Στη Βρετανία του 16ου αιώνα ο Ερρίκος ο 8ος χωρίζει την Αικατερίνη της Αραγωνίας, έρχεται σε ρήξη με το Βατικανό και παντρεύεται την Άννα Μπόλεϊν. Ο μόνος που αρνείται να αναγνωρίσει τις πράξεις του βασιλιά είναι ο σερ Thomas More. Ο παντοδύναμος Thomas Cromwell αναλαμβάνει να τον μεταπείσει με κάθε τρόπο. Ο More όμως αρνείται να αναγνωρίσει τον βασιλιά Ερρίκο ως αρχηγό της Εκκλησίας της Αγγλίας και παλεύει μέχρι τέλους για τα πιστεύω του, ακόμα κι αν του στερήσουν την ίδια του τη ζωή. Ο Άνθρωπος για όλες τις εποχές παραγωγής 1966 είναι η ταινία των όσκαρ εκείνης της χρονιάς, είναι μια πλούσια παραγωγή με εντυπωσιακά κουστούμια και σκηνικά, είναι η ταινία που σκηνοθέτησε ο Fred Zinnemann και περιέχει μερικές από τις καλύτερες αντρικές ερμηνείες, όπως του πρωταγωνιστή Paul Scofield, του John Hurt, του Nigel Davenport, του Robert Shaw και μια μικρή εμφάνιση του Orson Welles. Παρόλο αυτά, αποτελεί μια ταινία που δεν με άγγιξε, με άφησε -θα έλεγα- αδιάφορο και θα τη χαρακτηρίζαμε εν τέλη μια βαρετή ταινία, γιατί κοιτούσα συνέχεια το ρολόι για να δω πότε θα τελειώσει. Δεν με αγγίζουν και πολύ αυτού του τύπου οι ταινίες, οπότε... Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008
A Man for All Seasons (Ο άνθρωπος για όλες τις εποχές)
Στη Βρετανία του 16ου αιώνα ο Ερρίκος ο 8ος χωρίζει την Αικατερίνη της Αραγωνίας, έρχεται σε ρήξη με το Βατικανό και παντρεύεται την Άννα Μπόλεϊν. Ο μόνος που αρνείται να αναγνωρίσει τις πράξεις του βασιλιά είναι ο σερ Thomas More. Ο παντοδύναμος Thomas Cromwell αναλαμβάνει να τον μεταπείσει με κάθε τρόπο. Ο More όμως αρνείται να αναγνωρίσει τον βασιλιά Ερρίκο ως αρχηγό της Εκκλησίας της Αγγλίας και παλεύει μέχρι τέλους για τα πιστεύω του, ακόμα κι αν του στερήσουν την ίδια του τη ζωή. Ο Άνθρωπος για όλες τις εποχές παραγωγής 1966 είναι η ταινία των όσκαρ εκείνης της χρονιάς, είναι μια πλούσια παραγωγή με εντυπωσιακά κουστούμια και σκηνικά, είναι η ταινία που σκηνοθέτησε ο Fred Zinnemann και περιέχει μερικές από τις καλύτερες αντρικές ερμηνείες, όπως του πρωταγωνιστή Paul Scofield, του John Hurt, του Nigel Davenport, του Robert Shaw και μια μικρή εμφάνιση του Orson Welles. Παρόλο αυτά, αποτελεί μια ταινία που δεν με άγγιξε, με άφησε -θα έλεγα- αδιάφορο και θα τη χαρακτηρίζαμε εν τέλη μια βαρετή ταινία, γιατί κοιτούσα συνέχεια το ρολόι για να δω πότε θα τελειώσει. Δεν με αγγίζουν και πολύ αυτού του τύπου οι ταινίες, οπότε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Δεν είναι από τις καλύτερες στιγμές του Zinnemann, αλλά παραμένει μια αρκετά καλή ταινία - κάτι λέει αυτό για τον σκηνοθέτη του οποίου δηλώνω απερίφραστα υποστηρικτής και με τον οποίο σκοπεύω να καταπιαστώ λίαν συντόμως.
Ίσως περίμενα κάτι περισσότερο από τον σκηνοθέτη των... υπερκλασικών πλέον "High Noon" και "From here to eternity". Από τον Zinnemann έχω δει επίσης τα "Julia" και "Day of the jackal".
Στα... προσεχώς έχω τα "The Nun’s Story" και "The Sundowners".
Δεν ξέρω για τα "Hatful of Rain" και "The Search" αν αξίζουν να ασχοληθώ.
Όχι απλώς αξίζουν, ειδικά το Search είναι μεγάλο έργο. Εκεί θα βρεις έντονες τις επιρροές από το ντοκυμαντερίστικο έργο με το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του ο Zinnemann (ήταν συνδεδεμένος και με τον μεγάλο Flaherty). Θα μιλήσω για όλες τις ταινίες που αναφέρεις αναλυτικά σύντομα. Επίσης, ψάξε και για το The Men - καταπληκτικό φιλμ που ήταν και το ντεμπούτο του Marlon Brando, καθώς και για το κύκνειο άσμα του, Five Days One Summer, με μία σκηνή που ακόμα με στοιχειώνει.
Δημοσίευση σχολίου