Το 1951 η Vivien Leigh κέρδισε το όσκαρ με το Λεωφορείο ο πόθος του Καζάν βασισμένο στο θεατρικό του Tennesse Williams. Δέκα χρόνια μετά, στην προτελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση, πρωταγωνιστεί σε άλλη μια διασκευή έργου του Williams, αυτή τη φορά του μυθιστορήματος The Roman Spring of Mrs. Stone. Υποδύεται τη χήρα κα. Στόουν, μια παλιά ένδοξη ηθοποιό, που αποφασίζει να μείνει και να ζήσει στη Ρώμη ολομόναχη, μακριά από όλους τους γνωστούς της. Εκεί όμως θα γνωριστεί και θα κάνει παρέα με τον νεαρό Warren Beatty (στην δεύτερη κινηματογραφική του εμφάνιση) και θα τον ερωτευτεί, παρόλο που κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι είναι απλά ένας ζιγκολό. Και όπως σε άλλα έργα του Williams, έτσι και δω κύριο θέμα αποτελεί το τέλος της νεότητας, ο πόθος να παραμείνουμε νέοι. Το οποίο φυσικά τονίζεται πολύ έντονα από τη διαφορά ηλικίας του ζευγαριού. Σε σημεία όμως η ταινία είναι αρκετά βαρετή καθώς υπάρχει μια χαλαρή και αδιάφορη εξέλιξη στην πλοκή. Ίσως να έφταιγε και το γεγονός ότι σκηνοθέτης ήταν ο διάσημος θεατρικός σκηνοθέτης José Quintero, εδώ όμως στην πρώτη και μοναδική του κινηματογραφική δουλειά. Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι το θέμα δεν με άγγιζε και πολύ. Σε καμιά 20αριά χρόνια αν το ξαναδώ, τα ξαναλέμε. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου