Σε έναν ουρανοξύστη πέφτει το ρεύμα και λίγο μετά πέφτει και ένας διευθυντής από το παράθυρο! Εμείς παρακολουθούμε τον Gregory Peck να βγαίνει από το γραφείο του και να μην αναγνωρίζει τους συναδέλφους του, να είναι χαμένος, αποπροσανατολισμένος, χωρίς φίλους, δεν θυμάται τίποτα για τον εαυτό του και έχει την εντύπωση πως τα τελευταία δύο χρόνια δούλευε ως λογιστής. Η ζωή του όλη μια οφθαλμαπάτη, εξ ου και Mirage. Θα βρει βοήθεια από έναν ντετέκτιβ (Walter Matthau) όταν ο δεύτερος καταλάβει ότι κάποιοι τους παρακολουθούνε. Με μαεστρία και έξυπνη χρήση της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, ο Edward Dmytryk μάς βάζει μέσα στο κλίμα του μυστηρίου. Η συνωμοσία θα αποκαλυφθεί μόλις στο τέλος, χωρίς να υπάρχει κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια που θα μας κάνει να βαρεθούμε, αφού θα έχουμε απορροφηθεί μέσα στο δράμα του Peck. Ο γυναικείος χαρακτήρας θα προσθέτει περισσότερο μυστήριο παρά θα βοηθάει τον καημένο ήρωά μας, κάτι σαν femme-fatale ταινίας νουάρ. Η αλήθεια θα λάμψει και θα έχει κάποια σχέση με τον πυρηνικό τρόμο της εποχής. Αυτή η απλοϊκή επίλυση, πάντως, δεν θα έχει ουδεμία επίδραση πάνω στο συνολικό αποτελέσμα· το οποίο ήταν η ψυχαγωγία μας για 100 λεπτά και τίποτα παραπάνω. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου