I Remember Mama (Θυμάμαι τη μητέρα)

Φτωχική οικογένεια νορβηγών μεταναστών προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στη σύγχρονη «γη της επαγγελίας», στην Αμερική δηλαδή και συγκεκριμένα στο Σαν Φρανσίσκο των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Ο πατέρας δουλεύει ξυλουργός, η μητέρα κάνει όλες τις υπόλοιπες δουλειές με τα τέσσερα παιδιά να βοηθάνε όπου μπορούν. Παρακολουθούμε διάφορες ιστορίες που όλες έχουν κοινό παρονομαστή τη φτώχεια τους· η μικρότερη θα αρρωστήσει και θα πρέπει να πάει στο νοσοκομείο για επέμβαση· η μεγάλη θα αποφοιτήσει και πρέπει να της πάρουν δώρο· ο μοναδικός τους γιος θέλει να σπουδάσει. Ανάγκες που έχει κάθε γονιός ακόμα και σήμερα και λίγα πράματα άλλαξαν ουσιαστικά από τότε. Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος που προσπαθούνε να τα βγάλουν πέρα, χωρίς περιττά έξοδα, με οικονομίες και αποταμίευση. Και ο λόγος είναι να μην αναγκαστούν να μπλέξουν με τις τράπεζες. Ένα μάθημα που θα ήταν απαραίτητο σε πολλούς σύγχρονους νεοέλληνες που μπλέχτηκαν με τις αδυσώπητες τράπεζες και δεν μπορούν να ξεμπλέξουν. Η ταινία I Remember Mama είναι ένας φόρος τιμής στη μητέρα της ταινίας που υποδύεται η Irene Dunne αλλά και σε όλες τις μητέρες που προσπαθούν να κρατήσουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα, υγιή και μακριά από βάσανα.

Η ταινία βασίστηκε στο ομότιτλο θεατρικό του John Van Druten, το οποίο με τη σειρά του ήταν βασισμένο στο βιβλίο "Mama's Bank Account" της Kathryn Forbes. Η ταινία όμως ρέπει υπερβολικά προς το μελό και υπήρχαν σκηνές που το πράγμα παρατραβάει. Στιγμές-στιγμές, ήθελα να το τρέξω στο fast-forward. Πιστεύω ότι είτε του ξέφυγε το υλικό, του έμπειρου σκηνοθέτη George Stevens, ή επίτηδες ήθελε να δώσει μια μελοδραματική χροιά. Η ταινία απέτυχε εμπορικά αλλά η Ακαδημία την τίμησε με 5 υποψηφιότητες για όσκαρ· μία για την ασπρόμαυρη φωτογραφία και τέσσερις για τις ερμηνείες των ηθοποιών: δεύτερου ρόλου για τη νεαρή κόρη, την ευαίσθητη θεία και τον φωνακλά θείο και πρώτου για την Irene Dunne. Μετά από πέντε υποψηφιότητες στην καριέρα της, η Dunne δεν κέρδισε ούτε αυτό το βραβείο και τρία χρόνια αργότερα εγκατέλειψε οριστικά τον κινηματογράφο όντας μόλις 54 χρονών για να ασχοληθεί με τις φιλανθρωπίες.