Αυτό που μου αρέσει σε κάποια όχι τόσο γνωστά έργα είναι πως διαβάζοντας τις ιστορίες πίσω από τη δημιουργία τους ανακαλύπτεις ενδιαφέροντα στοιχεία που συνδέονται με άλλα γνωστά έργα.
Για παράδειγμα η κωμωδία Will Success Spoil Rock Hunter?: ανακαλύψαμε ότι βασίστηκε στο ομότιτλο θεατρικό του George Axelrod. Ο οποίος είχε γράψει λίγα χρόνια νωρίτερα και το θεατρικό "Seven Year Itch". Η επιτυχία του θεατρικού στο Μπροντγουέι οδήγησε το έργο στον κινηματογράφο (ξέρετε, Μέριλιν κλπ). Οι αλλαγές και περικοπές όμως που έγιναν σε σημαντικά θέματα πλοκής (για λόγους λογοκρισίας) στο έργο του, τον απογοήτευσαν αλλά τον ενέπνευσαν να γράψει άλλο ένα θεατρικό με θέμα έναν συγγραφέα και το κατά πόσο είναι διατεθιμένος να "πουληθεί" για να πιάσει τη δόξα και το χρήμα. Μία παραλλαγή του Φάουστ στο χώρο του Μπροντγουέι και του Χόλιγουντ. Το θεατρικό λεγόταν "Will Success Spoil Rock Hunter?", είχε την πληθωρική ξανθιά σεξοβόμβα Jayne Mansfield σε δεύτερο ρόλο, έγινε και αυτό επιτυχία και το Χόλιγουντ αγόρασε τα δικαιώματα και αυτού του θεατρικού για να το μεταφέρει στο κινηματογραφικό πανί. Αλλά από όλο το θεατρικό έργο του Axelrod, κράτησαν μόνο το ρόλο της Mansfield και τίποτα άλλο. Όλα τα υπόλοιπα ήταν επινόηση του σκηνοθέτη Frank Tashlin. Ο τελευταίος δημιούργησε τον χαρακτήρα του Rockwell Hunter, με την ταινία τελικά να σατιρίζει τον κόσμο της τηλεόρασης και της διαφήμισης. Ο Χάντερ του τίτλου από καθαρή τύχη θα γνωριστεί και θα συμφωνήσει με την Μάνσφιλντ να υποδυθεί τον εραστή της για να πάρει αυτή εκδίκηση από τον πρώην της και αυτός -μέσω αυτής- να ανεβάσει τις πωλήσεις των καλλυντικών που χειρίζεται στο διαφημιστικό γραφείο που δουλεύει. Όλη αυτή η μασκαράτα όμως θα τον φέρει σε δύσκολη θέση με την κοπέλα του, τους συναδέλφους του και όλο τον γυναικείο πληθυσμό, που πλέον θα είναι διάσημος και ποθητός για όλες. Ο συνήθως-δευτεραγωνιστής-που-κλέβει-την-παράσταση Τόνι Ράνταλ εδώ πρωταγωνιστεί και κερδίζει τις εντυπώσεις και η ταινία έχει την αύρα των παλιών, καλών, αγνών, διακριτικών αλλά και αρκετά παλαιομοδίτικων κωμωδιών (παλαιομοδίτικες στις σχέσεις ανδρών-γυναικών) του Χόλιγουντ. Για την ιστορία, να πούμε ότι υπάρχει και μία cameo εμφάνιση του Groucho Marx στο φινάλε.
Για παράδειγμα η κωμωδία Will Success Spoil Rock Hunter?: ανακαλύψαμε ότι βασίστηκε στο ομότιτλο θεατρικό του George Axelrod. Ο οποίος είχε γράψει λίγα χρόνια νωρίτερα και το θεατρικό "Seven Year Itch". Η επιτυχία του θεατρικού στο Μπροντγουέι οδήγησε το έργο στον κινηματογράφο (ξέρετε, Μέριλιν κλπ). Οι αλλαγές και περικοπές όμως που έγιναν σε σημαντικά θέματα πλοκής (για λόγους λογοκρισίας) στο έργο του, τον απογοήτευσαν αλλά τον ενέπνευσαν να γράψει άλλο ένα θεατρικό με θέμα έναν συγγραφέα και το κατά πόσο είναι διατεθιμένος να "πουληθεί" για να πιάσει τη δόξα και το χρήμα. Μία παραλλαγή του Φάουστ στο χώρο του Μπροντγουέι και του Χόλιγουντ. Το θεατρικό λεγόταν "Will Success Spoil Rock Hunter?", είχε την πληθωρική ξανθιά σεξοβόμβα Jayne Mansfield σε δεύτερο ρόλο, έγινε και αυτό επιτυχία και το Χόλιγουντ αγόρασε τα δικαιώματα και αυτού του θεατρικού για να το μεταφέρει στο κινηματογραφικό πανί. Αλλά από όλο το θεατρικό έργο του Axelrod, κράτησαν μόνο το ρόλο της Mansfield και τίποτα άλλο. Όλα τα υπόλοιπα ήταν επινόηση του σκηνοθέτη Frank Tashlin. Ο τελευταίος δημιούργησε τον χαρακτήρα του Rockwell Hunter, με την ταινία τελικά να σατιρίζει τον κόσμο της τηλεόρασης και της διαφήμισης. Ο Χάντερ του τίτλου από καθαρή τύχη θα γνωριστεί και θα συμφωνήσει με την Μάνσφιλντ να υποδυθεί τον εραστή της για να πάρει αυτή εκδίκηση από τον πρώην της και αυτός -μέσω αυτής- να ανεβάσει τις πωλήσεις των καλλυντικών που χειρίζεται στο διαφημιστικό γραφείο που δουλεύει. Όλη αυτή η μασκαράτα όμως θα τον φέρει σε δύσκολη θέση με την κοπέλα του, τους συναδέλφους του και όλο τον γυναικείο πληθυσμό, που πλέον θα είναι διάσημος και ποθητός για όλες. Ο συνήθως-δευτεραγωνιστής-που-κλέβει-την-παράσταση Τόνι Ράνταλ εδώ πρωταγωνιστεί και κερδίζει τις εντυπώσεις και η ταινία έχει την αύρα των παλιών, καλών, αγνών, διακριτικών αλλά και αρκετά παλαιομοδίτικων κωμωδιών (παλαιομοδίτικες στις σχέσεις ανδρών-γυναικών) του Χόλιγουντ. Για την ιστορία, να πούμε ότι υπάρχει και μία cameo εμφάνιση του Groucho Marx στο φινάλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου