τον θαυμάζει και χρειάζεται τη βοήθειά του, μέχρι τη στιγμή που μπλέκουν τις επαγγελματικές τους σχέσεις με τις οικογενειακές και τα αληθινά τους πρόσωπα βγαίνουν στη φόρα. Το σενάριο βασίστηκε στο διήγημα του Ernsest Lehman και λέγεται ότι είναι εμπνευσμένο από τον δημοσιογράφο Walter Winchell, τον «δημιουργό» της δημοσιογραφίας του κουτσομπολιού και του κίτρινου τύπου. Άλλη μια δυνατή παραγωγή των Hecht-Hill-Lancaster, με τον βρετανό Alexander Mackendrick στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Η διαστρέβλωση της αλήθειας, τα κατασκευασμένα ψέματα, οι ανήθικες μέθοδοι αποτυπώνται εκπληκτικά. Μια ταινία που —για προφανείς λόγους— δεν χάνει τη φρεσκάδα της.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
Sweet Smell of Success (Σκοτεινοί δολοφόνοι)
Τάδε έφη zisis at 12:35
Labels: 1957, Alexander Mackendrick, Burt Lancaster, journalism, Tony Curtis
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου