Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008

The Hill (Ο λόφος)

Η ταινία The Hill του 1965 ξεκινάει και από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Για να είμαι όμως ειλικρινής, δεν ήξερα καν τι πραγματεύεται η ταινία πριν τη δω. Δύο ώρες μετά, έχω παρακολουθήσει μια απίστευτη ταινία που μου τίναξε τα μυαλά και μου τσίτωσε τα νεύρα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα δυνατό δράμα στρατιωτικής φυλακής. Όλοι οι πικραμένοι λιποτάκτες και όσοι άλλοι ένστολοι έχουν διαπράξει αδικήματα εν καιρώ πολέμου, μεταφέρονται σ' αυτή τη φυλακή για να στρώσουν χαρακτήρα με τη βοήθεια των βάναυσων και υπερβολικά τυπικών (πες και στρατόκαυλων) καραβανάδων. Ψυχολογική βία και ανδρική τεστοστερόνη στο μάξιμουμ σ' αυτήν την ταινία, όπου πολλοί έχουν αναφέρει ότι ο σκηνοθέτης Sidney Lumet πήρε τη δύναμη των 12 Ένορκων (για πολλούς, η καλύτερη ταινία του) από το δωμάτιο του δικαστηρίου και την τοποθέτησε στη βρετανική στρατιωτική φυλακής καταμεσής της ερήμου στη Νότια Αφρική. Σίγουρα η καλύτερη ταινία του Lumet από τις δουλειές που έκανε τη δεκαετία του '60. Αυτή παρεπιμπτόντως αποτέλεσε την πρώτη συνεργασία του σκηνοθέτη με τον Sean Connery, από τις πέντε συνολικά. Οι υπόλοιπες ήταν: Η μεγάλη ληστεία της Νέας Υόρκης, Αυτή είναι η ιστορία μου, Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές και Οικογενειακή υπόθεση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: