Τέσσερα χρόνια μετά τη Λυσασμένη γάτα, ο Richard Brooks ξαναδιασκευάζει άλλο ένα θεατρικό έργο του Tennesse Williams για τη μεγάλη οθόνη και ξαναχρησιμοποιεί τον Paul Newman ως πρωταγωνιστή. Σημειώστε πως σκηνοθέτης στο θεατρικό σανίδι —όπως και στη Γάτα— ήταν ο Elia Kazan. Αυτή τη φορά όμως οι δύο πρωταγωνιστές του θεατρικού επανέλαβαν τους ρόλους τους και στο πανί. Το Γλυκό πουλί της νιότης αφορά τη ματαιοδοξία του ανθρώπου για δόξα, χρήμα, εξουσία. Ο Newman χρησιμοποιεί το κορμί του για να ανέβει στο χολιγουντιανό στερέωμα. Αυτή, ξεπεσμένη σταρ, χρησιμοποιεί τόνους από μπουκάλια βότκας για να ξεχάσει το παρόν. Επιστρέφει στη γενέτειρά του για να ξανακερδίσει την παλιά του αγαπημένη. Ο αυταρχικός πατέρας της όμως και ισχυρός άντρας της κοινωνίας, που τον είχε πρωτοδιώξει από την πόλη, θα προσπαθήσει πάλι να τον... διαολοστείλει. Ταινία ερμηνειών με τον πατέρα Ed Begley να ξεχωρίζει λόγω κακίας και τελικά να κερδίζει το όσκαρ β' ανδρικού ρόλου. Συνολικά μια δυνατή ταινία, σχετικά πιστή στο αυθεντικό κείμενο, με αρκετή κίνηση της κάμερας και πολλά διαφορετικά πλάνα στους εσωτερικούς χώρους ώστε να εξαφανιστεί (όσο είναι δυνατόν) η θεατρική καταγωγή του έργου. Οι θεατρόφιλοι ίσως εστιάσουν στο γεγονός της απαλοιφής της απαισιοδοξίας που διατρέχει το έργο του Williams, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την ταινία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου