2081

Το σωτήριον έτος 2081 η ανθρωπότητα «κατάφερε» να φέρει την ισότητα στον κόσμο. Με αφηγήτρια την Patricia Clarkson βλέπουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι πλέον ίσοι σε δύναμη, κανένας πιο όμορφος από τον άλλο, ίσοι σε εγκεφαλική δραστηριότητα, κανένας πιο έξυπνος από τον άλλο. Όλα αυτά με τη βοήθεια της τεχνολογίας, με τη βοήθεια τεχνητών εμφυτευμάτων και μηχανικών βαρυδίων και ενός κυβερνητικού καθεστώτος που ελέγχει τους πάντες και τα πάντα. Μέχρι που κάποια στιγμή, ένας νεαρός θα προσπαθήσει να φέρει την επανάσταση της διαφορετικότητας μπροστά στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου, απλά παρουσιάζοντας την ομορφιά του να είσαι ο εαυτός σου. Με την εκπληκτική μουσική σύνθεση του Lee Brooks, εκτελεσμένη από το διάσημο σχήμα Kronos Quartet οδηγούμαστε στο συγκινητικό φινάλε. Και όλα αυτά στην prime-time τηλεοπτική ζώνη.

Αυτή η οργουελική ταινία μικρού μηκούς σκηνοθετήθηκε από τον Chandler Tuttle και ήταν βασισμένη στο διήγημα "Harrison Bergeron" του διάσημου αμερικανού συγγραφέα Kurt Vonnegut, έναν συγγραφέα που ασχολήθηκε αποκλειστικά με μια «περίεργη» και εντελώς προσωπική επιστημονική φαντασία.

Ολόκληρη η ταινία ε δ ώ.

Slaughterhouse-Five

Εν αρχή ήταν το βιβλίο. Πρόκειται για το «Σφαγείο Νο 5» (μπορείτε να το βρείτε από τις εκδόσεις Κάκτος) του μεγάλου σατυρικού συγγραφέα Kurt Vonnegut. Με το δικό του σουρεαλιστικό τρόπο και με τη χρήση του ταξιδιού στο χρόνο, μας αφηγείται την ιστορία της ζωής του Billy Pilgrim μέσα από επιλεγμένες στιγμές. Όλες όμως έχουν σαν «μέσο σύγκρισης» την περίοδο που ο ήρωας μας βρισκόταν στο βομβαρδισμό της Δρέσδης κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα γεγονός που στιγμάτισε τον ίδιο τον συγγραφέα, καθώτι βρισκόταν ο ίδιος παρών τότε.

Η ομώνυμη ταινία του George Roy Hill από το 1972 είναι μια μεγάλη παραγωγή από τη Universal, η οποία συλλαμβάνει τη δαιδαλώδες αφήγηση και το σκεπτικό του συγγραφέα, δημιουργώντας και όμορφους παραλληρισμούς με τη μετέπειτα ζωή του πρωταγωνιστή και με αυτά που έζησε στον πόλεμο. Αναζητήστε την ταινία Slaughterhouse-Five για να δείτε πώς μια ταινία είναι αντιπολεμική χωρίς να χρειάζετε να δείχνει τόνους από αίμα, εκρήξεις και ατελείωτους πυροβολισμούς. Προσθέστε και τον σχολιασμό για τον αλόγιστο βομβαρδισμό της Δρέσδης από τους Συμμάχους λίγες μέρες πριν το τέλος του πολέμου, σε μια πόλη, σημειώστε, που δεν ήταν στρατιωτικός στόχος. Μια πράξη που στις μέρες μας θα χαρακτηρίζαμε τρομοκρατική, αλλά τότε την διέπραξαν οι νικητές του πολέμου. Κάτι σαν τη Βαγδάτη και τα όπλα μαζικής καταστροφής, ας πούμε, στις μέρες μας.
Η ταινία απέσπασε το Ειδικό βραβείο της επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών το 1972 αλλά η εμπορική της αποτυχία οδήγησε το σκηνοθέτη να γυρίσει στο μέλλον πιο εύπεπτες και διασκεδαστικές ταινίες, όπως, παραδείγματος χάρη, το Κεντρί που γύρισε την επόμενη χρονιά και απέσπασε 7 βραβεία Όσκαρ!