Έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που διάβασα το βιβλίο του John Le Carre, αλλά από τότε δεν σταμάτησα να αναζητώ την ομώνυμη ταινία, The Spy Who Came In From The Cold με τον Richard Burton. Και τώρα, μετά τη θέασή της, μπορώ να πω ότι άξιζε η αναμονή. Αποτελεί μία από τις καλύτερες μεταφορές βιβλίων στη μεγάλη οθόνη. Γήινοι, ανθρώπινοι χαρακτήρες (και όχι «πολεμικές μηχανές») μπλέκονται σε ένα μεγάλο και επικίνδυνο «παιχνίδι» δολοπλοκιών και συνωμοσίας, όπου το είναι και το φαίνεσθαι μπερδεύει ακόμα και το θεατή. Να πούμε βεβαίως πως η ταινία δεν έχει καμία σχέση με τις σύγχρονες ταινίες κατασκοπίας. Σε αντίθεση με όσα έχουμε δει και βλέπουμε τελευταίως, εδώ κυριαρχεί η δύναμη του μυαλού και της πειθούς. Ζωές διακυβεύονται από παιχνίδια μυαλού σκακιστικής ακρίβειας. Η γρήγορη δράση και η σωματική βία είναι στοιχεία (σχεδόν) ανύπαρκτα. Ήρεμα πλάνα, μειλήχια(!) σκηνοθεσία από τον έμπειρο Martin Ritt, χαλαροί τόνοι και η ελάχιστη μουσική συμβάλλουν στην αύξηση της αγωνίας.Σας συμβουλεύω: α) να δείτε την ταινία οπωσδήποτε, αφού β) έχετε αδιάσει το κεφάλι σας από ταινίες όπως Spy Game, Bourne και λοιπών. Έτσι, και παρόλο τα 40+ χρόνια που μας χωρίζουν από την ταινία και τα γεγονότα εκείνης της ψυχροπολεμικής εποχής, θα απολαύσετε την εγκεφαλική σύγκρουση Ανατολής-Δύσης και την εσωτερική πάλη του ήρωάς μας, που βλέπει τον εαυτό του να μάχεται σε έναν κόσμο που η ηθική έχει χαθεί προ πολλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου