Δεν είχα ξαναδεί τον (αμερικανό, γιο διπλωμάτη και μεγαλωμένο στην Ελβετία) Christopher Lambert σε γαλλική ταινία κι αυτή που είδα ήταν η Subway, η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Luc Besson. Με συμπρωταγωνίστρια την Isabelle Adjani, η ταινία εκτυλίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στο μετρό του Παρισιού· στις πλατφόρμες, στα καφέ και στα γκισέ, στις υπόγειες εγκαταστάσεις που δεν βλέπει ο κόσμος, στα υπόγεια εργοτάξια. Εκεί κρύβεται ο Lambert, μπλεγμένος σε μια ιστορία εκβιασμού, με τους αστυνομικούς να τον κυνηγάνε και τους μπράβους της γυναίκας πλούσιου επιχειρηματία, της Adjani, να καραδωκούν. Ως τη στιγμή που φυσικά το πρωταγωνιστικό ζευγάρι θα ερωτευτεί και θα αλλάξουν τα δεδομένα. Αυτή είναι η ταινία που έκανε γνωστό τον Besson στο ευρύ κοινό. Παρόλο που από κάποιο σημείο και μετά αρχίζεις λίγο να βαριέσαι την υπόθεση, οι δευτερεύοντες εκκεντρικοί χαρακτήρες που ζούνε κάτω από την πόλη έχουν το δικό τους ενδιαφέρον, με τον Jean Reno να ξεχωρίζει ως drummer και ο συνθέτης Eric Serra σε ρόλο αμίλητου μπασίστα. Ιδιαίτερη ταινία μέσα από την χαρακτηριστική ματιά του Besson που δεν έχει να πει και πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου