Λίγα λόγια για το Even Cowgirls Get the Blues που σκηνοθέτησε ο Gus van Sant το 1993. Αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο του Τομ Ρόμπινς: θα χαθείτε στην ιστορία (άνευ ιδιαίτερης πλοκής) της νεαρής Σίσι με τους τεράστιους αντίχειρες που η ζωή της είναι να κάνει συνέχεια ωτοστόπ και καταλήγει σε ένα ράντσο με καουμπόισες. Ολόκληρη η σεκάνς με τον Κιάνου Ριβς θα έπρεπε να μην υπάρχει αφού δεν παίζει κάποιο ρόλο στη συνέχεια του έργου. Ο ρόλος του Πατ Μορίτα δεν αναλύεται ιδαίτερα οπότε δεν βγάζεις ιδιαίτερα άκρη με το τι συμβαίνει με αυτόν τον τύπο.
Αν έχετε διαβάσει το βιβλίο: η ταινία παίρνει συγκεκριμένα σημεία του βιβλίου, δεν πετυχαίνει να κάνει κριτική στους γιάπηδες ψευτοκουλτουριάρηδες της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του '70, παρουσιάζει τους χαρακτήρες επιφανειακά, δεν αναφέρει καθόλου τα Ρολόγια, δεν αποτελεί έναν ύμνο στη Γυναίκα (όπως και τα περισσότερα βιβλία του Ρόμπινς), και αποτελεί απορίας άξιο πώς συμμετείχε ο συγγραφέας ως αφηγητής. Στην τελική, η ταινία δεν έχει καθόλου από την αύρα μυστικισμού και φυσικά το χιούμορ που βγάζουν τα βιβλία του Ρόμπινς.
Συμμετέχουν πολλά ονόματα με πρωταγωνίστρια την Uma Thurman, την αδερφή του Ρίβερ Φοίνιξ τη Rain Phoenix, τη Lorraine Braco, την Angie Dickinson και τον John Hurt σε απίστευτο αντρόγυνο ρόλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου