Κυριολεκτικά, ο τίτλος σημαίνει: προκυμαία των χρυσοχώων. Αλλά αποτελεί επίσης και την οδό στην οποία βρίσκεται το φημισμένο αστυνομικό τμήμα στο κέντρο του Παρισιού στον αριθμό 36, και αυτή είναι η ουσία της ταινίας μας εδώ. Παρακολουθούμε ένα κομμάτι της ζωής ενός πιανίστα, της τραγουδίστριας γυναίκας του και της κοινής τους φίλης, μιας φωτογράφου. Παρακολουθούμε τις προσπάθειες τους να τα βγάλουν πέρα στον κόσμο του θεάματος. Οι φιλοδοξίες της τραγουδίστριας είναι κομμάτι μεγάλες και φέρνουν σε δύσκολη θέση τον ζηλιάρη σύζυγό της. Όταν βρεθεί ένας πλούσιος λεχρίτης και της υποσχεθεί συμβόλαιο και ρόλους σε ταινίες, ο σύζυγος θα σκάσει από την εγωκεντρική του ζήλια. Όταν η γυναίκα του πάει ραντεβού στη βίλα του πλούσιου για να συζητήσει περί συμβολαίων, θα αποφασίσει να τον «καθαρίσει». Και οι τρεις πρωταγωνιστές μας θα βρεθούν σχετιζόμενοι με τον νεκρό και θα προσπαθήσει ο ένας να καλύψει τα ίχνη του άλλου. Μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστεί ένας σπιρτόζος ντετέκτιβ και θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.Η ταινία Quai des Orfèvres κυκλοφόρησε το 1947 και αποτέλεσε τη επιστροφή του Clouzot στην καρέκλα του σκηνοθέτη 4 χρόνια μετά την διαπόμπευσή του από το Γαλλικό Κέντρο Κινηματογράφου. Στο πρώτο της μέρος, η ταινία είναι ένα ερωτικό δράμα, μια ιστορία ζήλιας και έρωτα με φόντο τον καλλιτεχνικό κόσμο του Παρισιού. Το δεύτερο μέρος όμως αλλάζει άρδην και αποκτά μια πιο σκοτεινή χροιά, καθώς παρακολουθούμε την προσπάθεια ανεύρεσης του δολοφόνου μέσα από τις ανακρίσεις και τη συσχέτιση... άσχετων φαινομενικά υποθέσεων με τη δικιά μας. Αρκετά καλή ταινία από τον Clouzot, που δείχνει ότι είναι έτοιμος για μεγάλα πράματα. Όπερ και εγένετο, όπως έδειξε η ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου