Λίγα πράγματα βρήκα ενδιαφέροντα στην ταινία The Blue Dahlia του 1946. Παρόλο που η ιστορία και το σενάριο γράφτηκαν από τον Raymond Chandler και η ταινία διαθέτει την παρουσία του Alan Ladd, η ταινία δεν κατάφερε να με κερδίσει. Το στόρι είναι αρκετά περίπλοκο, έτσι όπως τα συνηθίζει ο Chandler (ήταν και υποψήφιος για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου), αλλά δεν υπάρχει καμία δραματική κορύφωση. Ίσως επειδή η ταινία αναλώνεται κυρίως στο ποιος είναι τελικά ο δολοφόνος (whodunit) και έτσι το σκοτεινό παρελθόν του γκάνγκστερ ιδιοκτήτη του νάιτ-κλαμπ με το όνομα Blue Dahlia σε αφήνει αδιάφορο. Ωραία πάντως, θα μου πείτε, η Veronica Lake. Δεν θα διαφωνήσω σ' αυτό, αλλά στο γεγονός ότι σαν ηθοποιός μου φάνηκε ατάλαντη. Όπως, δυστυχώς, και οι περισσότεροι ηθοποιοί στο εν λόγω έργο. Λεπτομέρειες ενός σινέ-γκικ: Όταν τον Ιανουάριο του 1947 δολοφονήθηκε η Elizabeth Scott, ο τύπος της απέδωσε το παρατσούκλι The Black Dahlia, επηρεασμένοι φυσικά από τον τίτλο της ταινίας. Χρόνια μετά, ο James Ellroy έγραψε τη δικιά του εκδοχή για τη Μαύρη Ντάλια που ουδεμία σχέση έχουν με το στόρι αυτής της Γαλάζιας Ντάλιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου