Ένα χρόνο μετά τη μεγάλη επιτυχία (και το αγαλματάκι του θείου Όσκαρ) των Διακοπών στη Ρώμη, η Audrey Hepburn επιστρέφει στο σελιλόιντ υπό τις οδηγίες του μεγάλου Billy Wilder, αυτή τη φορά για το έργο Sabrina. Στο πλευρό της βρίσκονται δύο άλλοι βραβευμένοι εκείνη την εποχή ηθοποιοί, ο Humphrey Bogart και ο William Holden, που υποδύονται δύο πλούσια αδέρφια, εντελώς διαφορετικά το ένα από τ' άλλο. Αυτή είναι κόρη του σωφέρ τους και ερωτευμένη (από πάντα ήταν δηλαδή) με τον playboy που υποδύεται ο Holden χωρίς αυτός φυσικά να δίνει καμιά σημασία στην ύπαρξή της. Ο άλλος (Bogart) είναι εργασιομανής μέχρι τελικής πτώσης και δεν βρίσκει χρόνο για γυναικοδουλειές. Η λύση στην ερωτική της απογοήτευση λέγεται Παρίσι όπου και τη στέλνει ο πατέρας της για να σπουδάσει τα μυστικά της κουζίνας και να γίνει σεφ. Όταν επιστρέψει, θα επιστρέψει με στυλ και άποψη που δεν θα μείνει απαρατήρητη από κανέναν αδερφό. Παρόλο που η ταινία διαθέτει μια μετρίου ενδιαφέροντος ιστορία (λέω γω), βλέπεται με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον γιατί έχει μια νοσταλγική διάθεση που πηγάζει από το παλιό καλό Χόλιγουντ, δηλαδή το εξαιρετικό καστ και το σκηνοθετικό άγγιγμα του Wilder. Ήξερε αυτός ο άνθρωπος να φτιάχνει ταινίες που σ' αρέσει να τις βλέπεις ξανά και ξανά.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Παρασκευή 30 Μαΐου 2008
Sabrina (Γλυκειά μου Σαμπρίνα)
Τάδε έφη zisis at 08:40
Labels: 1954, Audrey Hepburn, Billy Wilder, Humphrey Bogart, remade, William Holden
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου