Η μεγάλη επιτυχία του πρώτου Πλανήτη των πιθήκων οδήγησε την εταιρεία στην άμεση δημιουργία της συνέχειάς της. Ο Charlton Heston δεν ήθελε να συμμετάσχει ιδιαίτερα και είχε ζητήσει από τους παραγωγούς να σκοτώσουν το χαρακτήρα του στα πρώτα λεπτά της ταινίας. Η Επιστροφή στον πλανήτη των πιθήκων κυκλοφόρησε το 1970 και συνεχίζει ακριβώς από κει που τελείωσε η προηγούμενη. Ο αστροναύτης Taylor του Heston αφήνει τους πιθήκους και ανακαλύπτει την αλήθεια στην παραλία και στη συνέχεια εξαφανίζεται στην έρημο. Η ταινία μάς παρουσιάζει άλλον έναν επιζήσαντα αστροναύτη (που υποδύεται ένας άγνωστος ηθοποιός) και μαθαίνει και παθαίνει με τη σειρά του ο ίδιος τα ίδια που έπαθε και έμαθε ο Heston/Taylor στην ορίτζιναλ ταινία. Μετά από καμιά ώρα περιπετειών και συναντήσεων με γνωστά (σε εμάς) πρόσωπα, θα ξεφύγει από τους πιθήκους και θα βρει καταφύγιο σε υπόγειες σπηλιές. Εκεί θα ανακαλύψει την κατεστραμμένη Νέα Υόρκη κάτω από τη γη (εξ ου και ο αγγλικός τίτλος: beneath...) και θα πέσει πάνω στους επιζώντες ανθρώπους που έχουν τελειοποιήσει την επικοινωνία με το μυαλό και πιστεύουν στον ένα θεό, την ατομική βόμβα! Στο τελευταίο δεκαπεντάλεπτο της ταινίας θα εμφανιστεί τελικά ο Taylor και μαζί πλέον θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν την ενεργοποίηση της βόμβας από τους ανθρώπους εναντίον των πιθήκων. Χαμός έχει να γίνει, που λέτε, και γω αναρωτιέμαι, μετά από τέτοιο τέλος, τι σεναριακές ιδέες βρήκαν και φτιάξανε άλλες τρεις κινηματογραφικές συνέχειες. Η ταινία βλέπεται για απλή διασκέδαση, αν και θέλει να κάνει σχόλιο για την εποχή του ψυχρού πολέμου αλλά και το φανατισμό των εκκλησιών και των οπαδών τους. Φάση είχε και μια διαδήλωση κατά του πολέμου από ειρηνιστές πίθηκους(!) που μας θύμισε τις αντίστοιχες κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, που ήταν σε πλήρη εξέλιξη εκείνη την εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου