Όλη η ταινία πάνω από ένα τηλέφωνο. Κάτι σαν τον... τηλε-φονικό θάλαμο. Μόνο που εδώ βρισκόμαστε στο 1948, βουτηγμένοι μέσα στον κόσμο του φιλμ-νουάρ. Η ταινία Sorry, Wrong Number έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του είδους και μάλιστα σε πλήρη αφθονία: συνεχή φλας μπακ (ακόμα και φλας μπακ μέσα από φλας μπακ!), νυχτερινά γυρίσματα, απειλητικές σκιές και μια συνεχόμενη κυκλική κίνηση της κάμερας που ενισχύει την αίσθηση του μυστηρίου και της αγωνίας. Η Barbara Stanwyck, κατάκοιτη στο κρεβάτι, προσπαθεί να μάθει τι έχει συμβεί με τον άντρα της τον Burt Lancaster. Από ένα μπλέξιμο των τηλεφωνικών γραμμών θα ακούσει δύο άντρες να σχεδιάζουν ένα φόνο και μόνο αρκετά αργότερα θα καταλάβει ότι το μελλοντικό θύμα είναι η ίδια. Από τη γραμματέα του συζύγου συλλέγει τις πρώτες περίεργες πληροφορίες και σιγά-σιγά το ένα στοιχείο οδηγεί σε κάποιο άλλο, ο ένας την παραπέμπει σε άλλον, για να φτάσει στην τραγική αλήθεια.Αν εξαιρέσουμε τις λίγο υπερβολικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών (η Stanwyck πάντως «τσίμπησε» άλλη μια υποψηφιότητα για όσκαρ), η ταινία του Anatole Litvak είναι μια από τις καλύτερες του είδους της και όχι μόνο. Σημειώστε επίσης ότι το σενάριο βασίστηκε στο... ραδιοφωνικό έργο της Lucille Fletcher.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου