Σκεφτόμουν ποιον από τους δύο κλέφτες της Βαγδάτης να διαλέξω, αλλά —για να πω την αλήθεια— το δίλημμα είναι ανύπαρκτο, καθώς ο Douglas Fairbanks στη βωβή εκδοχή του Κλέφτη της Βαγδάτης υπερέχει κατά πολύ του συναδέλφου του από το αγγλικό ριμέικ του 1940. Και παρόλο που η δεύτερη εκδοχή σού γλυκαίνει τον αμφιβληστροειδή χιτώνα με τα υπέροχα χρώματά της, θα προτιμήσω τη βωβή!


I Don’t Want to Sleep Alone (2006, Tsai Ming-Liang)
Πριν από 1 ημέρα
1 σχόλιο:
Ε τη βωβή ρε. Άσε που έχω και αχρωματοψία.
Δημοσίευση σχολίου