Ο Ingmar Bergman διασκευάζει μια μουσική μπαλάντα του 13ου αιώνα και φτιάχνει μια σκληρή, δραματική ταινία που θέτει ερωτήματα σε ηθικά ζητήματα και ψάχνει απαντήσεις για τη θρησκεία, την εκδίκηση και τη ζηλοφθονία. Στη μεσαιωνική Σουηδία, η κόρη ενός πλούσιου γαιοκτήμονα μαζί με τη νεαρή επίσης υπηρέτρια πηγαίνουν προς την εκκλησία που είναι πέρα απ'το δάσος. Σε κάποια φάση θα χωριστούν και η νεαρή κόρη θα συναντήσει δύο αγρότες με τον μικρό τους αδερφό. Αυτοί θα τη βιάσουν και στον πανικό τους θα τη σκοτώσουν. Στη συνέχεια όμως, χωρίς να γνωρίζουν, θα ζητήσουν καταφύγιο στο αγρόκτημα του πατέρα της δολοφονημένης. Αυτοί θα τους φιλοξενήσουν, αλλά όταν καταλάβει ο πατέρας Max von Sydow ότι σκότωσαν την κόρη τους, το λόγο θα έχει η μαχαίρα. Ο τίτλος της ταινίας, Η πηγή των παρθένων, θα έχει να κάνει με το τέλος της ταινίας. Κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και αποτέλεσε τη βάση για τη διάσημη horror ταινία του Wes Craven, το Last House on the Left.
1 σχόλιο:
Πάρα πολύ καλό, αλλά φυσικά ο μεγάλος Bergman έχει αρκετές καλύτερες.
Προσωπικά θα έψαχνα για την καλύτερή του (όχι οτι έχει καμια σημασία) ανάμεσα στα Persona, Ansiktet και Sasom i en spegel
Δημοσίευση σχολίου