Μετά την επιτυχία των Παραγωγών και το όσκαρ σεναρίου, ο Mel Brooks σκηνοθέτησε τις Δώδεκα καρέκλες. Μια κωμική (τι άλλο;) ιστορία απληστίας που διαδραματίζεται στη Σοβιετική Ένωση λίγα χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση. Ένας πρώην αριστοκράτης μαθαίνει από την ετοιμοθάνατη πεθερά του ότι αυτή είχε τοποθετήσει έναν μεγάλης αξίας θησαυρό σε μία από τις δώδεκα καρέκλες της παλιάς τους τραπεζαρίας. Από κει και έπειτα, όπως αντιλαμβάνεστε, ξεκινάνε απίθανες καταστάσεις, ένα ανελέητο κυνηγητό ανεύρεσης αυτών των καρεκλών που διασκορπίστηκαν πριν χρόνια σε όλη τη Ρωσία. Μαζί με τον αριστοκράτη συνεργάζεται ένας νεαρός ζητιάνος και βασικό ρόλο στα... πάθη τους θα παίξει και ο ιερέας που άκουσε την εξομολόγηση της ετοιμοθάνατης.Το διάσημο μυθιστόρημα των Ρώσων Ilf and Petrov μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ο Brooks το 1970, μένοντας αρκετά πιστός στο βιβλίο. Βέβαια, μην περιμένετε να δείτε μια ταινία με το χαρακτηριστικό αναρχικό χιούμορ του· αυτό θα έρθει τέσσερα χρόνια αργότερα. Εδώ υπάρχει μια υποτυπώδης ιστορία, έχουμε καθαρά μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος και λίγη συγκίνηση. Λίγη όμως. Από ευτρέπελα αρκετά, αλλά οι ερμηνείες μπορεί να σας ξινήσουν λίγο· εκτός από αυτή του Dom DeLuise στο ρόλο του ιερέα. Αν σας θυμήσει και το Αγάπησα μια πολυθρόνα με τον Βουτσά δεν θα έχετε πέσει έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου