Ο σκηνοθέτης Henry Hathaway έγινε γνωστός τη δεκαετία του '40 γυρίζοντας διάφορα film-noir, αλλά στα γεράματά του (τη δεκαετία του '60) είπε να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με τα western. Ο Νεβάδα Σμιθ λοιπόν του 1966 είναι μια τέτοια περίπτωση με τον Steve McQueen στο ρόλο του τίτλου, ή κατά κόσμον Max Sand. Υποδύεται έναν νεαρό που ψάχνει τους τρεις δολοφόνους του λευκού πατέρα και της ινδιάνας μητέρας του. Αυτή η αναζήτηση για στυγνή εκδίκηση θα τον κάνει να ταξιδέψει σε όλη την Άγρια Δύση. Προσπαθώντας θερμόαιμα να τους πάρει στο κατόπι το μόνο που θα καταφέρει είναι να βρεθεί χαμένος σε ερημικά τοπία, χωρίς φαγητό και καταφύγιο. Τότε θα τον περιθάλψει ένας έμπορος όπλων και φυσιγγίων και θα του μάθει πέντε-δέκα πράματα για τα όπλα και κυρίως για τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Η συνέχεια της αναζήτησής του θα γίνει μεθοδικά και με ψυχρό αίμα· θα δουλέψει ως καουμπόι, θα μπει επίτηδες στη φυλακή, θα συμμετάσχει σε μια συμμορία ληστών κι όλα αυτά για να φτάσει πιο κοντά στο σκοπό του. Η πορεία του όμως θα επηρεαστεί και από μια ινδιάνα και έναν καλόγερο που σε διαφορετικές περιπτώσεις τον βοήθησαν να επιβιώσει και να αναρρώσει. Στο τέλος όμως όταν θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον δολοφόνο (ένας απολαυστικότατος Karl Malden) θα καταλάβει τη διαφορά μεταξύ τους και εκεί θα αναγεννηθεί.
Τα χαρακτηριστικά της εκδίκησης και της βίας στην Άγρια Δύση τα έχουμε δει και αλλού, απλώς εδώ βλέπουμε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας τον κεντρικό χαρακτήρα να είναι ντοπαρισμένος για εκδίκηση και γι' αυτό η σχετικά γρήγορη αλλαγή πλεύσης στο τέλος δεν με ικανοποίησε απόλυτα. Παρά ταύτα, η ταινία είναι ευχάριστη, ειδικά για το... μάτι με τα έντονα χρώματα και τα όμορφα φωτογραφημένα τοπία της αμερικανικής ενδοχώρας και των Εθνικών Πάρκων.
Τα χαρακτηριστικά της εκδίκησης και της βίας στην Άγρια Δύση τα έχουμε δει και αλλού, απλώς εδώ βλέπουμε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας τον κεντρικό χαρακτήρα να είναι ντοπαρισμένος για εκδίκηση και γι' αυτό η σχετικά γρήγορη αλλαγή πλεύσης στο τέλος δεν με ικανοποίησε απόλυτα. Παρά ταύτα, η ταινία είναι ευχάριστη, ειδικά για το... μάτι με τα έντονα χρώματα και τα όμορφα φωτογραφημένα τοπία της αμερικανικής ενδοχώρας και των Εθνικών Πάρκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου