Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Catch-22

Με δυο λόγια η ταινία Catch-22 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με τη γνωστή φράση: εκεί που αρχίζει ο στρατός, τελειώνει η λογική!

Ο πρωταγωνιστής μας (και πρόπερσι βραβευμένος με όσκαρ) Alan Arkin είναι ένας πιλότος βομβαρδιστικού αεροσκάφους που βρίσκεται σε μονάδα κάπου στη Μεσόγειο, την εποχή της αντεπίθεσης των συμμάχων. Ύστερα από πολλές επιχειρήσεις προσπαθεί να πάρει απολυτήριο, αλλά μαθαίνει ότι υπάρχει μια παγίδα (catch), ένας κανονισμός με την ονομασία Catch-22 που δεν του αφήνει κανένα περιθώριο λογικής αντιμετώπισης του θέματός του! Έτσι παραμένει στο πόστο του και βλέπουμε διάφορες παρανοϊκές ιστορίες (χωρίς χρονολογική σειρά) και στιγμιότυπα βγαλμένα από τη φαντασία και τα όνειρα του Arkin. Ενδιαφέρον έχει η τραγελαφικότητα και ο σουρεαλισμός που κυριαρχούν στην πραγματικότητα σε αντίθεση με τη ωμότητα και τη σκληράδα κάποιων σκηνών της φαντασίας του ήρωα. Πλήθος χαρακτήρων και γνωστών ηθοποιών συμμετέχουν στην ταινία παραγωγής 1970, οι περισσότεροι ανερχόμενοι ηθοποιοί της εποχής: Jon Voight, Martin Sheen, Art Gurfunkel, με τη συμμετοχή των... βετεράνων Orson Welles, Anthony Perkins, Martin Balsam. Η αντιπολεμική, σατιρική, μαύρη κωμωδία του Mike Nichols όμως απέτυχε εμπορικά. Ίσως το πιο κωμικό και πετυχημένο MASH που κυκλοφόρησε λίγους μήνες νωρίτερα αποτέλεσε την ταφόπλακα για την επιτυχία του έργου. Παρακολουθείται με ενδιαφέρον, βεβαίως-βεβαίως, και έχει και αρκετές έξυπνες κωμικές σκηνές, αλλά υπάρχει επίσης μια αίσθηση ότι κάτι δεν πήγε συνολικά καλά. Το βιβλίο του Joseph Heller πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία δεν το έχω διαβάσει ακόμα για να μπορώ να κάνω συγκρίσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: