Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

The Lady from Shanghai

Maybe I'll live long enough to forget her. Maybe I'll die trying.

Απόλυτο film-noir! Η απόλυτη femme-fatale Rita Hayworth! Κορυφαία σκηνοθεσία από τον Welles! Δεν χρειαζόμαστε και περισσότερα για να απολαύσουμε ένα (ακόμα) κινηματογραφικό αριστούργημα από τον μεγάλο αυτό δημιουργό. Ένα ασυνάρτητο και παράλογο σενάριο (βασισμένο στο διήγημα If I Die Before I Wake του Sherwood King) γίνεται στα χέρια του Welles έναν εικαστικό αριστούργημα. Το μπλέξιμο ενός ερωτευμένου, ρομαντικού ανθρώπου στα δίχτυα μιας στυγνής —όπως αποδεικνύεται— γυναίκας και οι προσπάθειες του να βγει από το λαβύρινθο του πάθους του.

Ζευγάρι και στην πραγματική ζωή για τέσσερα χρόνια, ο διακονισμός του διαζυγίου έλεγε ότι ο Welles έπρεπε να σκηνοθετήσει την επόμενη ταινία της Ρίτα! Και αυτός έπεισε τη Ρίτα να κόψει τα μαλλιά της κοντά και να τα βάψει ξανθά και βρήκε ευκαιρία να την «εκδικηθεί» κινηματογραφικά, ξέρετε πώς, με την τελική σκηνή ανθολογίας στο δωμάτιο με τους καθρέφτες! Η Κυρία απ' την Σανγκάη αποτέλεσε μεγάλη εμπορική αποτυχία, ένα μεγάλο ναυάγιο για την Columbia για την ακρίβεια. Αυτό θα έλεγα πλέον ότι αποτελεί έναν ακόμα λόγο για να δείτε την εν λόγω ταινία, έτσι;

5 σχόλια:

kioy είπε...

Μπορεί να μην έχω δει πολύ απ' το σπάνιο παλιό cinema που μας παραθέτεις, αλλά αυτό το έχω δει! Τι ταινία και τι σκηνή αυτή με τους καθρέφτες! Μια από τις καλύτερες σκηνές ever κατά τιθ γνώμη μου. Έστω και αν ο Welles μας έχει φτιάξει αρκετές μαγικές σκηνές!

zisis είπε...

Όντως, μαγική!

dunno είπε...

σε αρκετά επίπεδα την χάρηκα πολύ περισσότερο από κάθε άλλη ταινία του welles.ίσως βέβαια σ'αυτό να βοήθησε το γεγονός ότι την είδα σε κινηματογράφο.

περιμένω με αγωνία το remake του Kar Wai Wong με την ελπίδα ότι θα αξίζει τον κόπο

zisis είπε...

Kar Wai είναι αυτός! Το δικό του στυλιζαρισμένο και έγχρωμο ριμέικ δεν πιστεύω ότι θα είναι λιγότερο από καλό!

dunno είπε...

ελπίζω όμως να μην καταλήξει στην χρωματική υπερβολή του Deuxième souffle στην εκδοχή του Alain Corneau, που κατέστρεψε πραγματικά κάθε φιλότιμη σκηνοθετική προσπάθεια, να πλησιάσει έστω το αυθεντικό αριστούργημα του Melville