Μετά την επιτυχία της ταινίας Double Indemnity, ο Billy Wilder είχε την άνεση να γυρίσει όποια ταινία ήθελε. Και η επόμενη ταινία του ήταν το 1945 το The Lost Weekend, η πρώτη σοβαρή, χολιγουντιανή ματιά στο πρόβλημα του αλκοολισμού.Ο Ray Milland δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας υποδυόμενος έναν επίδοξο συγγραφέα, ο οποίος πιστεύει ότι με το αλκοόλ γίνεται πιο δημιουργικός. Στην πραγματικότητα, ο ήρωας μας δεν μπορεί να αντέξει το συγγραφικό μπλοκάρισμα και επιδίδεται σε απίστευτη κατανάλωση ουισκιού με σκοπό να... ξεμπλοκάρει. Στο ομώνυμο βιβλίο όμως του Charles R. Jackson —στο οποίο βασίστηκε η ταινία— ο ήρωας μας έγινε αλκοολικός επειδή δεν μπορούσε να παραδεχτεί την ομοφυλοφιλία του· ένα θέμα που, όπως καταλαβαίνετε, αφαιρέθηκε (σχεδόν) ολοκληρωτικά απ' την ταινία. Ο Wilder απ' την πλευρά του χρησιμοποιεί υπερβολικά κοντινά πλάνα (close-ups) για να τονίσει τον ξεπεσμό του πρωταγωνιστή, πολλές σκηνές της Νέας Υόρκης σε ντοκιμαντερίστικο και εξπρεσσιονιστικό στυλ, δημιουργώντας μια δυνατή, ρεαλιστική ταινία. Δικαίως η ταινία απέσπασε τα βραβεία Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου και α' ανδρικού ρόλου και μοιράστηκε (αναδρομικά) το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες με μπόλικες άλλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου