Όταν η φαντασία συναντούσε τεχνολογικά εμπόδια, τότε η τεχνολογία (της εποχής) έκανε ένα βήμα (βηματάκι, έστω) πιο μπροστά. Το 1957 ο φημισμένος μπι-μπουβάς Jack Arnold παρουσίασε αυτό που θα αποτελούσε μελλοντικά το πιο διάσημο πόνημά του, τον Άνθρωπο που ζάρωνε, μια ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο The Shrinking Man του Richard Matheson, το οποίο όμως ξαναεκδόθηκε με τον ίδιο τίτλο της ταινίας, προσθέτοντας δηλαδή τη λέξη incredible, (να ρωτήσουμε εμείς) για εμπορικούς λόγους άραγε; Με προσχηματικό μεν σενάριο, αποτέλεσε, δε, ένα δύσκολο έργο για τους τεχνικούς (σκηνικά, κουστούμια, φωτογραφία) το οποίο τελικά τελεσφόρησε επιτυχώς. Ίσως το απαισιόδοξο τέλος της και οι φιλοσοφικοί της στοχασμοί είναι που κάνουν την ταινία ακόμα πιο ελκυστική, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον. Με παραπλήσιο θέμα (γιγάντιες αράχνες) είχε καταπιαστεί ο σκηνοθέτης στην προηγούμενη δουλειά του το 1955, την ταινία Tarantula. Ένα γνωστό ριμέικ ήταν Η γυναίκα που ζάρωνε του 1981 με τη Lily Tomlin και ένα καινούριο ετοιμάζεται για φέτος μιας και είναι στη μόδα ο Matheson (βλέπε και I Am Legend), χωρίς όμως να έχουμε λοιπές πληροφορίες. 
→ cine blog
→ Ταινιοθήκη του φανταστικού
2 σχόλια:
Σε αυτή την ταινία δεν κάνει αναφορά και ο Αλμοδοβάρ στο "Μίλα της";; Ή κάνω λάθος;
Νίκος Ζ.
Αυτό που ρωτάς, δεν το θυμάμαι καθόλου. Πέρασε πολύ καιρός από τότε που είδα την ταινία του Αλμοδοβάρ. Σε κάποια επανάληψη θα το τσεκάρω...
Δημοσίευση σχολίου