Μία λέξη περιγράφει το έργο Hellzapoppin': αναρχία! Σπάσιμο των κάδρων, παρεμβολές από τον προβολατζή(!), σταμάτημα της αφήγησης ουκ ολίγες φορές, επικοινωνία μπροστά στην κάμερα με το κοινό και άλλα πολλά! Ειδικά τα δέκα πρώτα λεπτά αποτελούν απίστευτο παραλήρημα τρέλας, ντελίριο από κωμικές ατάκες και σλάπστικ καταστάσεις, που δεν προλαβαίνεις να πιάσεις το ένα αστείο και έρχεται το άλλο. Η διάσημη επιθεώρηση που ανέβασαν στο Μπροντγουέι το 1938 οι κωμικοί Ole Olsen και Chic Johnson και έπαιξε για 1404 παραστάσεις (ρεκόρ συνεχόμενων παραστάσεων για την εποχή του) μεταφέρθηκε στο κινηματογραφικό πανί το '41. Μεταμοντέρνες και σουρρεαλιστικές καταστάσεις, ταινία μέσα σε ταινία, στοιχεία πολύ μπροστά από την εποχή τους. Θα μπορούσε να είναι ταινία των αδελφών Μαρξ. Είναι πάντως η άγνωστη στο ευρύ κοινό ταινία, από την οποία οι Jerry Lewis και Mel Brooks έχουν επηρεαστεί τα μάλα! Αν εξαιρέσετε κάποια μουσικά κομμάτια που «γεμίζουν» λίγο την υπόθεση (την ποια;) του έργου, τότε μιλάμε για μια από τις καλύτερες κωμωδίες του αμερικανικού κινηματογράφου.Μία μουσικοχορευτική σκηνή άξια αναφοράς είναι αυτή με τους μαύρους υπηρέτες, σωφέρ, μπάτλερ που πιάνουν από ένα όργανο (πιάνο, κοντραμπάσο, τρομπέτα κλπ) και οι μαύρες καμαριέρες και μαγείρισσες αρχίζουν να χορεύουν στους ρυθμούς του σουίνγκ. Ο ρυθμός ανεβαίνει συνεχώς και οι χορευτικές φιγούρες είναι απίστευτα ταχύτατες. Μία εκπληκτική παρουσίαση της διασκέδασης των μαύρων εκείνη την εποχή, κόντρα στους στερεότυπους ρόλους που σε καμία ταινία του κλασικού Χόλιγουντ δεν έχουμε ξαναδεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου