Μετά τα film noir που γύρισε ο Otto Preminger και που είδαμε στο αφιέρωμα της κρατικής τηλεόρασης, παρακολουθήσαμε την ταινία του 1954 Ποτάμι χωρίς επιστροφή. Ένα γουέστερν μικρής διάρκειας, χαμηλών τόνων και μικρού ενδιαφέροντος. Η παρουσία του Robert Mitchum είναι έντονη καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, αλλά αυτή από μόνη της δεν αρκεί να σώσει την κατάσταση σε ένα μέτριο σενάριο. Προσθέστε και τα πολλά τραγούδια που βάλανε να τραγουδάει η καημένη η Marilyn Monroe και έχετε ένα «άχρωμο» φιλμ, φωτογραφημένο πάντως υπέροχα σε cinemascope στα Εθνικά Πάρκα Banff και Jasper του Καναδά. Γι'αυτό το αποτέλεσμα ίσως να οφείλεται το γεγονός ότι τόσο ο Preminger όσο και η Μονρόε αναγκάστηκαν από τους παραγωγούς, βάσει των συμβολαίων τους, να ασχοληθούν με αυτό το πρότζεκτ παρά τη θέλησή τους. Είναι γνωστό πάντως ότι ο Πρέμινγκερ ήταν ένας από τους σκληρότερους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ· εδώ επέβαλε πολλές φορές στους πρωταγωνιστές να παίξουν οι ίδιοι τις δύσκολες σκηνές. Σε μία περίπτωση η Μονρόε κινδύνεψε να πνιγεί όταν οι μπότες της γέμισαν νερό και παρασύρθηκε από το ποτάμι, ενώ σε μια άλλη η σχεδία στην οποία βρισκόταν με τον Μίτσαμ παραλίγο να γυρίσει ανάποδα μετά την πρόσκρουσή της σε βράχους. Σκληρή η επαγγελματική ζωή των αστεριών...
1 σχόλιο:
η monroe είχε δηλώσει ότι αυτή ήταν η ταινία για την οποία ήταν λιγότερο περήφανη, κι εεκτός αυτού αναγκάστηκε να κυκλοφορεί με πατερίτσες στα μισά γυρίσματα της ταινίες, επειτά από τραυματισμό της στην σκηνή διάσχισης του ποταμού.
μόνο και μόνο όμως ότι παρόλα αυτά εξακολουθελι να είναι τόσο αβίαστα σαγηνευτική, εγώ την έβλεπα χαζεύοντας με ανοιχτά τα μάτια.
για μένα μετράει πολύ και το soundtrack με το river of no return και το file my claim να είναι από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια της marilyn
Δημοσίευση σχολίου