Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

In A Lonely Place (Διψασμένος για ηδονή)

Ωραίο το αφιέρωμα της κρατικής τηλεόρασης στον Nicholas Ray. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε κάποιες ταινίες του που σπάνια βλέπουμε στην τηλεόραση πλέον. Το απογευματάκι όμως είδαμε την ταινία In A Lonely Place του 1950, και όχι στην τηλεόραση.

Ο Humphrey Bogart πρωταγωνιστεί στο ρόλο του εκρηκτικά βίαιου, μοναχικού και σχετικά άνεργου σεναριογράφου που βρίσκεται ύποπτος για φόνο. Το άλλοθί του θα είναι μια άγνωστη γειτόνισσά του, την οποία θα ερωτευτεί. Η σχέση που θα αναπτυχθεί μεταξύ τους θα σταθεροποιήσει τις κρίσεις του και θα τον βάλει πάλι στον επαγγελματικό χάρτη. Κάποια βίαια ξεσπάσματα όμως θα τρομάξουν το αμόρε του και θα μεγαλώσουν τις αμφιβολίες της για το πόσο αθώος είναι ο Μπόγκι μας. Αυτές οι υποψίες θα οδηγήσουν τη σχέση τους σε αδιέξοδο...

Εκπληκτική ταινία του Nicholas Ray, ο οποίος για άλλη μια φορά χειρίζεται με μαεστρία θέματα με αντικοινωνικούς χαρακτήρες που βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ο Μπόγκι πάντως σε σημεία μου θύμισε τον James Dean στο Επαναστάτης Χωρίς Αιτία· υπερόπτης, άκεφος, αντιδραστικός με τους πάντες και τα πάντα. Και η σκηνή στο αυτοκίνητο μετά το πάρτυ στην παραλία μου θύμισε Χίτσκοκ και Υποψίες, αλλά αυτά είναι μικρολεπτομέρειες που δεν μας επηρέασαν στο να μην απολαύσουμε αυτήν την σκοτεινή ταινία. Άλλη μια ταινία στην οποία ο Ray ανακατεύει διάφορα κινηματογραφικά είδη για να φτιάξει στο τέλος ένα... αριστούργημα.

1 σχόλιο:

dunno είπε...

συμφωνώ απόλυτα για το αριστούργημα.την ξαναθυμήθηκα πρόσφατα για άσχετους λόγους και με καθήλωσε όπως την πρώτη φορά.

Όσο για την ερμηνεία του Bogart έχει βάση αυτό που λες με τον Dean, αλλά δεν μου πέρασε από το μυαλό όσο την έβλεπα. Ίσως γιατί ο Dean ήταν στο ρόλο ενός νέου που αναγκαστικά ήταν μόνος του επειδή κανείς δεν μπορούσε να τον καταλάβει και να τον αποδεχθεί. Ο Bogart εδώ σαφώς πιο ώριμος σε ηλικία και σε ερμηνευτική προσέγγιση, παρουσιάζει έναν άνθρωπο που έχει περάσει κατά πολύ το στάδιο του Dean και πλέον είναι σε lonely place κατ' επιλογή.

Λατρεύω το ενσταντανέ που χρησιμοποίησες και τη σημασία που του δίνει το σενάριο που το συνοδεύει.