Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

The Barefoot Contessa (Η ξυπόλητη κόμισσα)

Στην κηδεία της μεγάλης χορεύτριας και διάσημης ηθοποιού με τις μόλις τρεις ταινίες βρίσκονται όλα τα πρόσωπα που επηρέασαν με τον τρόπο τους τη ζωή της. Με τρεις ξεχωριστές αφηγήσεις voice-over, μία από τον σκηνοθέτη Humphrey Bogart που την ανακάλυψε, μία από τον ατζέντη/άνθρωπο για όλες τις δουλειές Edmond O'Brien του πλούσιου παραγωγού που έβαλε το παραδάκι και μία από τον κόμη που την αγάπησε, και μέσα από πολλά φλας-μπακ βλέπουμε την ιστορία της Ξυπόλητης κόμισσας και το πώς φτάσαμε στο θλιβερό γεγονός. Σε τρία κομμάτια λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι μοιράζεται η ταινία με το πρώτο, αυτό που ο Bogart ανακαλύπτει την χορεύτρια σε μια μικρή πόλη της Ισπανίας και την πείθει να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, είναι το καλύτερο. Ο σκηνοθέτης Joseph L. Mankiewicz βρίσκει άλλη μια ευκαιρία να σχολιάσει και να καυτηριάσει ολόκληρο το σύστημα του Χόλιγουντ και τους διαβρωτικούς μηχανισμούς του. Από τα υπόλοιπα δύο μέρη της ταινίας καταλαβαίνεις ότι πρωταγωνίστρια είναι η εκθαμβωτική όπως πάντα Ava Gardner, αλλά ο μελοδραματικός χαρακτήρας της ταινίας δεν μου άφησε και τις καλύτερες των εντυπώσεων. Για την ιστορία να πούμε ότι η ταινία γυρίστηκε στην Ιταλία και στα στούντιο της Τσινετσιτά και έδωσε το όσκαρ β' ανδρικού ρόλου στον O'Brien και μία υποψηφιότητα στον Mankiewicz για το όσκαρ πρωτότυπου σενάριου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: