Tom Jones (Επιχείρησις κρεβατοκάμαρα)

Έχοντας διαβάσει ότι η ταινία Tom Jones, παραγωγής 1963, έχει πάρει τα όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής και σεναρίου και πέντε υποψηφιότητες ερμηνειών είχα απορία να δω τι παίζει. Και η έκπληξή μου ήταν μεγάλη μετά τη θέασή της, διότι επρόκειτο για μια... διασκεδαστική ταινία. Βέβαια, κι άλλες ταινίες βραβεύτηκαν που, κατά γενική ομολογία, δεν το άξιζαν. Ας μην αρχίσω όμως να απαριθμώ. Καλά που δεν το κέρδισε η Κλεοπάτρα εκείνη τη χρονιά, να λέμε! Στο έργο μας όμως: οι ηθοποιοί είναι όντως σε... κέφια, η παραγωγή προσεγμένη (σκηνικά, κουστούμια, φωτογραφία, ξέρετε εσείς) και όλα όμορφα «ενορχηστρωμένα» φτιάχνοντας μια πολύ καλή δημιουργία. Στο τέλος όμως δεν ενθουσιάζεσαι. Λες ότι σου άρεσε η ταινία και ως εκεί. Έχουν όντως ενδιαφέρων οι σεκάνς απομίμησης στο στυλ των βουβών ταινίων και διάφορες κωμικές σκηνές. Αλλά χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο, νιώθω ότι δεν με κέντρισε η ιστορία σε μεγάλο βαθμό· τα ερωτικά τερτίπια εξάλλου δεν έχουν αλλάξει και πολύ από την εποχή του Αδάμ και της Εύας και επίσης έχουμε δει διάφορες ταινίες με τρελές καταστάσεις. Η επιτυχία της ίσως έγκειται στο ότι έδειχνε τα πράματα λίγο πιο ωμά, κάτι που γινόταν σπανίως στον κινηματογράφο εκείνη την εποχή. Αλλά πού να ξέρω γω, δεν είχα γεννηθεί τότε! Εν συντομία πάντως, η παρακολούθησή της είναι ενδιαφέρουσα, αν δεν έχεις μεγάλες προσδοκίες από δαυτήν.