Ο Γερμανός σκηνοθέτης Wim Wenders μάς έχει δώσει από αριστουργήματα μέχρι μεγάλες φούσκες. Μέσα στη δεκαετία του '70 μας έδωσε τις περισσότερες μεγάλες του ταινίες. Στο Η Αλίκη στις πόλεις (παρ)ακολουθούμε το δημοσιογράφο που γουστάρει να βγάζει συνέχεια φωτογραφίες αλλά που έχει ξεμείνει επίσης από έμπνευση αλλά και παραδάκι. Στην προσπάθειά του να γυρίσει πίσω στην πατρίδα, βρίσκεται από το πουθενά να το παίζει κηδεμόνας της 9χρονης Αλίκης. Από τη Νέα Υόρκη πηγαίνουν Άμστερνταμ και μετά αναζητούν τη γιαγιά της μικρής στις επαρχιακές πόλεις της Γερμανίας. Ένα χαμηλών τόνων, ανθρώπινο, road-movie. Με σχεδόν ντοκυμαντερίστικη γραφή, ο Wenders καταγράφει δρόμους, καφέ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, αεροδρόμια, τρένα, γειτονιές πόλεων και η απλή ιστορία με τους δύο πρωταγωνιστές είναι απλά οι καθοδηγητές. Να σημειώσουμε ότι όλα τα κτίρια που συλλαμβάνει «τυχαία» ο φακός είναι ιστορικά με εξαιρετική αρχιτεκτονική αξία. Ιδιαίτερη εντύπωση επίσης προξενεί στον αμαθή βλαχο-Έλληνα το κρεμαστό τρένο στο οποίο επιβαίνουν κάπου στη Γερμανία. Και μεις φωνάζουμε ακόμα για μετρό και λοιπά και λοιπά...
1 σχόλιο:
Αυτό είναι έπος... Τεράστια η συμβολή του Wenders στα road movies!
Δημοσίευση σχολίου