Γιορτές του Πάσχα και όλο το τηλεοπτικό πρόγραμμα (όπως πάντα) ήταν κατακλυσμένο από... χλαμύδες και σανδάλια. Αλλά τι περίμενες, μέρες που είναι, θα μου πείτε... Εντύπωση μου έκαναν πάντως οι τρεις παραγωγές του γεννημένου στη Ρωσία (και ανιψιού του Leon Trotsky, παρακαλώ!) Samuel Bronston (διότι δεν τον γνώριζα τον κύριο). Ο Bronston από νωρίς βρήκε το νόημα της ζωής του που ήταν... τα επικά φιλμ. Βρίσκοντας κατάλληλες τοποθεσίες στην Ισπανία (και από φυσική ομορφιά και από οικονομική σκοπιά), αποφάσισε να χτίσει τα στούντιο του στην περιοχή Las Rozas, έξω από τη Μαδρίτη.Οι πιο γνωστές ταινίες του που πρόβαλαν τα κανάλια αυτές τις μέρες ήταν Ο βασιλεύς των βασιλέων (χριστιανικού πνεύματος), El Cid (ισπανικού ταμπεραμέντου) και Η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (τρίωρων χασμουρητών). Η εμπορική αποτυχία πάντως της τελευταίας ταινίας οδήγησε την εταιρεία του Bronston σε πτώχευση και ουσιαστικά στο τέλος της κινηματογραφικής του καριέρας ως «επικού» παραγωγού.
Υ.Γ.: Διαβάστε φοβερά άρθρα από τον φίλο Ηλία για Μπεν Χουρ και Ιησού από Ναζαρέτ! Καθαρά «πασχαλινές» ταινίες, διαβάστε/δείτε τες με άλλο μάτι!
2 σχόλια:
Φίλε μου σου εύχομαι χρόνια καλά και εμψυχωμένη συνέχεια στο σπάνιο έργο που επιτελείς.
Ευλόγως, με τιμά η αναφορά σου, αλλά δεν σε συγχωρώ για το άκαρδο σχόλιό σου στην Πτώση τη Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Άτιμε....
Χρόνια πολλά και σε σένα φίλε Ηλία και φυσικά σε όλους τους αναγνώστες του μπλογκ!
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχει πέσει εδώ και καιρό, εγώ τι άλλο να κάνω!
:-)))
Δημοσίευση σχολίου