Μια από τις όχι και τόσο γνωστές ταινίες (στο ευρύ κοινό) του Jean-Pierre Melville αποτελεί η ταινία Δεύτερη πνοή του 1966, παρόλο που ταυτοχρόνως είναι μια από τις καλύτερες δημιουργίες αυτού του μεγάλου Γάλλου σκηνοθέτη. Η ιστορία του σκληρού παράνομου Γκου (ένας απίστευτος Λίνο Βεντούρα) που δραπετεύει, κυνηγιέται, οργανώνει ληστείες, συλλαμβάνεται και ξαναδραπετεύει έχει προδιαγεγραμμένη κατάληξη. Η μοίρα του υποκόσμου είναι γνωστή και γράφεται με αίμα. Σε μια εποχή που ακόμα και μεγάλοι κακοποιοί συνεργάζονται με την αστυνομία και αντίστοιχα οι αστυνομικοί τα έχουν κάνει «πλακάκια» με τους εγκληματίες, το ήθος και η στάση ζωής του Βεντούρα θα είναι αυτό που θα τον κάνει να ξεχωρίζει. Και στο τέλος, μοναδικός σκοπός του δεν θα είναι η επιβίωση, αλλά η διασφάλιση του ονόματός του. Μπορώ να πω ότι η τελική σκηνή μού έφερε λιγάκι στο μυαλό το τέλος των Reservoir Dogs; Πάντως, το ριμέικ της ταινίας που κυκλοφόρησε πέρυσι (με Daniel Auteuil και Monica Bellucci) δεν το έχω δει ακόμα και δεν μπορώ να πάρω θέση. Όπως και να 'χει, αυτή η ταινία παραμένει συγκλονιστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου