Sometimes They Come Back

Ένα από τα καλύτερα και πιο τρομακτικά διηγήματα του Στίβεν Κινγκ (που μπορείτε να βρείτε στη συλλογή «Νυχτερινή βάρδια») προσπάθησαν να μεταφέρουν σε ταινία το 1991. Και λέω προσπάθησαν, επειδή η μεταφορά ενός βιβλίου στη μεγάλη οθόνη είναι πολύ δύσκολη, πόσω μάλλον στο είδος του τρόμου, όταν έχεις πλάσει με τη δικιά σου φαντασία τα γεγονότα μέσα στο μυαλό σου και βλέπεις μετά το τελικό αποτέλεσμα που ουδεμία σχέση έχει. Κάπως έτσι, το Sometimes They Come Back ξεκίνησε με γκολ από τα αποδυτήρια. Και φορτωμένο με όλα τα κλισέ του είδους (αργή κίνηση της κάμερας σε ονειρικές στιγμές, κοφτό μοντάζ και επαναλαμβανόμενες σκηνές σε πιο τρομαχτικά σημεία) και με μια άκυρη voice-over αφήγηση, δεν είχε πολλές ελπίδες για διάκριση. Ίσως αν συμπτύσονταν και αποτελούσε ωριαίο επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς, να ήταν καλύτερα τα πράματα (βλ. Nightmares & Dreamscapes). Για όσους, πάλι, δεν έχουν διαβάσει το διηγηματάκι και γουστάρουν παλιομοδίτικα θρίλερ, επιφυλασσόμαστε. Μπορεί και να τους αρέσει! Τώρα, το θέμα των μπούλιδων (στο οποίο βασίστηκε το διηγηματάκι και ο κος. Κινγκ παραξήλωσε με τη φαντασία του) είναι γνωστό ότι έχει μεγάλη "πέραση" σε Αγγλία και Αμερική, αλλά εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω...