The Innocents (Μια μορφή στο παράθυρο)

Να πω την αλήθεια δεν περίμενα να εκπλαγώ (με την καλή έννοια) και να ευχαριστηθώ τόσο την ταινία The Innocents του 1961. Αλλά αν αναλογιστεί κανείς τους συντελεστές, τότε μπορεί να υποθέσει εξαρχής ότι το αποτέλεσμα θα είναι -τουλάχιστον- ικανοποιητικό. Βρίσκουμε στη σκηνοθεσία τον καλό βρετανό σκηνοθέτη Jack Clayton, στο σενάριο τον Truman Capote, ο οποίος διασκευάζει τη νουβέλα του Henry James Το στρίψιμο της βίδας και στον πρωταγωνιστικό ρόλο την Deborah Kerr, που πάντα ήξερε να διαλέγει -ως επί τω πλείστον- προσεγμένους ρόλους. Και επειδή μ' αρέσει πρώτα να βλέπω και μετά να ανακαλύπτω την ιστορία πίσω από την ταινία, η έκπληξή μου (και οι ανατριχίλες μου) ήταν καλοδοχούμενες!

Με την πανέξυπνη χρήση του ήχου, την υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία, την εύθραυστη ερμηνεία της Kerr, το παιχνίδισμα των κουρτινών από τον αέρα, οι ψίθυροι και το «αθώο» παιδικό τραγουδάκι σε παρασέρνουν και σε εγκλωβίζουν στην ατμόσφαιρα της ταινίας. Ο θεατής θα βρεθεί επηρεασμένος, ακόμα κι αν έχει διαβάσει το βιβλίο και γνωρίζει το στόρι. Ο ψυχολογικός τρόμος και ο φόβος για το άγνωστο είναι το Α και το Ω σ' αυτήν την ταινία, πράγματα που χειρίζεται πανέξυπνα ο Clayton. Σίγουρα αποτελεί μια από τις καλύτερες μεταφορές του μυθιστορήματος του James και ίσως ευθύνεται και το συγγραφικό... άγγιγμα του Capote γι' αυτό· παρατηρείστε τις διάφορες φροϋδικές πινελιές στην σεξουαλικά καταπιεσμένη γκουβερνάντα. Σε γενικές γραμμές είναι μια πρόταση που επιβάλλεται να δείτε για να τη συγκρίνετε -αν θέλετε- με τη νεώτερη εκδοχή, αυτή με τη Nicole Kidman.