Όσοι έχετε δει την ταινία του Barbet Schroeder Kiss of Death με τον David Caruso και Nicolas Cage, ξέρετε, πάνω-κάτω, τι να περιμένετε από την ομότιτλη ταινία του 1947 με τον Victor Mature στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Richard Widmark στην παρθενική του εμφάνιση που του απέφερε την μοναδική υποψηφιότητα για βραβείο όσκαρ και τον έκανε αμέσως σταρ. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που αξίζει να δείτε την ταινία· ο ψυχοπαθής κακοποιός με τα γουρλωτά μάτια και το περίεργο γέλιο. Η ιστορία όμως επικεντρώνεται στον (χτυπημένο από τη μοίρα και την κοινωνία) κακοποιό Victor Mature που συλλαμβάνεται για ληστεία και μπαίνει (για πολλοστή φορά) στη φυλακή, αφού δεν καταδίδει τους συνεργούς του. Όταν μάθει όμως στην πορεία ότι αυτοκτόνησε η γυναίκα του επειδή όλοι οι πρώην συνεργάτες του τον παράτησαν και δεν συντηρούσαν (όπως είχε συμφωνηθεί) τη γυναίκα και τα παιδιά του, αποφασίζει να δράσει. Και ο μοναδικός τρόπος είναι να γίνει καρφί. Ενδιαφέρον το σενάριο και η πλοκή της ιστορίας που επιμελήθηκε ο Ben Hecht, ένας από τους καλύτερους σεναριογράφους της εποχής του κλασικού Χόλιγουντ. Η ταινία όμως κάνει «κοιλιά» σε πολλά σημεία ίσως εξαιτίας της βαρετής σκηνοθετικής προσέγγισης του... επαγγελματία Henry Hathaway. Προσπαθώντας να δώσει μια πιο ρεαλιστική εικόνα με σκηνές σε αληθινούς χώρους φυλακών, δικαστηρίων κ.λ.π. (κάτι που θα αποδώσει καλύτερα στους Σταυροφόρους της δικαιοσύνης), χάνει σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι. Ο κύριος λόγος τελικά που αξίζει να δείτε την ταινία —όπως προείπαμε— είναι για να ανακαλύψετε το εκρηκτικό ντεμπούτο του Widmark.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου