Εν αρχή ήταν το βιβλίο. Πρόκειται για το «Σφαγείο Νο 5» (μπορείτε να το βρείτε από τις εκδόσεις Κάκτος) του μεγάλου σατυρικού συγγραφέα Kurt Vonnegut. Με το δικό του σουρεαλιστικό τρόπο και με τη χρήση του ταξιδιού στο χρόνο, μας αφηγείται την ιστορία της ζωής του Billy Pilgrim μέσα από επιλεγμένες στιγμές. Όλες όμως έχουν σαν «μέσο σύγκρισης» την περίοδο που ο ήρωας μας βρισκόταν στο βομβαρδισμό της Δρέσδης κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα γεγονός που στιγμάτισε τον ίδιο τον συγγραφέα, καθώτι βρισκόταν ο ίδιος παρών τότε.
Η ομώνυμη ταινία του George Roy Hill από το 1972 είναι μια μεγάλη παραγωγή από τη Universal, η οποία συλλαμβάνει τη δαιδαλώδες αφήγηση και το σκεπτικό του συγγραφέα, δημιουργώντας και όμορφους παραλληρισμούς με τη μετέπειτα ζωή του πρωταγωνιστή και με αυτά που έζησε στον πόλεμο. Αναζητήστε την ταινία Slaughterhouse-Five για να δείτε πώς μια ταινία είναι αντιπολεμική χωρίς να χρειάζετε να δείχνει τόνους από αίμα, εκρήξεις και ατελείωτους πυροβολισμούς. Προσθέστε και τον σχολιασμό για τον αλόγιστο βομβαρδισμό της Δρέσδης από τους Συμμάχους λίγες μέρες πριν το τέλος του πολέμου, σε μια πόλη, σημειώστε, που δεν ήταν στρατιωτικός στόχος. Μια πράξη που στις μέρες μας θα χαρακτηρίζαμε τρομοκρατική, αλλά τότε την διέπραξαν οι νικητές του πολέμου. Κάτι σαν τη Βαγδάτη και τα όπλα μαζικής καταστροφής, ας πούμε, στις μέρες μας.
Η ταινία απέσπασε το Ειδικό βραβείο της επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών το 1972 αλλά η εμπορική της αποτυχία οδήγησε το σκηνοθέτη να γυρίσει στο μέλλον πιο εύπεπτες και διασκεδαστικές ταινίες, όπως, παραδείγματος χάρη, το Κεντρί που γύρισε την επόμενη χρονιά και απέσπασε 7 βραβεία Όσκαρ!
Η ομώνυμη ταινία του George Roy Hill από το 1972 είναι μια μεγάλη παραγωγή από τη Universal, η οποία συλλαμβάνει τη δαιδαλώδες αφήγηση και το σκεπτικό του συγγραφέα, δημιουργώντας και όμορφους παραλληρισμούς με τη μετέπειτα ζωή του πρωταγωνιστή και με αυτά που έζησε στον πόλεμο. Αναζητήστε την ταινία Slaughterhouse-Five για να δείτε πώς μια ταινία είναι αντιπολεμική χωρίς να χρειάζετε να δείχνει τόνους από αίμα, εκρήξεις και ατελείωτους πυροβολισμούς. Προσθέστε και τον σχολιασμό για τον αλόγιστο βομβαρδισμό της Δρέσδης από τους Συμμάχους λίγες μέρες πριν το τέλος του πολέμου, σε μια πόλη, σημειώστε, που δεν ήταν στρατιωτικός στόχος. Μια πράξη που στις μέρες μας θα χαρακτηρίζαμε τρομοκρατική, αλλά τότε την διέπραξαν οι νικητές του πολέμου. Κάτι σαν τη Βαγδάτη και τα όπλα μαζικής καταστροφής, ας πούμε, στις μέρες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου