Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018

Twenty-four eyes

Κλάμα με το κιλό σ'αυτή την coming-of-age ταινία για 12 παιδιά που ξεκινάνε σχολείο σε ένα απομονωμένο ψαροχώρι με μία καινούρια νεαρή δασκαλά εν έτη 1928. Και καθώς περνάνε τα χρόνια, σε πρώτο φόντο βλέπουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κάθε οικογένεια των παιδιών όπως και η δασκάλα (φτώχεια, έλλειψη δουλειάς κλπ), και από πίσω παρακολουθούμε τις επιπτώσεις της ανόδου του Ιαπωνικού εθνικισμού εκείνης της περιόδου και πόσο επηρέασε τις ζωές των ανθρώπων. Καθώς περνάνε τα χρόνια, η δασκάλα θα σταματήσει τα μαθήματα μιας και πάει κόντρα στο σύστημα, θα μεγαλώσει τη δική της οικογένεια με όλα τα βάρη που θα έχει αφήσει ο πόλεμος πίσω της και αργότερα θα γίνει πάλι δασκάλα, έχοντας μαθητές μερικά παιδιά των παλιών μαθητών της. Ο κύκλος της ζωής θα έχει ολοκληρωθεί και η συνάντηση (reunion) των εναπομείναντων παλιών μαθητών με τη δασκάλα τους στο τέλος του έργου, θα ολοκληρώσει τη συγκίνηση. Αναζητήστε το Twenty-four eyes του Keisuke Kinoshita από τη χρονιά του 1954 που γνώρισε ο δυτικός κόσμος στο φεστιβάλ της Βενετίας το 1955 και αποτελεί μία από τις πιο κλασικές ταινίες του ιαπωνικού κινηματογράφου (δηλ. πέρα από αυτές του Κουροσάβα).

Δεν υπάρχουν σχόλια: