Φαίνεται ότι ο Blake Edwards μετά τις επιτυχίες των δύο ροζ πάνθηρων είπε να εντρυφήσει ακόμα περισσότερο στην κωμωδία και από κει και έπειτα οι δραματικές ταινίες αποτέλεσαν παρελθόν. Η ταινία The Great Race είναι (σε σημεία) διασκεδαστική και αρκούντως κωμική. Ο Jack Lemmon υπερβάλει εαυτόν και δημιουργεί μια γελοιοδέστατη κωμική περσόνα που θυμίζει λίγο... Λουί ντε Φινές! Εδώ τον βρίσκουμε να ξανασυνεργάζεται με τον Tony Curtis, μετά το Μερικοί το Προτιμούν Καυτό. Εδώ μπορείτε επίσης να απολαύσετε τη Natalie Wood σε έναν από τους ελάχιστους κωμικούς ρόλους που έχει παίξει. Η παρούσα ταινία όμως έχει κάποια προβλήματα που (στα δικά μου μάτια) δεν της επιτρέπουν να απογειωθεί και να αποτελεί κλασική αναφορά. Κατά κύριο λόγο φταίει η μεγάλη της διάρκεια: λίγο περισσότερο από δυόμιση ώρες! Αναγκαστικά, σε τόσο μεγάλη χρονική διάρκεια, πολλά αστεία και γκανγκς δεν βγάζουν γέλοιο. Τα περισσότερα αστεία φυσικά αποτελούν φόρο τιμής στον βουβό κινηματογράφο. Μεταξύ άλλων, έχουμε έναν μεγάλο καβγά μέσα σε ένα σαλούν στην Άγρια Δύση και έναν μεγάλο τουρτοπόλεμο, που λέγεται ότι ήταν και ο μεγαλύτερος που κινηματογραφήθηκε χρησιμοποιώντας πάνω από 300 τούρτες! Και περιττό να πω ότι η ταινία μου θύμησε περισσότερο το Γύρο του Κόσμου σε 80 Ημέρες και ως ένα βαθμό και το Είναι ένας τρελός, τρελός, τρελός κόσμος, ειδικότερα με το πεντάλεπτο μουσικό διάλειμμα στη μέση της ταινίας και τη μουσική τέλους που έχουν χρησιμοποιηθεί και από τις προγενέστερες αυτές ταινίες (ειδικά η δεύτερη αξίζει πάντως τη θέασή της)! Το θέμα της ταινίας μας βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της μεγάλης κούρσας γύρω από τον κόσμο που έγινε το 1908 και έλαβαν μέρος... έξι αυτοκίνητα! Να κλείσω λέγοντας ότι η εμπορική αποτυχία αυτού του επικού φιλμ πήρε σβάρνα δυστυχώς και τον Edwards, ο οποίος ξαναείδε φως χάρη στο Ροζ Πάνθηρα (πάλι) τη δεκαετία του '70.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου