Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

Η Μάσκα του Ανώνυμου

Masked and Anonymous posterΣίγουρα, ο ελληνικός τίτλος για την ταινία Masked and Anonymous είναι λίγο βλακεία, αλλά δεν θα ασχοληθούμε με αυτό. Θα ασχοληθούμε με την ενδιαφέρουσα ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ο Bob Dylan, ο οποίος έχει γράψει και το σενάριο και γυρίστηκε σε 20 μέρες παρακαλώ. Μια ταινία με υπόθεση τη διοργάνωση μιας συναυλίας, ταιριάζει αρκετά με τα ενδιαφέροντά μας.

Η ιστορία τοποθετείται στο (κοντινό;) μέλλον, όπου στην Αμερική επικρατεί δικτατορία και στους δρόμους αναρχία και υπάρχει πόλεμος μεταξύ των ανταρτών επαναστατών και της κυβέρνησης. Αλλά το μελλοντολογικό στοιχείο είναι απλά η επιφάνεια στην οποία κινείται ο ήρωας της ταινίας. Ο Jack Fate (Bob Dylan) βγαίνει από τη φυλακή για να πάει να τραγουδήσει σε μια συναυλία για φιλανθρωπικούς σκοπούς, για να προωθήσει μηνύματα υπέρ της ειρήνης, σε μια εποχή, όπου η αστυνομεύση είναι παντού και οι συναυλίες απαγορεύονται. Στην πορεία, ο λιγομίλητος Jack συναντά ένα σωρό περίεργα ατομάκια και μαθαίνουμε για τη σχέση του με τον δικτάτορα. Στο συμπληρωματικό καστ βρίσκουμε τον John Goodman ως διοργανωτή της συναυλίας και την Jessica Lange κάτι σαν δημοσιοσχετίστρια, τον Jeff Bridges ως δημοσιογράφο, ο οποίος φέρνει περισσότερο στον Μεγάλο Λεμπόφσκι, την Πενέλοπε Κρουθ με μπλουζάκι Metallica - Master of Puppets, τον Luke Wilson, τον Mickey Rourke, τον Val Kilmer, τον Ed Harris, τον Chris Penn (λίγο πριν πεθάνει από overdose) και τον Christian Slater, ο οποίος πετάει και την ατάκα: Δεν καταλαβαίνω το όλο θέμα με το ρατσισμό και τις φυλές και τις εθνικότητες. Υπάρχουν μόνο δύο φυλές: οι εργάτες και τα αφεντικά!

Μην περιμένετε όμως να δείτε δράση, πολύπλοκη... πλοκή και τα λοιπά. Πρόκειται κυρίως για μια ταινία (περίεργων) χαρακτήρων, για μια σουρεαλιστική ταινία, για μια ταινία μηνυμάτων. Όπως έχει πει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, "When I made the Bob Dylan movie, I wanted to make a Bob Dylan movie that was like a Bob Dylan song. One with a lot of layers, that had a lot of poetry, that had a lot of surrealism and was ambiguous and hard to figure out, like a puzzle. Εν κατακλείδει, μπορεί να μην είναι μια σπουδαία ταινία, είναι όμως πολύ ενδιαφέρουσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: